Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 39/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

S. K.

tożsamy z zarzucanym w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  S. K. mieszkał wspólnie z matką G. K., ojcem Z. K. oraz bratem D. K. na terenie gospodarstwa w W.. S. K. zajmował „stary” dom, natomiast pozostali członkowie rodziny mieszkali w budynku gospodarczym przystosowanym na pomieszczenia mieszkalne. W rodzinie występował problem alkoholowy, dochodziło też nierzadko do awantur, których inicjatorem był S. K..

W dniu 09 listopada 2019 roku do rodziców S. K. przyjechali A. Z. (1), a następnie P. S. (1). Wspólnie spożywali oni alkohol w postaci wódki i piwa. Dołączył do nich też S. K. z D. K.. Między braćmi dochodziło do wymiany zdań i kłótni.

wyjaśnienia oskarżonego S. K. w części

zeznania świadka D. K. w części

zeznania świadka P. S. (1)

zeznania świadka Z. K.

w części

zeznania świadka G. K.

w części

zeznania świadka A. Z. (1)

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

wykaz interwencji Policji

k. 77-77v, k. 85-86, k. 139v, 00:08:19-00:27:42 na k. 290v-292

k. 107v-109, 00:31:50-00:51:04 na k. 292-294

k. 7-7v, 01:49:48-02:04:30 na k. 296-297 na k. 296vv-297

k. 11-12, 00:52:47-01:17:43 na k. 293v-295

01:19:48-01:47:56 na k. 295-296

k. 13v-15v, 00:01:25-00:28:02na k. 411-412v

k. 131-132

k. 133-133v

2.  W pewnym momencie S. K. wyszedł na zewnątrz, zabierając ze sobą nóż. Był nerwowy, ostrzył nóż na betonie od studni, kopał nogą w rożne przedmioty, między innymi w rynnę. Za nim udał się D. K.. Po chwili na podwórze wyszedł też ich ojciec Z. K., trzymając nogę od krzesła. S. K. i D. K. kłócili się, szarpali. S. K. zachowywał się agresywnie, wymachiwał nożem, mówił do D. K.: ,,bo ci wbiję knypa”. Z. K. chciał uspokoić syna, jednak bezskutecznie. W pewnym momencie S. K. ugodził D. K. jednokrotnie nożem w plecy w okolice przykręgosłupową i uciekł. Ostrze noża miało długość 16 cm. Gdy Z. K. zauważył, że D. K. leży z tkwiącym w plecach nożem, natychmiast wrócił do domu i nakazał zadzwonić po pogotowie ratunkowe. S. K. ukrywał się w znajdującej się w pobliżu stodole. Został jednak ujęty przez funkcjonariuszy (około 5 godzin od zdarzenia) Komendy Powiatowej Policji w W.. Znajdował się pod wpływem alkoholu, tj. 0,39 mg/l w wydychanym powietrzu.

wyjaśnienia oskarżonego S. K. w części

zeznania świadka D. K. w części

zeznania świadka P. S. (1)

zeznania świadka Z. K.

w części

zeznania świadka G. K.

w części

zeznania świadka A. Z. (1)

zeznania świadka G. S.

protokół przeszukania osoby S. K.

protokół oględzin osoby S. K. wraz z dokumentacją fotograficzną

protokół badania stanu trzeźwości

protokół oględzin telefonu komórkowego

protokół oględzin noża wraz z dokumentacją fotograficzną

protokół zatrzymania rzeczy

protokół oględzin miejsca wraz dokumentacją fotograficzną

opinia z zakresu genetyki sądowej z LK KWP w G.

k. 77-77v, k. 85-86, k. 139v, 00:08:19-00:27:42 na k. 290v-292

k. 107v-109, 00:31:50-00:51:04 na k. 292-294

k. 7-7v, 01:49:48-02:04:30 na k. 296-297 na k. 296vv-297

k. 11-12, 00:52:47-01:17:43 na k. 293v-295

01:19:48-01:47:56 na k. 295-296

k. 13v-15v, 00:01:25-00:28:02na k. 411-412v

k. 44v-45, 02:09:19-02:15:51 na k. 297-298

k. 25-27

k. 20-21, k. 50-56

k. 24-24v

k. 28-29v

k. 42-43v

k. 35-37

k. 47-49v, k. 57-66

k. 399-405

3.  D. K. został przewieziony do szpitala i poddany operacji. S. K. spowodował u D. K. ranę kłutą pleców, której kanał penetrował przez struktury kostne kręgosłupa dochodząc do ściany aorty, a w swoim przebiegu uszkodził także ścianę oskrzela głównego lewego. Naraził swojego brata na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, powodując możliwość wystąpienia u niego wstrząsu, co jednak nie miało miejsca z uwagi na niezwłocznie udzieloną pomoc medyczną.

zeznania świadka D. K. w części

kserokopia dokumentacji medycznej

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej dr med. J. P. i uzupełniająca ją opinia ustna

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego w dziedzinie medycyny sądowej P. S. (2)

k. 107v-109, 00:31:50-00:51:04 na k. 292-294

k. 38-39, k. 110, k. 119

k. 122-123, 02:17:42-02:27:49 na k. 298-299

k. 376-380

4.  D. K. był uprzednio karany. Odbywała karę pozbawienia wolności.

Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

k. 368-368v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego S. K.

