Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ludmiła Dulka - Twarogowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Arleta Ratajczak

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2018 roku w Wąbrzeźnie na rozprawie

sprawy z powództwa: (...)z siedzibą w W.

przeciwko: B. K.

- o zapłatę,

I. oddala powództwo w całości;

II.  ustala, że koszty procesu ponosi strona powodowa.

Sędzia Sądu Rejonowego

Ludmiła Dulka - Twarogowska

POUCZENIE

Pozwany, przeciwko któremu zapadł wyrok zaoczny, może złożyć do tutejszego Sądu sprzeciw w ciągu dwóch tygodni od daty doręczenia mu wyroku.

W piśmie zawierającym sprzeciw pozwany powinien przytoczyć zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy, oraz okoliczności faktyczne i dowody. Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Sprzeciw złożony po terminie oraz sprzeciw, którego braków strona w wyznaczonym terminie nie uzupełniła, Sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.

Jeżeli sprzeciw zostanie złożony prawidłowo, sprawa zostanie rozpoznana w zwykłym trybie przez Sąd I instancji.

Powód może wnieść apelację od niniejszego wyroku zaocznego do Sądu Okręgowego w Toruniu VIII Wydział Cywilny Odwoławczy, za pośrednictwem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie I Wydziału Cywilnego, w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu wyroku wraz z uzasadnieniem lub w terminie 21 dni od daty doręczenia mu wyroku zaocznego, gdy powód nie złożył wniosku o uzasadnienie. Sąd uzasadnia wyrok zaoczny jedynie wówczas, gdy powództwo zostało oddalone w całości lub w części (art. 342 k.p.c.). Termin do złożenia przez powoda wniosku o uzasadnienie wynosi 7 dni licząc od daty doręczenia mu wyroku zaocznego.

Strony i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadomić Sąd o każdej zmianie miejsca zamieszkania. W razie zaniedbania tego obowiązku pismo sądowe pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia, chyba, że nowy adres jest Sądowi znany.

W przypadku nie złożenia sprzeciwu co do istoty sprawy, stronie przysługuje zażalenie na postanowienie w przedmiocie kosztów procesu zawarte w wyroku zaocznym. Wnosi się je do Sądu Okręgowego w Toruniu za pośrednictwem tutejszego Sądu w terminie 1 tygodnia od dnia doręczenia odpisu wyroku zaocznego. Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

3. (...)

SSR Ludmiła Dulka – Twarogowska

Wąbrzeźno, dnia 25 kwietnia 2018 r.

Sygn. akt I C 844/17 upr

UZASADNIENIE

Powód(...)w W.w pozwie z dnia 24 lipca 2017 roku wniesionym do Sądu Rejonowego L. (...)domagał się wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zasądzenia od pozwanej B. K.kwoty 3.192,82 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego (k.2-4).

Sąd Rejonowy L. (...) postanowieniem z dnia 2 października 2017 roku, wobec stwierdzonego braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, procedując na podstawie art. 505 ^{( 33)} § 1 k.p.c., przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w W., jako sądowi właściwości ogólnej pozwanej (k.5).

Strona powodowa w piśmie procesowym z 15 grudnia 2017 roku wskazała, że po wytoczeniu przez nią powództwa doszło do zbycia wierzytelności dochodzonej pozwem i wniosła o umożliwienie wejścia nabywcy wierzytelności - (...) z siedzibą w W., w miejsce powoda na podstawie art. 192 pkt 3 k.p.c., po wyrażeniu zgody na wskazaną czynność przez pozwaną. Ponadto powód zawarł alternatywne żądanie – na wypadek braku zezwolenia pozwanej na wstąpienie nabywcy w miejsce powoda – o potraktowanie tego pisma jako wniosku o przypozwanie (art. 84 k.p.c.) nabywcy wierzytelności (k.11-11v).

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2018 roku Sąd uznał, iż pismo powoda z 15 grudnia 2017 roku stanowi wniosek złożony w trybie art. 84 k.p.c., który następnie odrzucił (k.69).

