Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 72/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

M. R.

w dniu 06 listopada 2021 roku w m. S., gm. R., pow. (...), woj. kuj-pom brał udział wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami oraz nieletnim co do którego materiały zostały wyłączone do odrębnego postępowania w bójce przy użyciu niebezpiecznych przedmiotów w postaci pałek drewnianych i metalowych oraz łańcucha, narażając jej uczestników na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia oraz wystąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w wyniku której jeden z uczestników bójki – S. P. – doznał obrażeń czaszkowo-mózgowych w postaci wieloodłamowego złamania łuski kości czołowej i skroniowej po stronie lewe z wgłębieniem fragmentów kostnych na około 5-6 mm, złamanie kości klinowej, stłuczenie mózgu z niewielkim krwiakiem podtwardówkowym po stronie lewej przy czym obrażenia te spowodowały naruszenie czynności ciała / funkcji centralnego systemu nerwowego na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk, drugi z uczestników bójki – M. R. - doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu II kości śródręcza prawego, które to spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk, trzeci z uczestników bójki – E. W. - doznał złamania trzonu lewej kości łokciowej w 1/3 dalszej bez istotnego przemieszczenia, które spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk,

tj. przestępstwo z art. 159 kk i art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. R. i M. P. (1) pozostawali w konflikcie. M. P. (1) obrażał dziewczynę M. R.. M. R. i M. P. (1) przez pewien okres pisali do siebie wiadomości na komunikatorze M., w których umawiali spotkanie. Zarówno dla M. P. (1), jak i M. R. było jasne, że będą się wówczas bić. Zdarzyło się też, że M. R. przyjechał do miejsca zamieszkania M. P. (1) wraz z kolegami, jednak nie doszło wówczas do ich konfrontacji.

M. R. i M. P. (1) ostatecznie umówili się, że spotkają się 06 listopada 2021 roku, w godzinach wieczornych miejscowości S., koło nieczynnej szkoły.

M. R. poprosił swojego kolegę E. W., by mu towarzyszył. Do miejscowości S. zawiózł ich F. Z. – ojczym E. W.. Poprosili, by na nich zaczekał, a pod szkołę poszli sami na pieszo. Wzięli ze sobą znalezione po drodze drewniane kije. E. W. zasłonił twarz kominiarką.

M. P. (1) na spotkanie pojechał ze swoim nieletnim bratem S. P. oraz ojcem R. P.. Wzięli ze sobą metalowe pałki i łańcuch. W domu z resztą rodzeństwa została dziewczyna M. D. Ł., która odwodziła go od pojechania na te spotkanie, bowiem M. P. (1) powiedział jej, że jedzie się bić. Matka M. M. (1) P. była w tym czasie u koleżanki na urodzinach. Zanim M. P. (1) z bratem i ojcem pojawili się na miejscu, krążyli po okolicy, by upewnić się, ile osób towarzyszy M. R.. Po zatrzymaniu samochodu, pierwszy w stronę M. R. i E. W. podbiegł S. P.. Jeden z nich uderzył drewnianym kijem S. P. w głowę, powodując jego upadek. Następnie dołączyli do nich M. P. (1) i R. P.. Doszło do wymiany ciosów z przy użyciu posiadanych przez nich drewnianych i metalowych pałek oraz łańcucha. W pewnym momencie M. R. i E. W. zdecydowali się na ucieczkę. M. R. pobiegł na pobliską posesję należącą do M. W.. Następnie razem z M. W. poszukał E. W., który ukrywał się w polu kukurydzy. Skontaktowali się z siostrą M. R., która po nich przyjechała.

M. P. (1) i R. P. podjechali zaś do siedzącego w samochodzie F. Z. i dokonali uszkodzenia pojazdu. Następnie R. P. odwiózł synów do domu, a sam dołączył do swojej żony.

Z uwagi na złe samopoczucie S. P., M. P. (1) zadzwonił do ojca. Rodzice w/w wrócili do domu i wezwali pogotowie ratunkowe.

