Treść orzeczenia II K 61/23 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego ww Wąbrzeźnie

II K 61/23 - uzasadnienie Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie z 2023-07-19

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 61/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

A. P.

I. o to że w dniu 08 października 2022 roku w miejscowości P., woj. (...)- (...) wbrew przepisom ustawy posiadała przy sobie woreczek foliowy z zawartością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze netto 0,58 gram.

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

II. o to że w dniu 08 października 2022 roku w miejscowości P., woj. (...)- (...) kierowała samochodem osobowym m-ki O. (...) o nr rej. (...), w ruchu lądowym, znajdując się pod działaniem środków psychotropowych w postaci amfetaminy o stężeniu powyżej 500,00 ng/ml, Δ9-tetrahydrokannabinol,Δ9-thc o stężeniu 3,4 ng/ml we krwi, tj w stanie równoważnym ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego powyżej 0,5 ‰

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 08 października 2022 roku mł. asp. Ł. W. i sierż. O. S. podjęli do kontroli drogowej pojazd osobowy marki O. (...) o nr rej.(...). Kierującą okazała się być A. P.. Jako pasażer podróżował z nią D. S.. W trakcie kontroli funkcjonariusze zauważyli, że A. P. posiada symptomy wskazujące, że może znajdować się pod działaniem środków psychotropowych. Nadto w trakcie wykonywanych przez funkcjonariuszy czynności, A. P. wyrzuciła woreczek foliowy z zawartością białego proszku. W związku z tym udano się z A. P. na pobranie krwi. We krwi A. P. stwierdzono amfetaminę w stężeniu powyżej 500,00 ng/ml, Δ9-tetrahydrokannabinol, Δ9-thc o stężeniu 3,4 ng/ml. W momencie prowadzenia pojazdu znajdowała się w stanie ,,pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu”, równoważnym ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego (powyżej 0,5 ‰).

wyjaśnienia oskarżonej A. P. w części

zeznania świadka O. S.

zeznania świadka Ł. W.

opinia z badań kryminalistycznych - toksykologia

protokół pobrania krwi

k. 18, k. 37, k. 93v, 00:09:21-00:12:19 na k. 141

k. 26v, 00:13:48-00:22:46 na k. 141v-142

k. 30v, 00:23:37-00:27:47 na k. 142-142v

k. 70-81

k. 82-82v

2. Funkcjonariusze Policji podczas przeprowadzania kontroli drogowej ujawnili woreczek foliowy z zawartością białego proszku.

A. P. wyszła z samochodu, po tym jak funkcjonariusze poinformowali ją o awarii oświetlenia – światła stop. Stojąc z tyłu pojazdu wyciągnęła rękę z kieszeni kurtki i odrzuciła woreczek pod tylne koło samochodu. Okazało się, że w woreczku znajdował się biały proszek. Substancja ta została przeważona i poddana badaniu testerem narkotykowym, które wykazało, że stanowi substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze netto 0,58 gram.

wyjaśnienia oskarżonej A. P. w części

zeznania świadka O. S.

zeznania świadka Ł. W.

protokół przeszukania samochodu osobowego

protokół użycia testera narkotykowego

protokół przeważenia substancji co do której zachodzi podejrzenie, że jest środkiem odurzającym wraz ze świadectwem zgodności i deklaracją zgodności

protokół przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotów

zdjęcie poglądowe

opinia z przeprowadzonych badań – z zakresu badań chemicznych

k. 18, k. 37, k. 93v, 00:09:21-00:12:19 na k. 141

k. 26v, 00:13:48-00:22:46 na k. 141v-142

k. 30v, 00:23:37-00:27:47 na k. 142-142v

k. 4-6v

k. 7-7v

k. 8-10

k. 11-13

k. 39

k. 98-99

3. A. P. urodziła się w (...). Jest panną, nie ma dzieci. Ma wykształcenie średnie. Pracuje jako sprzedawca i osiąga dochód w wysokości ok. 4000 zł netto. Otrzymuje też rentę rodzinną w wysokości 422 zł. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Jest współwłaścicielką nieruchomości. Nie była uprzednio karana.

dane o podejrzanej

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 44

k. 53

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2

wyjaśnienia oskarżonej A. P. w części

A. P. przesłuchana w toku postępowania przygotowawczego w dniu 25 listopada 2022 roku przyznała się do kierowania pojazdem pod działaniem amfetaminy i odmówiła składania wyjaśnień.

