Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 51/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

A. Ć.

tożsamy z zarzucanym w akcie oskarżenia, z ustaleniem dokonanym w pkt 1 rozstrzygnięcia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  A. Ć. był w związku małżeńskim z J. Ć. (1), który został rozwiązany przez rozwód. Między byłymi małżonkami toczy się nadal postępowanie o podział majątku wspólnego. W zajmowanym przez nich uprzednio domu, mieszka obecnie jedynie J. Ć. (1) z ich dziećmi. Obok domu znajduje się biuro, w którym działalność gospodarczą prowadzi A. Ć.. Aktualnie J. Ć. (1) tworzy nieformalny związek z J. N. (1). A. Ć. pozostaje w konflikcie z J. Ć. (1), nie akceptuje też jej związku z J. N. (1), w szczególności tego, że przebywa on na terenie nieruchomości stanowiącej jego współwłasność.

A. Ć. w okresie od 22 września 2021 roku do dnia 26 października 2021 roku kierował pod adresem J. N. (1) groźby popełnienia przestępstwa spowodowania uszczerbku na zdrowiu na jego szkodę oraz przestępstw przeciwko wolności seksualnej na szkodę osób mu najbliższych.

W dniu 22 września 2021 roku J. N. (1) na prośbę J. Ć. (1) kosił trawę na terenie znajdującym się przy domu. Wówczas między A. Ć. i J. N. (1) wywiązała się kłótnia. A. Ć. powiedział J. N. (1): ,,pieprzysz moją żonę, to ja znajdę twoją żonę, wypieprzę, a potem moi koledzy znajdą twoją córkę i też ją wypieprzą”.

W dniu 26 października 2021 roku J. Ć. (1) poszła do biura A. Ć., by poprosić go o odkręcenie wody (w biurze znajduje się zawór główny). W tym czasie J. N. (2) czekał na nią przed domem, bezpośrednio za płotem oddzielającym nieruchomość zabudowaną domem mieszkalnym i biurem, w odległości około 10 metrów od A. Ć. i J. Ć. (2). A. Ć. wszczął awanturę. Miał pretensję do J. Ć. (1) między innymi o to, że związała się z J. N. (1). W rozmowie powiedział: ,,znajdę go i zapierdolę”. J. Ć. (1) wezwała Policję.

Groźby kierowane przez A. Ć. wzbudziły u J. N. (1) uzasadnioną obawę że będą spełnione.

A. Ć. został dwukrotnie skazany za znęcanie się między innymi nad J. Ć. (1) w trakcie trwania małżeństwa, za złamanie zakazu zbliżania się do J. Ć. (1) oraz za jej znieważenie i zniesławienie.

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. w części

zeznania świadka J. N. (1)

zeznania świadka J. Ć. (1)

zeznania świadka J. G.

zeznania świadka T. S.

zeznana świadka P. K.

informacja z K. w G.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28.09.2016 roku, sygn. akt II K 225/15 wraz z odpisem postanowienia z dnia 15 maja 2018 roku, sygn. akt II Ko 411/18

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

00:08:44-00:28:57 na k. 85v-87

k. 2, 00:29:48-00:53:35, 00:55:14-00:59:53 na k. 87-89v

01:01:44-01:21:13, 01:22:54-01:24:29 na k. 89v-91v

00:04:14-00:12:09 na k. 100v-101

00:12:09-00:15:29 na k. 101-101v

00:01:53-00:10:20 na k.115v-116

k. 95

k. 45-47

k. 106-106v

2.  A. Ć. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie II Wydział Karny z dnia 28 września 2016 roku w sprawie II K 225/15 za czyn z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od dnia 14 maja 2018 roku do dnia 14 maja 2019 roku.

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28.09.2016 roku, sygn. akt II K 225/15 wraz z odpisem postanowienia z dnia 15 maja 2018 roku, sygn. akt II Ko 411/18

informacje z portalu NOE-SAD

k. 106-106v

k. 45-47

k. 109-114

3.  A. Ć. urodził się w (...) roku. Jest rozwiedziony. Ma troje dzieci, ciąży na nim obowiązek alimentacyjny. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budowlanym. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z tytułu której osiąga dochód w wysokości ok. 2000 zł netto. Jest wraz z byłą żoną J. Ć. (1) właścicielem nieruchomości o łącznej wartości 1 miliona złotych.

dane o podejrzanym

dane podane do protokołu rozprawy

k. 40

k. 85v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. w części

Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach przed Sądem nie krył swojego negatywnego nastawienia do J. N. (1). Z jego wyjaśnień wynika, że nie godzi się z tym, że przebywa on na nieruchomości stanowiącej jego współwłasność, wykonuje tam prace w ogrodzie, spędza czas z jego dziećmi. Potwierdził też, że powiedział do J. N. (1) ,,parę słów”. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części nie budzą wątpliwości i korespondują z zeznaniami świadków J. N. (1) i J. Ć. (1).