Po zdarzeniu M. R. z siostrą odwieźli E. W. na stację benzynową, gdzie czekał na niego F. Z., a następnie w/w pojechali do swoich domów. Z uwagi na złe samopoczucie, M. R. i E. W. zdecydowali się pojechać do szpitala.

wyjaśnienia oskarżonego M. R. w części

wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1) w części

wyjaśnienia oskarżonego R. P. w części

wyjaśnienia oskarżonego E. W.

zeznania świadka S. P. w części

zeznania świadka F. Z.

zeznania świadka M. W.

zeznania świadka M. P. (2)

zeznania świadka D. Ł. w części

protokół oględzin rzeczy – telefonu komórkowego M. P. (1)

protokół oględzin osoby – M. P. (1)

01:35:42-01:55:53 na k. 238/239

k. 76v-77, k. 158v, 00:17:21-00:46:00 na k. 233-234v, 01:55:53-01:59:21 na k. 239

k. 90-91, k. 135v-136, 00:46:00-01:12:59 na k. 234v-236v, 01:55:53-01:59:21 na k. 239

01:12:59-01:35:42 na k. 236v-238

k. 137-138, 02:41:43-03:07:33 na k.241v-243

02:00:31-02:19:09 na k. 239v-240

02:26:31-02:40:21 na k. 240v-241v

03:07:35-03:20:24 na k. 243-244

k. 37v, 03:21:40-03:36:49 na k. 244-245

k. 42-75

k. 84-87

2.  S. P. – doznał obrażeń czaszkowo-mózgowych w postaci wieloodłamowego złamania łuski kości czołowej i skroniowej po stronie lewej z wgłębieniem fragmentów kostnych na około 5-6 mm, złamanie kości klinowej, stłuczenie mózgu z niewielkim krwiakiem podtwardówkowym po stronie lewej przy czym obrażenia te spowodowały naruszenie czynności ciała / funkcji centralnego systemu nerwowego na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk.

M. R. - doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu II kości śródręcza prawego, które to spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk.

E. W. - doznał złamania trzonu lewej kości łokciowej w 1/3 dalszej bez istotnego przemieszczenia, które spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk.

dokumentacja medyczna E. W.

dokumentacja medyczna M. R.

dokumentacja medyczna S. P.

opinia sądowo-lekarska dot. S. P.

opinia sądowo-lekarska dot. M. R.

opinia sądowo-lekarska dot. E. W.

k. 24-25, k. 102-119

k. 32-33, k. 102-119

k. 102-119, k. 139

k. 121

k. 122

k. 123

3.  M. R. ma 19 lat. Jest bezdzietnym kawalerem Ma wykształcenie gimnazjalne. Pracuje na gospodarstwie rolnym u swoich rodziców. Nie był uprzednio karany.

dane podane do protokoły rozprawy

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 233

k. 162

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego M. R. w części

Oskarżony M. R. przyznał się do zarzucanego mu czynu. Potwierdził, że był skonfliktowany z M. P. (1). Wskazał, że na umówione miejsce przyszedł z E. W., który założył na twarz kominiarkę. Wzięli ze sobą znalezione na polu drewniane kije. M. P. (1) przyszedł zaś ze swoim ojcem i jeszcze jedną lub dwoma osobami. W/w mieli przy sobie metalowe pręty i łańcuch. M. R. przyznał, że doszło do wymiany ciosów przy użyciu w/w przedmiotów. Oskarżony nie potrafił generalnie dokładnie wskazać kto i komu zadał konkretne ciosy. W pewnym momencie zdecydowali się z E. W. na ucieczkę. Oskarżony podał, że pobiegł na posesję do M. W.. Wyjaśnienia w tym zakresie nie budzą wątpliwości Sądu i znajdują potwierdzenie w pozostałym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Wyjaśnienia M. R. co do obrażeń, których doznał korespondują z dokumentacją medyczną i opinią sądowo-lekarską.

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego E. W.

E. W. przyznał się do zarzucanego mu czynu. Jego wyjaśnienia zasługują na danie im wiary. Oskarżony podał, że towarzyszył M. R.. Z jego wyjaśnień wynika, że wiedział o ich konflikcie oraz w jakim celu się umówili. W wyjaśnieniach złożonych przed Sądem wskazał, że słyszał, jak M. P. (1) mówił do M. R. przez telefon: ,,podjeżdżaj kurwa, a Cię rozjebiemy". Idąc na miejsce spotkania zabrali ze sobą drewniane kije. Wskazał, że M. P. (1) był z dwiema albo trzema osobami, które wysiadając z samochodu trzymały pałki. R. P. miał zaś łańcuch. Pierwszy wybiegł w ich kierunku S. P., a następnie za nim reszta. E. W. przyznał, że doszło do wymiany ciosów przy użyciu posiadanych przez nich przedmiotów. W pewnym momencie zdecydowali się z M. R. na ucieczkę. W swoich wyjaśnieniach nie potrafił generalnie wskazać komu zadali ciosy. Wyjaśnienia w tym zakresie, w szczególności mając na uwadze nagły charakter zajścia oraz miejsce (nieoświetlone, ustronne miejsce) i porę zdarzenia (listopadowy wieczór), nie budzą wątpliwości Sądu, a ponadto znajdują potwierdzenie w pozostałym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Wyjaśnienia E. W. co do obrażeń, których doznał korespondują z dokumentacją medyczną i opinią sądowo-lekarską.