S. K. w wyjaśnieniach złożonych w dniu 11 listopada 2019 roku w toku postępowania przygotowawczego, jak i w wyjaśnieniach złożonych przed Sądem przyznał się do zarzucanego mu czynu. Na wiarę zasługują wyjaśnienia w zakresie w jakim podał, że w dniu 09 listopada 2019 roku w miejscu zamieszkania spożywał alkohol z rodzicami G. K. i Z. K., bratem D. K., wujkiem P. S. (1) i znajomym ojca A. Z. (1). Nie podobało mu się, jak D. K. zachowywał się wobec matki i pokłócił się z nim. Postanowił wyjść z domu. Po kilku minutach wyszedł za nim brat, który próbował prowokować go do bicia. Z domu wyszedł też jego ojciec, trzymając w ręku deskę. Oskarżony przyznał, że miał przy sobie nóż. Doszło do szarpaniny, podczas której ugodził nożem D. K.. Jak zdał sobie sprawę, co zrobił, to uciekł.

Oskarżony w składanych w toku całego postępowania wyjaśnieniach potwierdził samo zajście, w trakcie którego ugodził nożem swojego brata. Nie zaprzeczał też, że między nim a bratem był spór i doszło między nimi do szarpaniny. Wyjaśnienia te nie budzą wątpliwości Sądu i korelują z pozostałymi uznanymi za wiarygodne dowodami. Zaznaczyć należy, że wyjaśnienia oskarżonego dotyczące okoliczności, w jakich miało do tego dojść są jednak sprzeczne i niespójne.

1.1.1-1.1.3

zeznania świadka D. K.

D. K. podał, że w dniu 09 listopada 2019 roku spożywał alkohol wraz z rodziną. Nie pamięta on jednak przebiegu zdarzenia - nie wiedział, czy to on pierwszy wybiegł z domu za S. K., czy ojciec Z. K. ani na jakim tle była między nim a bratem kłótnia. O tym, co się wydarzyło słyszał jedynie od innych osób.

W ocenie Sądu jego zeznania zasługują na danie im wiary. To że oskarżony nie pamięta okoliczności zdarzenia, jest zrozumiałe i przekonywujące z uwagi na to stan jego upojenia alkoholowego (3 promile), a także sam fakt doznania urazu.

Zeznania D. K. dotyczącego zaś jego stanu zdrowia znajdują potwierdzenie w dokumentacji medycznej.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka Z. K. w części

Jest ojcem S. K. i D. K.. Jego zeznania miały istotne znaczenie, bowiem był on naocznym świadkiem zdarzenia. Zeznał w toku postępowania przygotowawczego, że w dniu 09 listopada 2019 roku gościli z żoną A. Z. (1) i P. S. (1). Byli z nimi też jego synowie S. K. i D. K.. Wszyscy znajdowali się pod wpływem alkoholu. W pewnym momencie zauważył przez okno swojego syna S. K. jak ostrzy nóż na podwórzu. Gdy wyszedł na zewnątrz, to dyskutował on z D. K., zachowywał się agresywnie. Wziął nogę od krzesła i kazał uspokoić się S. K.. D. K. i S. K. zaczęli się szarpać. Przeszli kilka metrów, S. K. wymachiwał nożem i mówił: ,,bo ci wjebię knypa”. W pewnym momencie widział jak S. K. kieruje się w stronę D. K. wymachując nożem. To była chwil, gdy D. K. upadł na ziemię. Pobiegł do niego i zauważył, że ma wbity nóż, który wcześniej trzymał S. K.. S. K. uciekał w stronę miejscowości O.. W ocenie Sądu, relacja tego świadka przedstawiona w postępowaniu przygotowawczym była prawdziwa, miała charakter relacji spontanicznej, odtwarzanej bezpośrednio po zdarzeniu. Ponadto zeznania Z. K., w tej części wzajemnie się uzupełniają z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym (zeznania P. S. (1) i A. Z. (1), opiniami biegłych sądowych) i tworzą przekonywujący obraz przebiegu zdarzenia z dnia 09 listopada 2019 roku.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka G. K.

w części

Zeznania G. K. zasługują na wiarę w części w jakiej podała, że w dniu zdarzenia był spożywany u nich w domu alkohol oraz że S. K. ostrzył na zewnątrz nóż pochodzący z ich domu. Zeznania w tym zakresie nie budzą wątpliwości Sądu.