Sąd dostrzegł przy tym, że w swych wyjaśnieniach oskarżony dążył do minimalizowania swojej winy, przerzucając odpowiedzialność na była żonę i jej obecnego partnera. Jednak w tym zakresie wyjaśnienia nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

1.1.1

zeznania świadka J. N. (1)

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka J. N. (1). Zeznania tego świadka były jasne, konsekwentne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, spójne z relacją J. Ć. (1).

Świadek ten wskazał, że tworzy nieformalny związek z J. Ć. (1) i nie przyjeżdża do jej miejsca zamieszkania po to, by sprowokować jej byłego męża A. Ć., tylko by odwiedzić swoją partnerkę. W swoich zeznaniach wskazywał, że zdarzało się, że był wyzywany przez A. Ć., jednak nie zwracał na to uwagi. Opisał jednak dwie sytuacje, w których A. Ć. kierował do niego groźby, które wzbudziły w nim uzasadnioną obawę ich spełnienia. 22 wrześniu 2021 roku A. Ć. przyszedł na posesję, na której zamieszkuje J. Ć. (1). Wywiązała się miedzy nim a A. Ć. kłótnia. A. Ć. powiedział wówczas: ,,pieprzysz moją żonę, to ja znajdę twoją żonę wypieprzę, a potem moi koledzy znajdą twoją córkę i też ją wypieprzą”. Następnie w dniu 26 października 2021 roku J. Ć. (1) poszła do budynku, w którym A. Ć. prowadzi działalność gospodarczą. Pozostał wówczas na posesji, jednak usłyszał jak A. Ć. w kłótni z J. Ć. (1) powiedział: ,,znajdę go i zapierdolę”. Z treści ich rozmowy wynikało bezsprzecznie, że chodzi o niego.

Jego zeznania znajdują potwierdzenie w relacji J. Ć. (1). Brak jest podstaw do uznania, że ustalili oni wspólną wersję, by pomówić oskarżonego. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji. Podkreślić należy, że oskarżony nie zaprzeczał, że powiedział „paru słów” do pokrzywdzonego, podnosił jedynie, że nie stanowiły one groźby i były one efektem emocji wywoływanych przez pokrzywdzonego, których oskarżony nie był w stanie powstrzymać.

Zwrócić uwagę należy również na nagranie dołączone do akt sprawy – rozmowy A. Ć. z małoletnią córką (k. 19-20v). W rozmowie tej A. Ć. mówi m.in. ,,co z tym z frajerem zrobić, wbić mu gwóźdź w łeb, czy powiesić go (…)sam powinien się powiesić, debil”. Z kontekstu rozmowy wynika, że ma on na myśli J. N. (1). Oskarżony nie ma oporów, by w taki sposób mówić o pokrzywdzonym w rozmowie z małoletnią córką. Bez sprzecznie nie mógł w trakcie tej rozmowy być prowokowany przez J. N. (1). Zdaniem Sądu treść wyżej przywołanej rozmowy tym bardziej potwierdza, że pokrzywdzony relacjonował zdarzenia w sposób odpowiadający rzeczywistości.

Nie budziło również wątpliwości Sądu, że groźby wypowiadane przez oskarżonego wzbudzały u pokrzywdzonego obawę, że zostaną spełnione. Pokrzywdzony był już wówczas od dłuższego czasu w związku z J. Ć. (3), wiedział, że oskarżony był dwukrotnie karany na znęcanie się nad nią, że odbywał karę pozbawienia wolności, był też bezpośrednim świadkiem nagannego zachowania oskarżonego wobec J. Ć. (1) (fakt znany Sądowi z urzędu), dlatego też w ocenie Sądu obawę pokrzywdzonego, że wypowiadane wobec niego groźby zostaną spełnione należy uznać, za w pełni uzasadnioną. Za taką oceną przemawiają również zasady doświadczenia życiowego. Przeciętny człowiek o podobnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości, w analogicznych warunkach oraz okolicznościach pobocznych, według wszelkiego prawdopodobieństwa uznałby te groźby za realne i wzbudzające obawę.