1.1.1

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1) w części

wyjaśnienia oskarżonego R. P. w części

Oskarżeni M. P. (1) i R. P. przyznali się do zarzucanego im czynu dotyczącego bójki. Wyjaśnienia obu oskarżonych zasługują na danie im wiary w części.

Wiarygodne są wyjaśnienia M. P. (1) i R. P. co do przebiegu zdarzenia od chwili uderzenia S. P. oraz tego, że wraz z M. R. była co najmniej jedna osoba, mająca założoną kominiarkę na twarzy. Wydawało im się, że mogły to być jednak łącznie nawet 3 czy 4 osoby. Oskarżeni potwierdzili też, że mieli przy sobie metalową pałkę i łańcuch. Wskazali, że po zatrzymaniu samochodu pierwszy w stronę M. R. i E. W. pobiegł S. P., który otrzymał uderzenie pałką w głowę. Nie potrafili jednak kategorycznie wskazać, kto zadał mu ten cios. Wyjaśnienia w tym zakresie nie budzą wątpliwości, mając na uwadze dynamikę zdarzenia oraz miejsce (nieoświetlone, ustronne miejsce) i porę zdarzenia (wieczór). R. P. przyznał także, że wiadomo było od początku, że M. R. i E. W. przyjechali po to, żeby się bić. Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w korespondencji na komunikatorze M. M. P. (1) i M. R. i są zgodne zasadami doświadczenia życiowego. Wyjaśnienia obu oskarżonych, we wskazanym powyżej zakresie, znajdują potwierdzenie w pozostałym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

1.1.1

zeznania świadka S. P. w części

Zeznania świadka S. P. zasługują na danie im wiary w części, co do tego, że do jego brata M. P. (1) pisali chłopacy, że chcą się bić, że pojechał na miejsce spotkania z M. P. (1) i swoim ojcem, że jako pierwszy podszedł do nich, został uderzony w głowę i od tej chwili nic nie pamięta. Zeznania świadka w tym zakresie korespondują z wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych, w zakresie w jakim zostały uznane za wiarygodne.

Zeznania S. P. co do obrażeń, których doznał korespondują z dokumentacją medyczną i opinią sądowo-lekarską.

1.1.1

zeznania świadka F. Z.

Zeznania świadka F. Z. zasługują na danie im wiary w całości. F. Z. potwierdził, że zawiózł E. W. i M. R. do S.. Poprosili go o zatrzymanie samochodu i powiedzieli, że dalej się przejdą. Czekał na nich, ale po ok. 10 minutach M. P. (1) z ojcem zajechali mu drogę i zaczęli niszczyć samochód. Gdy udało mu się odjechać, zadzwonił na Policję.

1.1.1

zeznania świadka D. Ł. w części

Na wiarę zasługują zeznania świadka D. Ł. złożone w toku postępowania przygotowawczego. D. Ł. wskazała, że była u swojego chłopaka M. P. (1). Około godz. 19.00 powiedział jej, że jedzie się bić z jakimś kolegą. Wraz z nim pojechał S. P. i R. P.. Po powrocie S. P. źle się czuł, konieczne okazało się wezwanie pogotowia ratunkowego. Zeznania te korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

1.1.1

zeznania świadka M. W.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka M. W.. Z zeznań świadka wynika, że słyszał on krzyki, hałasy. Po jakimś czasie przyszedł do niego mężczyzna z zakrwawioną głową, poprosił o pomoc. Martwił się jak wróci do domu, ostatecznie zadzwonił po swoją siostrę. M. W. wskazał, że pomógł mu szukać jego kolegi, który wyszedł z chaszczy. Zeznania te korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z wyjaśnieniami M. R. i E. W., ponadto Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego relacji.

1.1.1

zeznania świadka M. P. (2)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. P. (2). O zdarzeniu wie z relacji męża i synów. Potwierdziła, że wezwała pogotowie ratunkowe, gdy zobaczyła, w jakim stanie znajduje się S. P.. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jej relacji.

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.2

1.1.2

1.1.3

protokół oględzin rzeczy – telefonu komórkowego M. P. (1)

protokół oględzin osoby – M. P. (1)

dokumentacja medyczna Erka E. W.

dokumentacja medyczna M. R.

dokumentacja medyczna S. P.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych.

1.1.2

1.1.2

1.1.2

opinia sądowo-lekarska dot. S. P.

opinia sądowo-lekarska dot. M. R.

opinia sądowo-lekarska dot. E. W.