1.1.1, 1.1.2

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka P. S. (1)

zeznania świadka A. Z. (1)

W ocenie Sądu na wiarę zasługują zeznania świadka P. S. (1) i A. Z. (1).

Świadkowie ci w pełni obiektywnie i szczerze opisali w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest im rzeczywiście wiadome w sprawie. Zeznania złożone przed Sądem co prawda różniły się w szczegółach od tych złożonych w postępowaniu przygotowawczym, to jednak bezsprzecznie usprawiedliwia upływu czasu. Zeznania ich wzajemnie się uzupełniały i znalazły potwierdzenie w zeznaniach Z. K.. P. S. (1) zeznał, że w dniu zdarzenia przyjechał do domu G. K. i Z. K.. Był tam też A. Z. (2). Widać było, że wszyscy byli pod wpływem alkoholu. Zeznał, że miedzy S. K., a D. K. było jakieś napięcie. S. K. wyszedł i ostrzył nóż na betonie od studni. Po chwili D. K. wyszedł za podwórko. Nie było żadnych odgłosów awantury. Za kolejną chwilę wyszedł na zewnątrz Z. K.. Po chwili przybiegł i krzyczał, żeby wezwać karetkę, bo ,,D. leży w krzakach w ogrodzie z nożem w plecach”. D. leżał na brzuchu i na środku wystawał mu nóż, rękojeść była w odległości ok. 5 cm od ciała. Od razu zadzwonił po karetkę.

A. Z. (1) w swoich zeznaniach wskazał, że przyjechał do G. K. i Z. K.. Po jakimś czasie przyjechał też P. S. (1). Siedzieli w części budynków zajmowanych przez G. K. i Z. K.. Spożywali alkohol. Po jakimś czasie dołączył do nich S. K. i D. K., którzy zaczęli się między sobą kłócić. W pewnym momencie S. K. wyszedł. Po chwili wyszedł też D. K.. W pewnym momencie ktoś powiedział, że S. K. przy studni ostrzy nóż. Nie było słychać żadnych odgłosów kłótni. Gdy Z. K. wyszedł na dwór, to po chwili wrócił wystraszony, że D. K. leży w krzak z nożem w plecach. Gdy wszyscy tam poszli, to początkowo D. K. nic nie mówił. Potem zaczął mówić, że S. K. wbił mu nóż. Nóż był wbity tak, że rękojeść od ciała dzieliło ok. 4 cm.

1.1.2

zeznania świadka G. S.

G. S. jest funkcjonariuszem Komendy Powiatowej Policji w W.. Brał udział wraz z innymi funkcjonariuszami w czynnościach w niniejszej sprawie, m.in. ujawnił w stodole ukrywającego się S. K.. Zrelacjonował opis zdarzenia przedstawiony mu przez oskarżonego w momencie zatrzymania. Podał, że G. K. była pod wyraźnym wpływem alkoholu.

Zeznania te zasługują na danie im wiary. Są, logiczne, rzeczowe, konsekwentne, korelują z pozostałymi dowodami uznanymi przez Sąd za wiarygodne.

1.1.2

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej dr med. J. P. wraz z uzupełniającą opinią ustną

Opinia sądowo-lekarska wraz z uzupełniającą ją ustną opinią jest w ocenie Sądu jasna i rzetelna. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd ostatecznie przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

Biegła sądowa specjalista medycyny sądowej dr med. J. P. wskazała, że z dokumentacji medycznej wynika, że w dniu 09 listopada 2019 roku u D. K. stwierdzono ranę kłutą pleców, której kanał penetrował przez struktury kostne kręgosłupa dochodząc do ściany aorty, a w swoim przebiegu uszkodził także ścianę oskrzela głównego lewego.

Biegła wskazała, że po przyjeździe karetki pogotowia stwierdzono niskie ciśnienie krwi oraz przyspieszoną akcję serca, co mogłoby sugerować rozwój wstrząsu. (…) W oparciu o dostępne dane brak jest podstaw, aby z pewnością wymaganą dla potrzeb procesu karnego przyjąć, że u pokrzywdzonego wystąpił stan realnego zagrożenia życia. Biegła nadmieniła, że do pogłębienia się parametrów skutkujących wystąpieniem wstrząsu (a tym samym realnego zagrożenia życia) nie doszło jedynie w wyniku wdrożonej natychmiastowej pomocy medycznej.

Skutki zdarzenia kwalifikować należy jako rozstrój zdrowia przekraczający 7 dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu Kodeksu karnego. Powstanie stwierdzonej u D. K. rany kłutej z cała pewnością wiązać należy z działaniem noża. Ocena mechanizmu powstania rany jest utrudniona, bowiem z dokumentacji nie wynika przebieg kanału rany. Przyjąć należy czynne działanie narzędzia trzymanego ręką obcą i wykluczyć sytuację nadziania się czy upadku na narzędzie.