1.1.1

zeznania świadka J. Ć. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. Ć. (1) w całości. Podkreślić należy, że Sąd do jej zeznań podszedł ze szczególną ostrożnością z uwagi na fakt, że pozostaje ona w konflikcie z oskarżonym. Sąd nie podpatrzył się jednak skłonności do konfabulacji, jej zeznania były spójne i konsekwentne w toku całego procesu, znajdowały potwierdzenie w zeznaniach J. N. (1). Relacjonowała ona w sposób odpowiadający rzeczywistości, nie dążąc do nadmiernego obciążania oskarżonego.

Nie była ona bezpośrednim świadkiem zdarzenia z 22 września 2022 roku, wie jednak co się wydarzyło z relacji J. N. (1). Odnośnie sytuacji mającej miejsce w dniu 26 października 2022 roku zeznała, że udała się do biura jej byłego męża, bowiem zakręcił wodę w domu, a tam znajduje się zawór. Poprosiła A. Ć., by odkręcił go. Wtedy zaczął zarzucać jej, że rozwaliła rodzinę, że ma frajera, który zabierze cały majątek. Powiedział też, że jak będzie miał okazję, to go ,,zajebie”. W swoich zeznaniach wskazała, że A. Ć. nadużywa alkoholu, a jego zachowanie jest wówczas nieprzewidywalne.

1.1.1

1.1.1

1.1.1

zeznania świadka J. G.

zeznania świadka T. S.

zeznania świadka P. K.

Świadkowie J. G., T. S., P. K. są funkcjonariuszami Policji. Nie mieli oni wiedzy o zdarzeniach dotyczących niniejszego postępowania. Co prawda w dniu 26 października 2022 roku podejmowali interwencję na skutek zawiadomienia J. Ć. (1). Dotyczyła ona jednak agresywnego zachowania A. Ć. wobec niej. Sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji.

1.1.1

1.1.1, 1.1.2

1.1.2

1.1.3

informacja z K. w G.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28.09.2016 roku, sygn.. akt II K 225/15 wraz z postanowieniem z dnia 15 maja 2018 roku, sygn. akt II Ko 411/18

informacje z portalu NOE-SAD

dane o podejrzanym

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć.

Na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wskazał, że J. N. (1) przebywa na nieruchomości stanowiącej jego współwłasność i manipuluje go, zachowuje się prowokująco oraz że wypowiadane przez niego „rzekome groźby” nie wywołały w pokrzywdzonym obawy ich spełnienia. W ocenie oskarżonego miał to potwierdzać fakt, iż pokrzywdzony nadal przebywał na nieruchomości stanowiąca jego współwłasność, czuł się tam swobodnie. Ponadto oskarżony wskazał, że obecność J. N. (1) negatywnie wpływa na jego relację z dziećmi. Podkreślić należy, że związek małżeński A. Ć. i J. Ć. (1) został rozwiązany przez rozwód. Wobec tego, fakt odwiedzania J. Ć. (1) przez nowego partnera (poznanego już po zakończeniu małżeństwa) w jej obecnym miejscu zamieszkania, nie można uznać za prowokację ze strony J. N. (1). Nie ustalono też, by w toku postępowania o podział majątku wspólnego ograniczono dostęp do nieruchomości innym osobom. W toku postępowania nie ujawniły się również żadne okoliczności świadczące o tym, by J. N. (1) wywoływał kłótnie z A. Ć., obrażał go. Natomiast z zapisu nagrania rozmowy oskarżonego z jego córką i zeznań J. Ć. (1) wynika bezsprzecznie, że to oskarżony nastawia dzieci przeciwko J. N. (1). Wyjaśnienia oskarżonego są zatem w tej części nielogiczne, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, a przede wszystkim nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. W ocenie Sadu, tłumaczenia oskarżonego stanowią przyjętą przez niego linię obrony. Oskarżony jest bezkrytyczny wobec swojego postępowania. Zupełnie nie spostrzega tego, że to on prowokuje, jest inicjatorem wszelkich konfliktów pomiędzy nim a pokrzywdzonym, nie potrafi zaakceptować nowego partnera byłej żony.