Pozwana B. K. nie stawiła się na rozprawę, nie żądała rozpoznania sprawy pod swoją nieobecność i nie zajęła żadnego stanowiska procesowego.

Wobec treści art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c., niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 kwietnia 2009 roku pomiędzy B. K.a (...)we W.została zawarta umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej nr (...), w oparciu o którą bank przyznał pozwanej limit kredytowy w wysokości 2.500 zł i wydał kartę kredytową. Pozwana zobowiązała się do spłaty zadłużenia z tytułu wykorzystanego limitu kredytowego w miesięcznych okresach rozliczeniowych i dokonywania spłaty co najmniej w wysokości minimalnej kwoty spłaty podanej w wyciągu z rachunku karty. Oprocentowanie limitu kredytowego ustalono w wysokości 21 % w stosunku rocznym dla transakcji bezgotówkowych i 20 % dla transakcji gotówkowych. Umowa została zawarta na okres jednego roku i ulegała przedłużeniu na kolejne roczne okresy, po uprzednim zweryfikowaniu przez Bank zdolności kredytowej posiadacza karty i o ile posiadacz karty nie wypowie jej pisemnie w terminie nie krótszym niże 60 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta. Pozwana nie dotrzymała warunków umowy, nie wywiązała się ze swojego zobowiązania, dlatego też bank wypowiedział umowę o limit kredytowy i kartę i w dniu 26 maja 2010 roku wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...)w którym wysokość zobowiązania pozwanej wymagalnego na dzień wystawienia tytułu określił na łączną kwotę 2.844,21 zł. Kwota ta obejmowała: należność główną – 2.300,00 zł, odsetki umowne od 04.05.2009 do 26.05.2010 – 344,07 zł, koszty – 200,14 zł. Ponadto dłużnika obciążały dalsze należne odsetki. Na podstawie wniosku (...)we W., Sąd Rejonowy w W. w dniu 12 lipca 2010 roku w sprawie(...) (...)wydał postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności wskazanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, z ograniczeniem odpowiedzialności dłużniczki B. K.do kwoty 20.000,00 zł.

Dowody:

- umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej (k.23-24);

- (...) z 26.05.2010r. (k.25);

- postanowienie Sądu z 12.07.2010r. (k.26).

Z dniem 1 marca 2011 roku doszło do połączenia spółek w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h., poprzez przeniesienie całego majątku (...) z siedzibą we W. na (...) z siedzibą we W., wskutek czego (...) stał się następcą prawnym (...)

Dowód:

- odpis pełny z rejestru przedsiębiorców w KRS nr (...) (k.40-53v).

W dniu 13 czerwca 2017 roku pomiędzy powodem a (...) z siedzibą we W. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności. Przekazane wierzytelności, w tym między innymi wierzytelności przypadającej od pozwanej, zostały wskazane w wykazie wierzytelności - elektronicznym załączniku nr 1b do zawartej umowy.

Dowody:

- umowa cesji wraz z wyciągiem z załącznika 1b (k.28-32v, k.22).

W dniu 29 września 2017 roku powód zawarł z (...)z siedzibą w W.umowę przelewu wierzytelności, w oparciu o którą przeniósł na cesjonariusza wierzytelność względem pozwanej B. K.wynikającą z umowy z dnia 3 kwietnia 2009 roku o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej nr (...).

Okoliczność bezsporna.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 339 § 1 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wydaje wyrok zaoczny. Sąd nie może wydać wyroku zaocznego, jeżeli pomimo niestawiennictwa pozwanego na rozprawie, żądał on przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności albo składał już w sprawie wyjaśnienia ustnie lub na piśmie (art. 340 k.p.c.), stwierdzono nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność pozwanego jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć (art. 214 § 1 k.p.c.).