Z sądowo-lekarskiego punktu widzenia siłę urazów skutkujących uszkodzeniami układu kostnego określa się jako znaczną. W przypadku D. K. doszło do uszkodzenia wyrostków kolczystych, a zatem struktur stosunkowo cienkich, a uszkodzenie nastąpiło wskutek działania narzędzia o ostrej krawędzi. Nie można zatem wykluczyć, że w tym przypadku wystarczające było użycie siły średniej. Dostępne dane nie dają podstaw do wnioskowania czy ostrze noża, po pierwotnej penetracji, przemieszczało się.

W ustnej opinii uzupełniającej biegła sądowa sprecyzowała, że nie było realnego zagrożenia życia, ale w tym przypadku za chwilę mogłoby do takiej sytuacji dojść, gdyby nie udzielono medycznej pomocy. Gdyby wystąpiło realne zagrożenie życia, to byłaby inna kwalifikacja. Za chwilę mógłby rozwinąć się wstrząs i wtedy doszłoby do realnego zagrożenia życia, a nawet do zgonu. Biegła podała, że nie przyjęła realnego zagrożenia życia, gdyż nie rozpoznano wstrząsu, czyli ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

W tej sprawie alkohol nie wpłynął na krwawienie, rozrzedzenie krwi czy na ranę.

1.1.2

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego w dziedzinie medycyny sądowej P. S. (2)

W toku rozpoznawania sprawy sąd powziął wątpliwość, czy obrażenia, których doznał w dniu 09 listopada 2019 roku D. K. spowodowały ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, dlatego też powołał biegłego sądowego w dziedzinie medycyny sądowej P. S. (2).

W opinii sądowo-lekarskiej biegły wskazał, ze skutek doznanego przez pokrzywdzonego urazu należy kwalifikować jako naruszenie czynności narządów ciała tj. układu oddechowego i ruchomości kręgosłupa w odcinku piersiowym na czas powyżej siedmiu dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu kodeksu karnego. Brak jest podstaw do przyjęcia, iż skutek tego urazu spowodował u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu. Charakter i lokalizacja rany kłutej pleców wskazuje na działanie czynne narzędzia ostrokończystego o hipotetycznej sile dużej.

Opinia ta potwierdza wnioski zawarte w pierwotnej opinii sądowo-lekarskiej.

1.1.2

opinia z zakresu genetyki sądowej z LK KWP w G.

Z opinii z zakresu genetyki sądowej z LK KWP w G. wynika, że w próbce pobranej z ostrza noża stwierdzono obecność krwi ludzkiej. W w/w wyizolowano i oznaczono DNA o profilu zgodnym z profilem DNA D. K..

Dla pozostałych próbek nie wykluczono obecności krwi. Dla w/w uzyskano negatywne wyniki profilowania DNA. Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód z w/w opinii. Płynące z niej konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.3

1.1.4

kwestionariusz wywiadu środowiskowego,

wykaz interwencji Policji,

protokół przeszukania osoby S. K.,

protokół oględzin osoby S. K. wraz z dokumentacją fotograficzną,

protokół badania stanu trzeźwości,

protokół oględzin telefonu komórkowego,

protokół oględzin noża wraz z dokumentacją fotograficzną,

protokół zatrzymania rzeczy,

protokół oględzin miejsca wraz dokumentacją fotograficzną,

kserokopia dokumentacji medycznej

Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych. Dowody te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego S. K. w części

W dniu 11 listopada 2019 roku w toku postępowania przygotowawczego oskarżony podał, że został zaatakowany przez brata i ojca. Oskarżony wskazał, że nie chciał bić się z bratem, więc zaczął uciekać. W tym momencie wybiegł jego ojciec trzymając w ręku deskę. Wytrącił ojcu deskę z ręki. W tym momencie ojciec przewrócił go na ziemię i zaczął przytrzymywać z bratem D., szarpali się. Chciał im pogrozić, więc wyjął z kieszeni kurtki nóż. Wskazał, że nie pamięta, skąd miał przy sobie nóż, widocznie coś nim robił i schował go do kieszeni. Wymachiwał nim, by go zostawili w spokoju. Podczas wymachiwania nożem nieumyślnie ugodził brata.

Na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że został zaatakowany przez ojca i brata, gdyż są nieszczere, niekonsekwentne i nielogiczne. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, tj. zeznań świadków P. S. (1) i A. Z. (1) wynika, że jedynie między oskarżonym a jego bratem był konflikt. Nadto, to jedynie zachowanie S. K. tego dnia zostało ocenione jako agresywne. Gdy wyszedł z domu kopał w rynnę, ostrzył nóż. Na uwadze należy mieć też, że jak wynika z wykazu interwencji Policji i wywiadu środowiskowego, to S. K. był wcześniej jedynym powodem interwencji. Wszczynał awantury i zachowywał się niewłaściwie w stosunku do członków rodziny. Zajmował on osobny budynek, gdyż ci nie chcieli z nim mieszkać. Wskazać należy, że bezsprzecznie między oskarżonym a jego bratem doszło do szarpaniny. Brak jest jednak podstaw do uznania, by brał w niej udział ich ojciec. Sąd dał wiarę zeznaniom Z. K. w zakresie, w jakim podał, że wyszedł na podwórko i kazał uspokoić się S. K.. W ocenie Sądu dalej obserwował on jedynie całe zajście i nie szarpał się z synami.

