Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 49/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

K. K.

tożsamy z zarzucanym w akcie oskarżenia, z tym ustaleniem, że czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sadu Rejonowego w I. w sprawach II K 1211/01, VI K 166/04, VI K 685/04, VI K 192/07 i Sądu Rejonowego w K. z dnia 15 grudnia 2015 roku w sprawie II K 957/15, przy czym czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc skazanym wyżej opisanym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 178a § 1 kk, którą odbył w całości w okresie od 01 czerwca 2018 roku do 28 listopada 2018 roku;

tj. występku z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 424 § 3 kpk, w wypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu albo o uzasadnienie wyroku wydanego w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 uzasadnienie powinno zawierać co najmniej wyjaśnienie podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.

Wniosek o uzasadnienie niniejszego wyroku został złożony jedynie co do rozstrzygnięcia o karze, wobec tego Sąd stosownie do art. 424 § 3 kpk ograniczył zakres uzasadnienia do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

Oskarżony K. K. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego w dniu 7 lutego 2023 roku przyznał się do zarzuconego mu czynu z art. 178a § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. W wyniku dalszych czynności dokonanych w toku postępowania sądowego ustalono, że oskarżony K. K. był uprzednio pięciokrotnie karany za podobne przestępstwa, ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z 15 grudnia 2015 roku w sprawie II K 957/15, skazania nie uległy zatarciu. Istniały zatem podstawy do zakwalifikowania czynu popełnionego przez oskarżonego dnia 6 lutego 2023 roku jako występku z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Składając wyjaśnienia przed Sądem K. K. przyznał się do popełnienia tego czynu.

Zgodnie z art. 178a § 4 kk, jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast przepis art. 178a § 1 kk stanowi, że karze podlega, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przedmiotem ochrony powołanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego (główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie (dodatkowy przedmiot ochrony) (J. Piórkowska-Flieger, [w:] Bojarski, Michalska-Warias, Piórkowska-Flieger, Szwarczyk, Kodeks karny, 2006, s. 320).

Niewątpliwie oskarżony K. K. prowadził pojazd mechaniczny, kierował bowiem samochodem osobowym marki M. o nr rej. (...). Pojazdem mechanicznym jest pojazd drogowy czy szynowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower oraz pojazdy szynowe (wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w sprawach o przestępstwa drogowe; uchwała SN z dnia 28 lutego 1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, nr 3-4, poz. 33; także wyrok SN z dnia 25 października 2007 r., III KK 270/07, Prok. i Pr.-wkł. 2008, nr 5, poz. 2). W literaturze za prowadzącego pojazd uważa się tego, kto bezpośrednio włada mocą silnika oraz nadaje pojazdowi ruch i kierunek. Wskazuje się, że „prowadzić pojazd" znaczy nie tylko obsługiwać układ kierowniczy, lecz także wszystkie podstawowe mechanizmy mające bezpośredni wpływ na jazdę.

W ocenie Sądu nie ma również wątpliwości, iż oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdował się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z treścią art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Oskarżony K. K. został poddany badaniu alkomatem. Funkcjonariusz Policji po zatrzymaniu oskarżonego zbadał stan jego trzeźwości za pomocą urządzenia (...) 7110 o godz. 11:01 z wynikiem 0,99 mg/l, o godz. 11:04 z wynikiem 0,98 mg/l i o godzinie 12:09 z wynikiem 0,87 mg/l. Pomiary te zostały potwierdzone w protokołach z przebiegu badania stanu trzeźwości.

Oskarżony K. K. kierował pojazdem mechanicznym, tj. samochodem osobowym, po drodze publicznej, gdzie odbywa się normalny ruch pojazdów drogowych, co stanowi prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Należy zauważyć, iż dla przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym (drogowym lub kolejowym), wodnym lub powietrznym, (np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 131/04, KZS 2004/9/3).