Przed Sądem oskarżona przyznała się do czynów zarzucanych jest w pkt I i II aktu oskarżenia i odmówiła składania wyjaśnień. Przyznanie się oskarżonej do zarzucanych jej czynów nie budzi wątpliwości Sądu. Fakt posiadania substancji psychotropowej jest bezsprzeczny. Substancja ta została ujawniona przez funkcjonariuszy Policji przy podczas kontroli drogowej w samochodzie oskarżonej. Została przebadana przy użyciu testerów narkotykowych, jak i przeważona. Uzyskano także opinię – w zakresie badań chemicznych. Nie budzi wątpliwości zatem to, że A. P. posiadała przy sobie 0,58 gr netto amfetaminy.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego – w szczególności opinii z badań kryminalistycznych – toksykologii bezsprzecznie należy uznać, że A. P. kierowała samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) znajdując się pod działaniem środków psychotropowych w postaci amfetaminy o stężeniu powyżej 500,00 ng/ml, Δ9-tetrahydrokannabinol,Δ9-thc o stężeniu 3,4 ng/ml we krwi, co odpowiadało stanowi równoważnemu ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego powyżej 0,5 ‰

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka O. S.

zeznania świadka Ł. W.

Świadkowie O. S. i Ł. W. są funkcjonariuszami Policji. Podejmowali oni czynności w związku z zatrzymaniem do kontroli drogowej A. P..

Sąd uznał zeznania tych świadków za w pełni wiarygodne, ponieważ były spójne i bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji. Nie ujawniły się też żadne okoliczności mogące świadczyć o tym, by celowo przestawili wersję niekorzystną dla oskarżonej.

1.1.1

opinia z badań kryminalistycznych - toksykologia

Z opinii z badań kryminalistycznych – toksykologii wykonanych w Laboratorium Instytutu Genetyki Sądowej w B. wynika, że o ile pomiędzy zdarzeniem a pobraniem krwi do badań kierujący nie przyjmował związków psychoaktywnych, w momencie prowadzenia pojazdu znajdowała się również w stanie ,,pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu”, równoważnym ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego (powyżej 0,5 ‰), mając we krwi amfetaminę o stężeniu powyżej 500,00 ng/ml, Δ9-tetrahydrokannabinol,Δ9-thc o stężeniu 3,4 ng/ml we krwi. W opinii wskazano, że stwierdzono stężenie amfetaminy jest wyższe aniżeli górna granica metody, przez co nie można dokładnie określić, jak wysokie jest to stężenie. Jednakże brak możliwości dokładniejszego określenia stężenia amfetaminy nie ma wpływu na ocenę stanu trzeźwości osoby badanej w odniesieniu do ,,środków działających podobnie do alkoholu”, jak również na stopniowanie tego stanu.

Opinia ta jest w ocenie Sądu jasna i rzetelna. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. Opinia pozwala oprzeć na niej ustalenia faktyczne, wymagające fachowych wiadomości z tej dziedziny.

1.1.2

opinia z przeprowadzonych badań – z zakresu badań chemicznych

Z opinii z przeprowadzonych badań – z zakresu badań chemicznych przez Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Wojewódzkiej Policji w B. wynika, że substancja proszkowa o masie netto 0,58 g zawiera amfetaminę w postaci soli.

W ocenie Sądu, uzyskana opinia jest jasna, rzetelna i kompletna, w związku z tym Sąd w pełni podzielił wnioski w niej sformułowane.