Za niewiarygodne należy też uznać wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że podczas wymachiwania nożem nieumyślnie ugodził brata. Na uwadze należy mieć, że przed zdarzeniem S. K. chodził z nożem, ostrzył go. Z protokołu oględzin noża wynika, że jego ostrze miało 16 cm. D. K. został nim ugodzony w plecy - w odcinek piersiowy. Z. K. widział jak D. K. upada na ziemię, a zatem doszło do tego w pozycji stojącej. Nadto przed zdarzeniem oskarżony groził bratu: ,,bo ci wjebię knypa”. Oskarżony usiłuje w ocenie Sądu zminimalizować konsekwencje swojego zachowania. Z zeznań P. S. (1) wynika, że gdy pobiegł zobaczyć co stało się D. K., to rękojeść wystawała w odległości ok. 5 cm od ciała, A. Z. (1) wskazał zaś, że ok. 4 cm. Został on wbity zatem na ok. 10 cm. Z opinii sądowo-lekarskiej J. P. wynika, że nie można wykluczyć, że w tym przypadku użyto siły średniej.

Również drugi z biegłych P. S. (2) stwierdził, że charakter i lokalizacja rany kłutej pleców wskazuje na działanie czynne narzędzia ostrokończystego o hipotetycznej sile dużej. Zatem w tym przypadku nie można mówić o nieumyślnym działaniu oskarżonego.

S. K. przed Sądem częściowo zmienił swoje wyjaśnienia. Podał, że miał przy sobie nóż, bo czuł się zagrożony. Wskazał też, że nie wymachiwał nim.

Jego wyjaśnienia, w części w której twierdzi, że czuł się zagrożony oraz że nie wymachiwał nożem, również nie zasługują na wiarę. W postępowaniu przygotowawczym oskarżony wskazał, że nie pamięta, skąd miał nóż, ,,widocznie coś nim robił”. Nie wspominał w ogóle, że czuł zagrożenie ze strony członków rodziny. Okoliczność ta pojawiła się dopiero na etapie postępowania sądowego i w ocenie Sądu stanowi przyjętą przez niego linię obrony. Przez jego relację przebija chęć eksponowania okoliczności, które miałyby go stawiać w lepszym świetle i usprawiedliwiać jego negatywne zachowanie względem brata. Podobnie należy ocenić jego wyjaśnienia w zakresie w jakim podał, że nie wymachiwał nożem. Z uznanych za wiarygodne zeznań Z. K. wynika, że wymachiwał on nożem i mówił do D. K.: ,,bo ci wjebię knypa”.

---

zeznania świadka Z. K. w części

Zeznania świadka Z. K. złożone przed Sądem zawierają rozbieżności w stosunku do zeznań złożonych przez niego w postępowaniu przygotowawczym. Wskazał, że widział jak S. K. szedł w stronę bramy, a D. K. podbiegł do niego. Może chciał uderzyć oskarżonego, ale nie widział tego. Po chwili D. K. już leżał, a S. K. uciekł w pole. Nie wskazał, że bracia szarpali się, nie słyszał też by S. K. groził bratu. Poddał też w wątpliwość to, że widział, że S. K. wymachuje nożem.

W ocenie Sądu to pierwsza relacja tego świadka miała szczególny walor dowodowy, albowiem była składana ,,na gorąco”. Zeznania przed Sądem ewoluują w kierunku bardziej korzystnym dla oskarżonego. W ocenie Sądu wiąże się to z próbą uniknięcia dalszego go obciążania - wbrew faktycznemu przebiegowi zdarzenia, wszak S. K. jest synem świadka. D. K. zaś wyzdrowiał i jego życiu nie zagraża już żadne niebezpieczeństwo.

---

zeznania świadka G. K.

w częsci

Na wiarę nie zasługują zeznania G. K. w części, dotyczących okoliczności zdarzenia, w tym w której podała, że D. K. wybiegł za Z. K.. Zeznania te stoją w sprzeczności z zeznaniami P. S. (1), A. Z. (1), jak i Z. K.. Sąd nie dał też wiary jej zeznaniom w części, w jakiej podała, że w domu nie było żadnej kłótni. Wskazać należy, że z zeznań G. S., który brał udział w czynnościach dotyczących zdarzenia wynika, że była ona pod wyraźnym wpływem alkoholu.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

S. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 157 § 1 kk, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Przepis art. 157 k.k. chroni zdrowie człowieka przed jego naruszeniem, które nie stanowi ciężkiego uszczerbku, ale inne, znacznie łagodniejsze naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia człowieka, który jest mierzony czasem trwania dysfunkcji ludzkiego organizmu i określany jako średni uszczerbek (§ 1) lub lekki uszczerbek (§ 2).