W realiach niniejszej sprawy zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego, ponieważ pozwana nie wdała się w spór co do istoty sprawy, pomimo prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy, nie stawiła się na jej termin, nie zajęła żadnego stanowiska procesowego, nie wnosiła o przeprowadzenie rozprawy w swojej nieobecności. Ponadto brak było podstaw do przyjęcia, iż wystąpiły szczególne przeszkody uniemożliwiające jej stawiennictwo w sądzie.

Aby Sąd mógł udzielić ochrony prawnej, z żądaniem powinna wystąpić osoba do tego uprawniona przeciwko osobie zobowiązanej. Legitymacja procesowa stanowi materialnoprawną przesłankę skuteczności powództwa i oznacza wynikające z przepisów prawa materialnego uprawnienie do wystąpienia w danym procesie w charakterze powoda (legitymacja procesowa czynna) oraz pozwanego (legitymacja procesowa bierna) (vide: post. SN z 05.09.1997r., sygn. III CKN 152/97, Legalis nr 31512). Badanie legitymacji procesowej stron procesu jest obowiązkiem Sądu, który do kwestii tej odnosi się przed merytoryczną oceną sprawy. Brak legitymacji procesowej czynnej prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo (vide: Henryk Pietrzkowski, Zarys metodyki pracy sędziego w sprawach cywilnych, Warszawa 2007, s. 112).

W niniejszej sprawie powód w piśmie procesowym datowanym na 15 grudnia 2017 roku wskazał, iż 29 września 2017 roku, a więc już po wniesieniu pozwu, jako cedent dokonał zbycia dochodzonej od pozwanej wierzytelności na rzecz cesjonariusza – (...)z siedzibą w W..

Zgodnie z art. 192 k.p.c., z chwilą doręczenia pozwu pozwanemu następuje stabilizacja procesu, która wyraża się tym, że zbycie rzeczy lub prawa objętych sporem nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy. Oznacza to, że w razie zbycia rzeczy lub prawa w toku postępowania Sąd dalej sprawę prowadzi tak, jakby do żadnych zmian nie doszło, a wydany wyrok będzie obejmował pierwotnego zbywcę. Mimo zbycia rzeczy lub praw objętych sporem, zarówno przez jedną, jak i drugą stronę, a nawet przez obie strony, zbywca zachowuje legitymację procesową (vide: wyr. SN z 21.1.2009r., sygn. III CSK 248/08, Legalis nr 236414). Wskazanym skutkiem nie jest jednak objęte zbycie rzeczy lub prawa, które nastąpiło przed doręczeniem pozwu pozwanemu. W takim wypadku zbywca traci legitymację procesową. Kontynuowanie postępowania z udziałem nabywcy możliwe jest dopiero po dokonaniu przekształceń podmiotowych z art. 194–198 k.p.c. (vide: komentarz do art. 192 k.p.c. [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, pod red. Elwiry Marszałkowskiej-Krześ).

Ponieważ wierzytelność dochodzona pozwem została zbyta na rzecz nowego podmiotu jeszcze przed doręczeniem pozwu pozwanej, które miało miejsce w dniu 27 lutego 2018 roku (k.74), Sąd nie mógł zastosować przepisu art. 192 § pkt 3 k.p.c.

Skoro niniejsza sprawa była prowadzona w postępowaniu uproszczonym, zgodnie z treścią art. 505 ^{(4 § 1)} k.p.c., zabraniającego stosowania przepisów m.in. art. 75-85 k.p.c., niedopuszczalne było także przypozwanie nabywcy wierzytelności (art. 84 k.p.c.) - o co wnioskował powód.

W tej sytuacji należało przyjąć, iż powód zbywając wierzytelność dochodzoną pozwem już po jego wniesieniu do Sądu, a przed doręczeniem pozwanej jego odpisu, utracił legitymację procesową czynną, dlatego powództwo podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.

W pkt II wyroku Sąd ustalił, iż zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania koszty procesu ponosi strona powodowa, która w całości przegrała spór sądowy.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...)

(...)

3.  (...).

W., dnia 16.5.2018r.

SSR Ludmiła Dulka-Twarogowska