Ponadto nie sposób zgodzić się z oskarżonym, że pokrzywdzony zdawał sobie sprawę z tego, że „rzekoma groźba” nie jest realna. To, że pokrzywdzony nie okazał oskarżonemu, że obawia się jego gróźb, nie oznacza, że tego nie czuł. Sąd miał okazję obserwować reakcję świadka na rozprawie i nie budziło wątpliwości sądu, że zdarzenia z udziałem oskarżonego wiązały się z traumatycznymi przeżyciami dla pokrzywdzonego.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazał również, że chociaż powiedział parę słów J. N. (1), to nie znaczy, że miał zamiar cokolwiek zrobić. Podał, że nawet nie wie skąd ten pochodzi, gdzie mieszkają jego najbliżsi. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że to, iż oskarżony nie miał zamiaru zrealizować swoich słów, nie ma znaczenia dla wypełnienia znamion przestępstwa z art. 190 § 1 kk.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

A. Ć.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W art. 190 § 1 kk zostało ujęte przestępstwo groźby karalnej. Od groźby karalnej należy jednak odróżnić groźbę bezprawną, która jest pojęciem szerszym, obejmującym zarówno groźbę popełnienia przestępstwa (groźba karalna), jak i groźbę spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego, lub jego osoby najbliższej.

Czynność sprawcza omawianego przestępstwa polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby dla niej najbliższej. Groźba jest zatem zapowiedzią spowodowania określonej dolegliwości, tj. wykonania czegoś, co zagrożony odczuje jako przykrość (krzywdę), a co wzbudzi u osoby zagrożonej uzasadnione poczucie obawy, że może się realnie zdarzyć. Groźba jest zatem rodzajem oddziaływania na psychikę ofiary przez przedstawienie jej zła (szkody), które ją spotka ze strony sprawcy lub innej osoby, na którą sprawca ma realny wpływ, i jest zdolny ją w bliżej nieokreślonym czasie wypełnić.

Przestępstwo groźby karalnej zostaje dokonane tylko wtedy, gdy groźba wzbudza w ofierze uzasadnioną obawę jej spełnienia, jest to więc przestępstwo materialne (post. SN z 16.2.2010 r., V KK 351/09, Biul. PK 2010, Nr 3, poz. 36). Do jego znamion należy bowiem wystąpienie skutku polegającego na wzbudzeniu u adresata groźby uzasadnionej obawy, że zostanie ona spełniona. Dopiero z tą chwilą można uznać przestępstwo groźby karalnej za dokonane.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że tłem zdarzeń objętych niniejszym postępowaniem jest fakt, że A. Ć. nie akceptuje nowego związku swojej byłej żony J. Ć. (1) z J. N. (1). Nie może pogodzić się z tym, że pokrzywdzony przebywa na nieruchomości stanowiącej jego współwłasność, że uczestniczy w życiu jego dzieci, wykonuje prace ogrodowe na nieruchomości. 22 września 2021 roku A. Ć. podczas kłótni z J. N. (1) powiedział: ,,pieprzysz moją żonę, to ja znajdę twoją żonę, wypieprzę, a potem moi koledzy znajdą twoją córkę i też ją wypieprzą” (groźba popełnienia przestępstwa przeciwko wolności seksualnej na szkodę osób mu najbliższych). W dniu 26 października 2021 roku w czasie awantury z J. Ć. (1), mając na myśli J. N. (1), powiedział ,,znajdę go i zapierdolę” (groźba popełnienia przestępstwa spowodowania uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego). Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach w zasadzie przyznał, że mógł wypowiedzieć takie słowa. Podniósł jednak, że nie miał zamiaru realizacji tego, co mówił. Słowa te padały podczas kłótni, nadto czuł się prowokowany przez J. N. (1), który zdecydowanie zdawał sobie sprawę z tego, że „rzekoma groźba” nie jest realna.

,,Należy zatem przypomnieć, że dla realizacji znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie jest wymagane, aby sprawca miał rzeczywiście zamiar wykonać groźbę lub by podjął jakiekolwiek działania zmierzające do natychmiastowego spełnienia swej groźby. Wystarczy wykazać, że groźba, subiektywnie, a więc w odbiorze osoby zagrożonej, wywołała obawę jej spełnienia, a następnie fakt ten należy zweryfikować, poprzez obiektywne stwierdzenie, czy zagrożony, istotnie mógł w danych okolicznościach, w ten sposób, odebrać tę groźbę” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2017 r. III KK 251/17, LEX nr 2408301).