Za czyny umyślne o poważniejszym charakterze uznane zostały takie, które powodują naruszenie czynności ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni. Zostały one spenalizowane w art. 157 § 1 k.k. jako tzw. średni uszczerbek na zdrowiu. Za czyny umyślne drobniejsze uznano takie, które powodują naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni (czyli do 7 dni włącznie). Zostały one spenalizowane w art. 157 § 2 k.k. jako tzw. lekki uszczerbek na zdrowiu. Z powyższego zestawienia wynika, że uszczerbek na zdrowiu, który nie jest ciężki i nie jest lekki, należy do kategorii średniego uszczerbku

Spowodowanie tzw. średniego, jak również tzw. lekkiego uszczerbku na zdrowiu jest penalizowane zarówno wtedy, gdy sprawca uczynił to umyślnie, jak i wtedy, gdy uczynił to nieumyślnie. Umyślne, a więc spowodowane z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni jest penalizowane w art. 157 § 1 k.k. i opatrzone najsurowszą sankcją. Łagodniejszą sankcją jest zagrożone umyślne spowodowanie dysfunkcji narządu ciała lub rozstroju zdrowia przez okres do 7 dni, które jest penalizowane w art. 157 § 2 k.k. Nieumyślne, tj. niezamierzone przez sprawcę, lecz popełnione z powodu niezachowania należytej ostrożności w obchodzeniu się z dobrem chronionym naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia innego człowieka o charakterze zarówno lekkim, jak i średnim, jest penalizowane wspólnie w art. 157 § 3 k.k. i zagrożone tą samą sankcją.

Zgodnie z art. 160 § 1 kk, kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (K. V. (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, O..: (...) 2020

Przedmiotem ochrony przewidzianej w art. 160 k.k. są życie i zdrowie.

Sąd Najwyższy stwierdził, że znamię narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o którym mowa w art. 160 § 1 k.k., może zostać zrealizowane w jeden z trzech sposobów: przez sprowadzenie zagrożenia, jego znaczące zwiększenie, a także – w przypadku gwaranta nienastąpienia skutku przy przestępstwach z zaniechania – przez niespowodowanie jego ustąpienia albo zmniejszenia. Sprzeczne z obowiązkiem prawnym zachowanie (działanie, zaniechanie) gwaranta nienastąpienia skutku (lekarza), jeżeli nie ma wpływu na stan zagrożenia dla życia czy zdrowia określonej osoby, nie jest przyczynowe dla utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, o którym mowa w art. 160 § 1 k.k. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy źródło narażenia tych dóbr jest poza możliwością oddziaływania osoby prawnie zobowiązanej do określonego zachowania (wyrok SN z 14.07.2011 r., III KK 77/11, OSNKW 2011/10, poz. 94).

Przestępstwa określone w art. 160 § 1 lub 2 charakteryzują się umyślnością. Mogą być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym. Sprawca swoją świadomością obejmuje przynajmniej możliwość narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i chce tego albo, przewidując możliwość narażenia człowieka na określone w ustawie skutki, godzi się na takie narażenie. Treść, która ma być objęta świadomością sprawcy dla przyjęcia zamiaru wynikowego (ewentualnego), została sprecyzowana w wyroku SN z 8.12.2011 r., II KK 177/11: „Zamiar ewentualny określony w art. 160 § 1 k.k. charakteryzuje się świadomością znaczenia podejmowanych czynności w perspektywie możliwego skutku. Nie chodzi przy tym o świadomość jakiejkolwiek możliwości wystąpienia konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, ale wyłącznie świadomość wysokiego prawdopodobieństwa takiego skutku, ocenianego w kontekście konkretnych okoliczności faktycznych, bo tylko wówczas można mówić o «bezpośredniości» niebezpieczeństwa”. (Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część I. Komentarz do art. 117-211a, Opublikowano: WKP 2017)

Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że S. K. w dniu 09 listopada 2019 roku ugodził swojego brata D. K. jednokrotnie nożem w plecy w okolice przykręgosłupową. Oskarżony przyznał się do tego, a jego wyjaśnienia znajdują przede wszystkim potwierdzenie w zeznaniach Z. K., który był bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Także świadkowie, którzy byli na miejscu zdarzenia i mieli kontakt z pokrzywdzonym bezpośrednio po zdarzeniu wskazali, że D. K. powiedział, że S. wbił mu nóż w plecy i że bardzo go boli.