1.1.1

1.1.2

1.1.3

protokół pobrania krwi

protokół przeszukania samochodu osobowego

protokół użycia testera narkotykowego

protokół przeważenia substancji co do której zachodzi podejrzenie, że jest środkiem odurzającym wraz ze świadectwem zgodności i deklaracją zgodności

protokół przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotów

zdjęcie poglądowe

dane o podejrzanej

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych. Dowody te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonej A. P. w części

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej A. P. złożonym w toku postępowania przygotowawczego w dniu 08 października 2022 roku, 20 października 2022 roku, 25 listopada 2022 roku, w których nie przyznała się do posiadania substancji psychotropowej.

Wyjaśnienia w tej części są sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym uzyskanym w sprawie - w szczególności zeznaniami świadków O. S. i Ł. W., protokołem użycia testera narkotykowego, protokołem przeważenia substancji co do której zachodzi podejrzenie, że jest środkiem odurzającym, protokołem przeszukania osoby jej odzieży i podręcznych przedmiotów oraz opinią z przeprowadzonych badań – z zakresu badań chemicznych - wobec tego Sąd nie obdarzył ich walorem wiarygodności

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1, 4

A. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odnośnie czynu zarzucanego w pkt I aktu oskarżenia:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, ponad wszelką wątpliwość stwierdzić należy, że oskarżona A. P. dopuściła się czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U.2019.852 t.j. z dnia 2019.05.08) - upn stanowi, że kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Przedmiotem ochrony w/w przepisu jest życie i zdrowie publiczne, jak również - w przypadku posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych - życie i zdrowie konkretnej osoby. (Ważny Andrzej (red.), Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz Opublikowano: LexisNexis 2012)

Narkotyk będący przedmiotem przestępstwa z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii musi spełniać nie tylko kryterium przynależności grupowej do związków wymienionych w załącznikach do tego aktu prawnego, lecz także kryterium ilościowe pozwalające na jednorazowe użycie w celu osiągnięcia choćby potencjalnego efektu odurzenia lub innego charakterystycznego dla działania substancji psychotropowej. (wyrok SN z 11 marca 2010 r., IV KK 432/09, LexPolonica nr 2451076 (OSNwSK 2010, poz. 541)

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że w dniu 08 października 2022 roku w miejscowości P. A. P. posiadała przy sobie woreczek foliowy z zawartością substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze netto 0,58 gram. Substancja ta została ujawniona przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w W. podczas przeprowadzania kontroli drogowej i następnie przebadana przy użyciu testerów narkotykowych, jak i przeważona. W toku postępowania uzyskano także opinię – z zakresu badań chemicznych, z której wynika, że zabezpieczona substancja proszkowa o masie netto 0,58 g zawiera amfetaminę w postaci soli.

Amfetamina i jej sole są substancjami należącymi do grupy II-P Wykazu substancji Psychotropowych Załącznik nr 1 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych (Dz.U.2021.406 t.j. z dnia 2021.03.04). Zgodnie z art. 33 ust 1 upn, środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P mogą być używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań, w myśl ust. 2 substancje psychotropowe grupy I-P mogą być używane wyłącznie w celu prowadzenia badań, a środki odurzające grupy IV-N wyłącznie w celu prowadzenia badań oraz w lecznictwie zwierząt - w zakresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 44f. Całkowicie poza sporem było to, że oskarżona nie należy do podmiotów profesjonalnych, uprawnionych w myśl w/w przepisów do posiadania w/w substancji.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że oskarżona działała umyślnie, w formie zamiaru bezpośredniego. A. P. posiadała amfetaminę wbrew przepisom upn, nie mając na to stosownego zezwolenia, i pomimo tego chciała pozostawać w jej posiadaniu.

Odnośnie czynu zarzucanego w pkt II aktu oskarżenia:

Przepis art. 178a § 1 kk stanowi, że karze podlega, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości jest przestępstwem powszechnym, co oznacza, że może być popełnione przez każdy podmiot zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego - główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie - dodatkowy przedmiot ochrony (J. Piórkowska-Flieger, w: Bojarski, Kodeks karny, 2006, s. 320).