Występek z art. 178 a § 1 kk ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. Niezbędna jest więc świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Analizując zachowanie oskarżonego od strony podmiotowej, stwierdzić należy, iż oskarżony, spożywając alkohol ciągiem przez 3 dni poprzedzające zdarzenie i to w takiej ilości, która podczas badania o godz. 12:09 (prawie dwie godziny po podjęciu do kontroli drogowej) w dniu zdarzenia wykazała 0,87 mg/l, zdawał sobie sprawę z tego, iż nie powinien jeździć pojazdem mechanicznym, a mimo to dopuścił się takiego zachowania, umyślnie naruszając zasadę ruchu drogowego, tj. zasadę trzeźwości. Podnosi się, że dorosły człowiek o wadze od 70 do 75 kg osiąga stan po użyciu alkoholu (od 0,2 do 0,5‰) po wypiciu kieliszka wódki, lampki wina lub dużego kufla (1/2 l) piwa, a poziom około 0,6‰ alkoholu we krwi osiąga się po wypiciu trzech takich porcji (A. Święcicki, Podstawowe wiadomości o alkoholu i alkoholizmie, Warszawa 1977, s. 12; A. Święcicki, Podstawowe wiadomości o alkoholu i alkoholizmie, Warszawa 1973, s. 11). W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżony zachowaniem swoim wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

Oceniając zachowanie oskarżonego, Sąd doszedł do przekonania, że czyn ten uznać należy za zawiniony. K. K. jest osobą dorosłą, rozumiejącą podstawowe zasady etyczno-moralne oraz posiadającą określone doświadczenie życiowe, dlatego, jeżeli prowadził pojazd mechaniczny po uprzednim trzydniowym spożywaniu alkoholu, musiał zdawać sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Kwestia karalności tego rodzaju zachowań jest powszechnie znana, ponadto oskarżony był już w przeszłości skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk.

Ponieważ oskarżony K. K. w dniu 06 lutego 2023 roku kierował samochodem osobowym po drodze publicznej znajdując się w stanie nietrzeźwości, będąc uprzednio prawomocnie skazanym - prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego wI. w sprawach II K 1211/01 (z 26.04.2022 roku), VI K 166/04 (z 29.04.2004 roku), VI K 685/04 (z 07.01.2005 roku), VI K 192/07 (z 22.05.2007 roku) oraz Sądu Rejonowego w K.z 15 grudnia 2015 roku w sprawie II K 957/15 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, które to skazania w dacie orzekania w niniejszej sprawie nie uległy zatarciu, należało dokonać zmiany kwalifikacji prawnej czynu będącego przedmiotem niniejszej sprawy poprzez zakwalifikowanie go jako występku z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

K. K. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo z art. 178a § 1 kk, będąc skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w K.z 15 grudnia 2015 roku w sprawie II K 957/15 na karę 6 miesięcy pozbawia wolności, którą odbył w okresie od 01 czerwca 2018 roku do 28 listopada 2018 roku, wobec powyższego jego zachowanie wypełnia również dyspozycję art. 64 § 1 kk.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem K. K. można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

1

2,3

4

5

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że Sąd zastosował – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2023 roku – jako względniejsze dla oskarżonego (w szczególności mając na uwadze zmianę treści art. 37a § 2 kk, w obecnym brzmieniu art. 37a § 1 kk nie stosuje się do sprawców określonych w art. 64 § 1 kk i sprawców przestępstwa określonego w art. 178a § 4).

Występek z art. 178a § 4 kk jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk.

Sąd uznał za zasadne zastosowanie w niniejszej sprawie art. 37a kk pozwalającego Sądowi, w przypadku przestępstwa zagrożonego tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, na orzeczenie grzywny (nie niższej niż 100 stawek) lub kary ograniczenia wolności (nie niższej niż 3 miesiące), zamiast kary pozbawienia wolności, o ile wymierzona kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku.

Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzeczenia wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, przewidzianej dla sprawcy przestępstwa z art. 178a § 4 kk, albowiem cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara ograniczenia wolności. W przypadku oskarżonego orzeczenie zaś kary pozbawienia wolności wiązałoby się z jednoczesnym brakiem możliwości warunkowego jej zawieszenia. Zgodnie bowiem z treścią art. 69 § 1 kk, Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Oskarżony był już uprzednio kilkukrotnie karany, w tym był skazany na karę pozbawienia wolności. W chwili popełnienia przez niego przedmiotowych czynów był on traktowany jako osoba skazana na karę pozbawienia wolności, co wykluczało możliwość skorzystania z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd miał świadomość uprzedniej karalności oskarżonego za podobne przestępstwa, lecz mając na uwadze czas jaki upłynął od ostatniego skazania do dnia popełnienia czynu objętego niniejszym postępowaniem uznał, że wymierzenie kary pozbawienia wolności w odniesieniu do oskarżonego byłoby zbyt surową i niewspółmierną do popełnionego czynu sankcją karną, która nie spełniłaby, a wręcz byłaby sprzeczna z treścią art. 53 kk, nie pozostawiając sądowi orzekającemu żadnej swobody w ocenie przesłanek mających wpływ na karę. Kara ograniczenia wolności stanowi karę pośrednią pomiędzy grzywną i niewysoką karą pozbawienia wolności. Efektywnie wykonywana przez oskarżonego kara ograniczenia wolności w postaci pracy na cele społeczne będzie miała dostateczny walor wychowawczy wobec oskarżonego. Kara ograniczenia wolności w sposób prawidłowy spełni swoje cele - zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, oddziaływując wychowawczo i zapobiegawczo na K. K. w kierunku wykształcenia w nim krytycznej postawy do własnego czynu - jak i w zakresie prewencji ogólnej, działając odstraszająco na potencjalnych sprawców tego typu przestępstw

Sąd uznał zatem, że kara ograniczenia wolności w ustalonym wymiarze jawi się jako jedyna adekwatna do wagi przypisanego mu czynu.

W ocenie Sądu kara w wymiarze jednego roku i sześciu miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu.

Sąd miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez K. K. jest znaczny, w szczególności z uwagi na charakter dóbr, przeciwko którym przypisane oskarżonemu przestępstwo było skierowane. Rodzajowym przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 178a § 4 kk jest zapewnienie bezpieczeństwa na drogach publicznych poprzez penalizację prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego zaś bezpośrednim – zapobieżenie powrotowi do przestępstwa wielokrotnym sprawcom tego rodzaju występków. Kierowanie pojazdem mechanicznym przez sprawcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości narusza podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, ponieważ osoba taka posiada ograniczoną możliwość podejmowania decyzji i właściwych reakcji do sytuacji panujących na drodze. Nie ma także żadnych powodów, aby czymkolwiek usprawiedliwiać motywy i pobudki działania oskarżonego, bowiem do popełnienia przestępstwa nie skłoniła go żadna uzasadniona życiowo okoliczność. Należy przyjąć, iż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, ponieważ miał pełną świadomość kierowania motorowerem pod wpływem alkoholu, skoro wcześniej go spożywał. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości miał także wpływ stosunkowo wysoki stopień intoksykacji alkoholowej.

Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego za przestępstw podobne.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego czynu, którego jednak nie należało przeceniać, z uwagi na obciążający go materiał dowodowy.

Wymierzając karę ograniczenia wolności, Sąd skorzystał z możliwości, jaką zapewnia przepis art. 34 § 3 kk, polegającej na orzeczeniu świadczenia pieniężnego lub obowiązku z art. 72 § 1 pkt 2-7a kk. Jako najbardziej odpowiednie dla oskarżonego K. K. Sąd uznał obowiązki wymienione w pkt 4 i 5 wyżej przywołanego artykułu. Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej w związku z ciążącymi na nim zobowiązaniami finansowymi wynikającymi z wyroku oraz brakiem stałego zatrudnienia. Ponadto Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu ze względu na jego wielokrotną karalność za prowadzenie pojazdu pod jego wpływem oraz związane z tym podejrzenie, że może on być osobą używającą alkoholu szkodliwie.

Sąd na podstawie art. 42 § 3 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio. Orzeczenie dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przypadku skazania z art. 178a § 4 kk jest obligatoryjne, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. W niniejszej sprawie taki wypadek nie zachodził.

Na podstawie art. 43a § 3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10 000 złotych. Art. 43a § 2 kk wskazuje, że orzeczenie wobec oskarżonego wskazanego świadczenia pieniężnego jest obligatoryjne w sytuacji skazania za przestępstwo z art. 178a § 4 kk. Jego wysokość została orzeczona wobec oskarżonego w najniższym możliwym wymiarze czyli przez zasądzenie od niego na rzecz wskazanego Funduszu kwoty 10.000 zł

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

6

Oskarżony był zatrzymany do sprawy, wobec czego Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary ograniczenia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7

Mając na uwadze sytuację finansową K. K. na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

8. PODPIS