S. K. i D. K. w czasie zdarzenia znajdowali się pod wpływem alkoholu, tego dnia w miejscu ich zamieszkania odbywała się libacja alkoholowa. Z zeznań świadków Z. K., P. S. (1), A. Z. (1) wynika, że S. K. przed zdarzeniem był nerwowy, jego relacje z D. K. były napięte. Sam oskarżony wskazał, że kłócił się z bratem, nie podobało mu się, jak jego brat odnosi się do matki. Z zeznań bezstronnych świadków wynika, że oskarżony wyszedł na dwór. Przy studni ostrzył nóż. Chodził po podwórku z nożem, był zdenerwowany, kopał w różne przedmioty. Za oskarżonym na podwórze wyszedł D. K.. Pokrzywdzony dążył do konfrontacji z bratem. Doszło między nimi do szarpaniny. Za nimi wyszedł Z. K., jednak nie udało mu się załagodzić konfliktu. S. K. zachowywał się agresywnie, trzymał w ręku nóż i wymachiwał nim. Mówił do brata: ,,bo wjebię ci knypa”. Po chwil podszedł w kierunku brata D. K. i zadał mu cios. D. K. osunął się n ziemię. S. K. natomiast uciekł.

Na wiarę nie zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim podał, że miał przy sobie nóż, bowiem czuł zagrożenie ze strony członków rodziny. Jego wyjaśnienia w tym zakresie były sprzeczne, nielogiczne. Początkowo – w toku postepowania przygotowawczego wskazał, że nie wie skąd miał przy sobie nóż, prawdopodobnie coś nim robił. Z zeznań osób bezstronnych – tj. gości Z. K. i G. K. wynika, że nie doszło do żadnej awantury między oskarżonym, a jego ojcem i bratem, To S. K. był nerwowy, zachowywał się agresywnie. Zwrócić uwagę należy, że między braćmi już wcześniej dochodziło do nieporozumień. Co więcej, to głównie S. K. był powodem interwencji Policji, to on wzbudzał strach u członków swojej rodziny, którzy nie chcieli z nim mieszkać, opuścili dom i zamieszkali obok w pomieszczeniach gospodarczych przerobionych na mieszkalne. Zatem również w świetle zasad doświadczenia życiowego nie można uznać za prawdziwe twierdzenia oskarżonego, że to on bał się, że grozi mu coś ze strony ojca czy też brata.

S. K. spowodował u D. K. ranę kłutą pleców, której kanał penetrował przez struktury kostne kręgosłupa dochodząc do ściany aorty, a w swoim przebiegu uszkodził także ścianę oskrzela głównego lewego. Obrażenia te spowodowały rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni. Okoliczność ta wynika zarówno z dokumentacji medycznej D. K., jak i znajduje potwierdzenie w opiniach sądowo-lekarskich. Odniesione przez pokrzywdzonego rany w ocenie biegłych powstały przez czynne działanie narzędzia ostrokończystego, a zatem wykluczona została sytuacja nadziania czy upadku na narzędzie. Zauważyć należy, że niezwłocznie po ugodzeniu D. K. przez S. K., wezwane zostało pogotowie ratunkowe. Nie wyciągnięto mu noża i unieruchomiono go, żeby się nie poruszał. Biegła sądowa - specjalista medycy sądowej podkreśliła, że w oparciu o dostępne dane brak jest podstaw, aby z pewnością wymaganą dla potrzeb procesu karnego przyjąć, że u pokrzywdzonego wystąpił stan realnego zagrożenia życia. Biegła zwróciła jednak uwagę, że do pogłębienia się parametrów skutkujących wystąpieniem wstrząsu (a tym samym realnego zagrożenia życia) nie doszło jedynie w wyniku wdrożonej natychmiastowej pomocy medycznej. Gdyby nie to, u D. K. mógłby rozwinąć się wstrząs. Wtedy doszłoby do realnego zagrożenia życia, a nawet do zgonu. Biegła sprecyzowała, że nie przyjęła realnego zagrożenia życia, gdyż nie rozpoznano wstrząsu - czyli ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Zatem oskarżony powodując ranę kłutą pleców, nie tylko spowodował rozstrój zdrowi trwający dłużej niż 7 dni, ale jednocześnie naraził pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (tj. możliwość wystąpienia wstrząsu). Niezbędnym więc dla pełnego zobrazowania takiego zachowania było przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji z art. 157 § 1 kk w zb. z art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Tylko taka kwalifikacja prawna dokładnie oddaje zawartość przestępstwa przypisanego oskarżonemu.