Z treści art. 178a § 1 kk wynika, że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion: po pierwsze – sprawca powinien prowadzić pojazd mechaniczny, po drugie – prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, wreszcie po trzecie – pojazd mechaniczny powinien być prowadzony w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Należy stwierdzić, że wszystkie wyżej wskazane przesłanki zostały spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

Niewątpliwie A. P. prowadziła pojazd mechaniczny. Oskarżona kierował bowiem samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...). Sąd Najwyższy uznał, że: ,,pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower (wyr. SN z 4.2.1993 r., III KRN 254/92, OSP 1993, Nr 10). Prowadzenie pojazdu nie ma swojej legalnej definicji. Nie ma jednak wątpliwości, że prowadzenie pojazdu immanentnie łączy się z podjęciem czynności polegających na wprawieniu pojazdu w ruch, a następnie na utrzymywaniu pojazdu w ruchu (R.A. Stefański, Glosa do wyroku SN z 22.7.1993 r.; II KRN 110/93 oraz J. Wojciechowski, Kodeks karny, s. 102).

Oskarżona w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdowała się pod wpływem środka odurzającego. W opinii z badań kryminalistycznych wydanej w niniejszej sprawie stwierdzono, że o ile pomiędzy zdarzeniem a pobraniem krwi do badań kierujący nie przyjmował związków psychoaktywnych, w momencie prowadzenia pojazdu znajdowała się również w stanie ,,pod wpływem środka działającego podobnie do alkoholu”, równoważnym ze stanem nietrzeźwości w odniesieniu do alkoholu etylowego (powyżej 0,5 ‰), mając we krwi amfetaminę o stężeniu powyżej 500,00 ng/ml, Δ9-tetrahydrokannabinol,Δ9-thc o stężeniu 3,4 ng/ml we krwi. Co więcej, w opinii wskazano, że stwierdzono stężenie amfetaminy jest wyższe aniżeli górna granica metody, przez co nie można dokładnie określić, jak wysokie jest to stężenie. Jednakże brak możliwości dokładniejszego określenia stężenia amfetaminy nie ma wpływu na ocenę stanu trzeźwości osoby badanej w odniesieniu do ,,środków działających podobnie do alkoholu”, jak również na stopniowanie tego stanu.

A. P. kierowała pojazdem mechanicznym po drodze publicznej, gdzie odbywa się normalny ruch pojazdów, co stanowi prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Należy zauważyć, że dla wypełnienia znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym (drogowym lub kolejowym), wodnym lub powietrznym, (np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 131/04, KZS 2004/9/3). Nie może budzić wątpliwości, że oskarżona prowadziła pojazd w ruchu lądowym – poruszała się bowiem po miejscowości P..

Występek z art. 178a § 1 kk ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. Niezbędna jest więc świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Analizując zachowanie oskarżonego od strony podmiotowej, stwierdzić należy, że oskarżona, zażywając amfetaminę, zdawała sobie sprawę z tego, że nie powinna następnie prowadzić pojazdu mechanicznego, a mimo to dopuściła się takiego zachowania. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżona swoim zachowaniem wypełniła ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonej można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez nią występków.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

I, II

- Sąd zastosował – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 5 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2022.1855 z dnia 2022.09.02). Zgodnie bowiem ze znowelizowanym art. 70 ust. 4 upn, w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 62 ust. 1 lub 2 upn Sąd orzeka świadczenie pieniężne

- czyn z art. 62 ust. 1 upn zagrożony jest karą pozbawienia wolności do lat 3

- wymierzając oskarżonej karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk

- wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary orzekanej wobec oskarżonej Sąd miał na uwadze art. 37a kk. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzekania wobec A. P. kary pozbawienia wolności, albowiem cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara grzywny

- oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 12 złotych jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec A. P.

- orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonej jego społeczną szkodliwość oraz skłoni ją do przestrzegania porządku prawnego

- ustalając wysokość stawki dziennej tej kary Sąd wziął pod uwagę dochody, warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonej

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonej. Oskarżona jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jej poczytalności, wobec czego w czasie czynu mogła w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną należy uznać za znaczny. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego występku podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżona swym zachowaniem naruszyła. Przedmiotem ochrony przepisu art. 62 upn jest życie i zdrowie konkretnej osoby. Sąd miał na względzie, że oskarżona działała umyślnie w zamiarze bezpośrednim, będąc w pełni świadoma, że posiadanie narkotyków jest nielegalne. Rodzaj posiadanych narkotyków, czyli posiadanie amfetaminy, która jest uważana za tzw. „narkotyk twardy”, wpłynął także negatywnie na dokonywaną ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Wskazać należy, że amfetamina jest substancją o sporym potencjale uzależniania oraz szkodliwości dla zdrowia. Sąd miał na uwadze nadto ilość narkotyków, które posiadała oskarżona

- jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę uprzednią niekaralność A. P.

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających

- zgodnie z art. 70 ust. 2 upn, w związku ze skazaniem A. P. za czyn z art. 62 ust. 1 upn, orzeczenie przepadku substancji psychotropowej było obligatoryjne

- zgodnie z art. 44 § 2 kk, Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa. Konieczne stało się zatem orzeczenie przepadku przedmiotu, w którym przechowywana była substancja psychotropowa

- występek z art. 178a § 1 kk zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

- wymierzając oskarżonej karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk

- oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary 250 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 12 złotych jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować wobec A. P.

- orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonej jego społeczną szkodliwość oraz skłoni ją do przestrzegania porządku prawnego

- ustalając wysokość stawki dziennej tej kary Sąd wziął pod uwagę dochody, warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe oskarżonej

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną jest znaczny. Oskarżona dopuściła się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a co za tym idzie takiego, które bardzo często w sposób bezpośredni zagraża najwyższym dobrom chronionym prawem, tj. zdrowiu i życiu ludzkiemu. Oskarżona narażała na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale też innych uczestników tego ruchu, przewoziła pasażera. Sąd miał na uwadze też to, że A. P. poruszała się samochodem w porze nocnej, gdzie nie było dużego natężenia ruchu. Sąd miał na uwadze także, że stężenie amfetaminy we krwi oskarżonej było wyższe aniżeli górna granica metody stosowanej przy badaniu

- jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę uprzednią niekaralność A. P.

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających

- na podstawie art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat

- skazanie sprawcy występku z art. 178a § 1 kk łączy się z koniecznością orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Oskarżona powinna zostać dla bezpieczeństwa własnego, a przede wszystkim bezpieczeństwa innych użytkowników ruchu drogowego wyeliminowana z niego na co najmniej minimalny okres

- na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 złotych

- orzeczenie tego środka karnego było również obligatoryjne w przedmiotowej sprawie, natomiast jego wysokość ustalona została w oparciu o możliwości zarobkowe oskarżonej, a jej wysokość odpowiada najniższej możliwej do orzeczenia kwocie

- na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk Sąd orzeczone powyżej w pkt 1 oraz 4 wyroku jednostkowe kary grzywny połączył i wymierzył oskarżonej karę łączną 300 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 12 zł

- Sąd miał na względzie prewencyjne dyrektywy wymiaru kary i związek podmiotowo - przedmiotowy zachodzący pomiędzy czynami

- pomiędzy przestępstwami popełnionymi przez oskarżoną zachodził bliski związek czasowy i miejscowy. Czyny oskarżonej skierowane były jednak przeciwko innym dobrom prawnym

- za zastosowaniem zasady asperacji przemawiała potrzeba uwzględnienia prewencyjnego oddziaływania kary, tak w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej

- w ocenie Sądu kara w orzeczonym wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonej, uzmysławiająca oskarżonej naganność oraz niedopuszczalność podobnych zachowań

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. P.

I, II

- w toku postępowania oskarżonej zostało zatrzymane prawo jazdy, stąd na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego powyżej w pkt. 5 wyroku środka karnego zaliczono okres jego zatrzymania

- oskarżona była zatrzymana do sprawy, dlatego okres ten należało w myśl art. 63 § 1 kk zaliczyć jej na poczet łącznej kary grzywny

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Obrońca oskarżonej wniósł o umorzenie postępowania o czyn zarzucony oskarżonej w pkt I aktu oskarżenia na podstawie art. 62a upn.