W ocenie Sądu, oskarżony A. Ć. wzbudził u pokrzywdzonego obawę spełnienia wypowiadanych gróźb. Obawa ta była uzasadniona obiektywnie wieloma okolicznościami. Wskazać należy, że od dłuższego czasu A. Ć. zachowywał się w sposób niewłaściwy w stosunku do niego, wyzywał go, agresja w stosunku do niego narastała. Nadto miał wiedzę, że A. Ć. był skazany prawomocnym wyrokiem za znęcanie się nad J. Ć. (1), że odbył za ten czyn karę pozbawienia wolności. Zwrócić uwagę należy też na to, że oskarżony mówił ,,moi koledzy znajdą twoją córkę i też ją wypieprzą”. A. Ć. przebywał w zakładzie karnym, a zatem wiarygodne były słowa, że może znać osoby zdolne do tego czynu. Niewątpliwie dodatkowo wskazywało to na to, że oskarżony rzeczywiście może planować realizację swoich gróźb. Co więcej, J. Ć. (1) ostrzegła go, że A. Ć. nadużywa alkoholu, po spożyciu którego zachowuje się nieprzewidywalnie. Z pewnością w pokrzywdzonym dodatkowo potęgowało to obawę, że po odurzeniu się, oskarżony może zrealizować swoje groźby. Niewątpliwie zatem groźby wypowiadane przez oskarżonego uzasadniały realną obawę, że będą spełnione. Należy zaznaczyć, że dla oceny obawy J. N. (1) w niniejsze sprawie bez żadnego znaczenia pozostaje fakt, że zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa J. N. (1) złożył dopiero 27 października 2021 roku. Brak natychmiastowej reakcji nie potwierdza jeszcze braku lęku u pokrzywdzonego przed spełnieniem groźby, zwłaszcza gdy pokrzywdzony o swej obawie opowiedział od razu swojej partnerce. Zauważyć należy, że pokrzywdzony miał świadomość wcześniej toczących się wobec oskarżonego postepowań z zawiadomień J. Ć. (1) i braku wpływu orzekanych kar na jego postępowanie. Jednakże po drugim zdarzeniu, które miało miejsce 26 października 2021 roku, pokrzywdzony już następnego dnia złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jego szkodę przez A. Ć..

Wobec powyższego, należy uznać, że A. Ć. dopuścił się przestępstwa z art. 190 § 1 kk.

Oceniając zamiar oskarżonego przyjąć należy, że czynu tego dopuścił się umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Oskarżony niewątpliwie rozpoznawał znaczenie i wagę swych słów oraz nie miał powodów, żeby nie przewidzieć ich konsekwencji.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czyni nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca ich bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach, o których mowa w art. 12 § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że A. Ć. działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

A. Ć. zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie II Wydział Karny z dnia 28 września 2016 roku w sprawie II K 225/15 za czyn z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresie od dnia 14 maja 2018 roku do dnia 14 maja 2019 roku, co wypełniło dyspozycję art. 64 § 1 kk. Wobec tego, w tym zakresie należało zmodyfikować opis czynu.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Ć.

1

2

- art. 190 § 1 kk, który przewiduje zagrożenie grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

- ważąc wobec oskarżonego wymiar kary kierował się dyrektywami wskazanymi w treści przepisu art. 53 kk, mając na uwadze treść art. 64 § 1 kk

- oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować. W ocenie Sądu kara ta w pełni zrealizuje wymogi zasad prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny. Oskarżony z pełną premedytacją dopuścił się kierowania wobec pokrzywdzonego gróźb karalnych, chcąc wzbudzić w nim zagrożenie.

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował jego uprzednią karalność, w tym za przestępstwa podobne, motywację oskarżonego, tj. że działał on z niskich pobudek, kierowała nim wyłącznie niechęć do obecnego partnera byłej żony, chęć wzbudzenia w nim lęku. W ocenie Sądu oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków z poprzednich skazań a kary wolnościowe nie wpłynęły na jego resocjalizację pozytywnie

-na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego na okres 5 lat zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego J. N. (1) na odległość nie mniejszą niż metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym J. N. (1) w jakikolwiek sposób,

- środki polegające zakazie zbliżania i kontaktowania się z pokrzywdzonym w oznaczonym czasie będą stanowiły ochronę dla J. N. (1) oraz zapewnią mu komfort psychiczny.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Ć.

3

na podstawie art. 230 § 2 kpk (a contrario) Sąd nakazał pozostawić w aktach sprawy dowód rzeczowy w postaci płyty DVD S. szczegółowo opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...)na k. 39 akt sprawy a przechowywany w kopercie na k. 19 akt sprawy

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 120 zł opłaty oraz kwotę 70 zł tytułem kosztów postępowania w sprawie. Zdaniem Sądu uiszczenie tych kosztów nie będzie dla oskarżonego nadmiernie uciążliwe.

8. PODPIS