Jak już wskazano, w/w przestępstwa mogą być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca musi zatem obejmować świadomością przynajmniej możliwość spowodowania swoim zachowaniem uszczerbku na zdrowiu innej osoby i chcieć takiego skutku albo na jego nastąpienie się godzić. Jako człowiek dorosły S. K. musiał zdawać sobie sprawę, że ugodzenie nożem o długości ostrza ok. 16 cm człowieka w plecy – na wysokości klatki piersiowej, a następnie pozostawienie bez udzielenia pomocy, może spowodować konsekwencje dla zdrowia pokrzywdzonego. Wiedzą oczywistą dla każdego człowieka jest bowiem to, że zadając cios nożem drugiemu człowiekowi, nawet w nienewralgiczne części ciał, można go ciężko ranić, narazić go na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Poziom umysłowy oskarżonego z pewnością pozwala na przyjęcie, że jest on w stanie uświadomić sobie, iż zadanie tego rodzaju ciosu, który zadał pokrzywdzonemu, może spowodować rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni oraz narazić pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Oskarżony w ocenie Sądu działał umyślnie w zamiarze ewentualnym - co najmniej zdawał sobie sprawę, iż uderzenie człowieka nożem o długości ostrza 16 cm w plecy w okolice przykręgosłupowe, z dużą siłą może go zranić w taki sposób, że spowoduje rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni oraz narazi pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

1

2

3

4

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, w związku z czym Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 157 § 1 kk, który przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa.

- w ocenie Sądu orzeczona kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze względem oskarżonego. Orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego. Pozwoli mu przemyśleć swoje dotychczasowe postępowanie i wdroży przez to do przestrzegania porządku prawnego

- w ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez S. K. jest wysoki, w szczególności z uwagi na charakter dóbr, przeciwko którym przypisane oskarżonemu przestępstwo było skierowane –

są życie i zdrowie człowieka. Sąd, ważąc względem oskarżonego wymiar kary, Sąd wziął pod uwagę, że będąc pod wpływem alkoholu zaatakował on swojego brata, dając tym samym upust swoim negatywnym emocjom, których podłoże stanowił konflikt rodzinny. Ugodził go nożem w plecy. Pokrzywdzony wymagał natychmiast pomocy lekarskiej, przeszedł operację. Konsekwencje zaistniałego zdarzenia nie spowodowały wprawdzie ostatecznie poważnych obrażeń, jednakże było potencjalnie niebezpieczne z uwagi na możliwość wystąpienia wstrząsu. Sąd miał też na uwadze, że oskarżony uciekł, pozostawiając brata bez udzielenia mu pomocy

- jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę wyrażenie skruchy przez oskarżonego, sposób postępowania oskarżonego po uchyleniu wobec niego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania,

- jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego, popełnienie nowego cięższego przestępstwa zaledwie po 1,5 roku od odbycia kary 2 lat pozbawienia wolności. Oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, popadającą w konflikty z prawem.

- na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego D. K. tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwotę 10.000 zł

- Sąd miał na uwadze, że szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz zadośćuczynienie w orzeczonym zakresie powinno w wystarczającym stopniu złagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonego

- na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym w jakikolwiek sposób i zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego D. K. na odległość nie mniejszą niż 100 metrów na okres 2 lat

- środki polegające zakazie zbliżania i kontaktowania się z pokrzywdzonym w oznaczonym czasie będą stanowiły ochronę dla niego oraz zapewnią mu komfort psychiczny

- na podstawie art. 44 § 2 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża, szczegółowo opisanego w pkt. 5 wykazu dowodów rzeczowych nr I/3/20/P na karcie126-126v akt sprawy i przechowywanego w Składnicy dowodów rzeczowych Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie pod poz. 3/20

- zgodnie z art. 44 § 2 kk, Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. Konieczne stało się zatem orzeczenie przepadku przedmiotu wskazanego w wyroku

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

S. K.

5

6

- Sąd na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazał zwrócić oskarżonemu, jako zbędne dla postępowania karnego, dowody rzeczowe w postaci telefonu komórkowego nr imei: (...), czapki bejsbolowej i zeszytu z zapiskami, szczegółowo opisanych w pkt. 4, 7, 8 wykazu dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/3/20/P na karcie 126-126v akt sprawy i przechowywanych w Składnicy dowodów rzeczowych Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie pod poz. 3/20 ;

- zgodnie z art. 230 § 2 kpk, należy również zwrócić osobie uprawnionej zatrzymane rzeczy niezwłocznie po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania karnego. Jeżeli wyniknie spór co do własności rzeczy, a nie ma dostatecznych danych do niezwłocznego rozstrzygnięcia, odsyła się osoby zainteresowane na drogę procesu cywilnego.

- wskazane mienie należało zwrócić S. K., bowiem należało do niego i kwestia ta nie była sporna

- oskarżony był tymczasowo aresztowany do sprawy, wobec czego, na podstawie art. 63 § 1 kk, okres ten należy zaliczyć mu na poczet kary.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

8

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na postawie § 17 ust. 1 pkt 2, § 17 ust. 2 pkt 3, § 20 i § 4 pkt 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (tekst jednolity Dz.U. z 2019 r. poz. 18) na rzecz adw. A. D. kwotę 1402,20 złotych w tym podatek VAT tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu S. K.;

Mając na uwadze sytuację finansową S. K. Sąd - na podstawie art. 624 § 1 kpk - zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

8. PODPIS