Art. 62a upn stanowi, że jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.

Z uzyskanej w toku postępowania opinii z przeprowadzonych badań – z zakresu badań chemicznych przez Laboratorium Kryminalistyczne Komendy Wojewódzkiej Policji w B. wynika, że oskarżona A. P. posiadała w samochodzie amfetaminę o masie netto 0,58 g.

Przepis art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ma charakter fakultatywny, przewidując uprawnienie organów procesowych do umorzenia postępowania, a nie nakaz takiego postąpienia. Przesłankami uzasadniającymi umorzenie postępowania są dodatkowo okoliczności popełnienia czynu oraz stopień jego szkodliwości społecznej wyrażającej się również w motywacji sprawcy. Skoro zaś oskarżona nie jest osobą uzależnioną od środków psychoaktywnych, nie traktowała używania marihuany w kategoriach leczniczych, bo na żadne schorzenia uzasadniające taką motywację nie cierpi, przyjąć należy, iż używanie marihuany w jej przypadku stanowiło formę rozrywki. Taka zaś hedonistyczna motywacja pozostaje w sprzeczności z ratio legis omawianego przepisu. Niecelowość karania osób posiadających nieznaczne ilości środków odurzających musi być bowiem wynikiem uznania, iż naruszanie przez nie porządku prawnego miało w danym przypadku uzasadnienie w minimalnym stopniu społecznie akceptowalne. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 maja 2021 r., II AKa 364/20, LEX nr 3342339)

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 62a upn. Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy, wskazać należy, że zażywanie przez A. P. amfetaminy stanowiło dla niej formę rozrywki. Podkreślić należy, że w toku postępowania nie ustalono, by A. P. była uzależniona od zażywania środków narkotycznych. Nadto zauważyć należy, że A. P. zażywała substancję psychotropową i następnie prowadziła pojazd mechaniczny. Nawet zatem jeśli uznać, że ilość zabezpieczonej substancji była nieznaczna i przeznaczona na własny użytek, to umorzeniu postępowania jest niemożliwe z uwagi na okoliczności czynu i stopień jego społecznej szkodliwości.

Obrońca oskarżonej wniósł o warunkowe umorzenie postępowania w zakresie czynu zarzucanego oskarżonej w pkt II aktu oskarżenia, orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 2 000 zł oraz zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

W myśl art. 66 § 1 kk, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie ma podstaw do uznania, że społeczna szkodliwość czynu zarzucanego A. P. nie jest znaczna. Jak już wskazano, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy wymienione w art. 115 § 2 kk. Zgodnie z art. 115 § 2 kk, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 kk niesie za sobą duży stopień społecznej szkodliwości. A. P. dopuściła się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu życia i zdrowia ludzi uczestniczących w ruchu lądowym, a co za tym idzie takiego, które zagroziło najwyższym dobrom chronionym prawem. Na uwadze należy mieć też okoliczności popełnienia czynu. Oskarżona przewoziła pasażera. Przede wszystkim jednak, Sąd miał na uwadze wysokość stężenia amfetaminy w jej krwi. Z uzyskanej opinii – z zakresu toksykologii wynika, że A. P. prowadziła pojazd mając we krwi amfetaminę o stężeniu powyżej 500,00 ng/ml. W opinii wskazano, że stwierdzone stężenie amfetaminy jest wyższe aniżeli górna granica metody, przez co nie można dokładnie określić, jak wysokie jest to stężenie. Mając na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynu nie może zostać uznany za nieznaczny. Brak spełnienia przesłanki, o której mowa powyżej, uniemożliwiło przychylenie się do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie 360 złotych tytułem opłaty oraz 237,80 złotych tytułem wydatków. W ocenie Sądu, uiszczenie tych kosztów nie będzie dla oskarżonej nadmiernie uciążliwe.

8. PODPIS

Dodano: 12 kwietnia 2024, Opublikował(a): Beata Lenartowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie
Data wytworzenia informacji: 19 lipca 2023