Opinie sądowo-lekarskie wydane w niniejszej sprawie są w ocenie Sądu jasne i rzetelne. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, korelowały ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną, dlatego Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego M. R. w części

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. R. co do wyjaśnień, w których wskazał, że to M. P. (1) wraz z ojcem i bratem ,,wyskoczył” na niego i E. W., a oni się tylko bronili. Wskazać należy, że z korespondencji między M. P. (1) a oskarżonym jednoznacznie wynika, że spotkanie ma polegać na konfrontacji siłowej. Na uwagę zasługują także okoliczności zdarzenia. Do spotkania doszło w miejscu ustronnym, w porze wieczornej. M. R. zabrał ze sobą kolegę E. W., który twarz zakrył za pomocą kominiarki. Zarówno M. R., jak i E. W. mieli ze sobą niebezpieczne przedmioty w postaci drewnianych kijów. W ocenie Sądu, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest to, że oskarżony w odosobnionym, ciemnym miejscu, wyposażony w drewniany kij, umówiłby się na spotkaniu, gdyby nie chciał się bić. Powyższa wersja oskarżonego stanowi przyjętą przez niego linię obrony i powstała w celu umniejszenia jego odpowiedzialności.

---

- wyjaśnienia oskarżonego M. P. (1) w części

- wyjaśnienia R. P.

w części

- zeznania S. P. w części

Z tych samych – jak wyżej - względów Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. P. (1) i R. P. oraz zeznaniom świadka S. P., w których podali oni, że nie jechali do S. po to, żeby bić się z M. R. i E. W., że chcieli tylko ,,normalnie pogadać” z M. R., że zaatakowali M. R. i E. W., dlatego, że w/w pierwsi uderzyli S. P.. Wskazać trzeba, że oskarżony M. P. (1) na spotkanie udał się wraz z bratem i ojcem. Zabrali ze sobą metalowe pałki, łańcuch. Nadto najpierw objechali okolice, chcieli sprawdzić, ile osób przyszło wraz z M. R.. Wyjaśnienia R. P. i M. P. (1), jak również zeznania S. P., w tym zakresie są też sprzeczne mnie tylko z zasadami doświadczenia życiowego, ale również z zeznaniami D. Ł., i korespondencją na komunikatorze M. M. P. (1) i M. R., z których jednoznacznie wynika, że M. P. (1) pojechał na spotkanie po to, by się bić.

Powyższa wersja oskarżonych, stanowi przyjętą przez nich linię obrony i powstała w celu umniejszenia ich odpowiedzialności, natomiast zeznania S. P. miały na celu wspieranie przyjętej przez brata i ojca linii obrony.

---

zeznania świadka D. Ł. w części

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka D. Ł. złożonym przed Sądem, w których zaprzeczyła, że M. P. (1) powiedział jej gdzie i po co wychodzi wieczorem 06 listopada 2021 roku. W ocenie Sądu, jej zeznania miały na celu umniejszenie odpowiedzialności M. P. (1) i wspieranie jego linii obrony.

---

zeznania świadka W. Z.

Zeznania świadka W. Z. nie były przydatne do ustalenia stanu faktycznego co do czynu zarzucanego M. R..

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

12

M. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Art. 158 § 1 kk stanowi, że kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Artykuł 158 KK określa dwa odrębne typy czynów zabronionych, bójkę i pobicie, oraz ich odmiany kwalifikowane, wyróżnione w oparciu o rodzaj wywołanych skutków. Udział w bójce oznacza uczestnictwo w starciu pomiędzy co najmniej trzema osobami, które wzajemnie się atakują. Występują one w podwójnej roli, będąc zarówno napastnikami, jak i broniącymi się. Wszyscy uczestnicy takiego zdarzenia są więc sprawcami czynu zabronionego. Pobicie stanowi czynną napaść co najmniej dwóch osób na inną osobę lub osoby (grupę osób). W tym przypadku występuje wyraźny podział ról na napastników, a więc sprawców tego przestępstwa, oraz odpierającego bądź odpierających atak, będących jego ofiarami. Ustawowe znaczenie terminów bójka i pobicie nie odpowiada więc potocznemu rozumieniu charakteru takich zdarzeń, które kojarzone są z każdym gwałtownym starciem, nawet jeśli uczestniczą w nim tylko dwie osoby. (Kodeks karny. Komentarz, red. prof. dr hab. R. S., rok 2020)

Sprawca, biorąc udział w bójce lub pobiciu, chce (dolus directus) bądź godzi się (dolus eventualis) wytworzyć swoim zachowaniem stan narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia bądź zdrowia, o czym świadczy stopień intensywności podejmowanych działań oraz inne okoliczności rzutujące na poziom zaistniałego niebezpieczeństwa (wyr. SA w Lublinie z 4.2.2003 r., II AKa 178/02, OSA 2004, Nr 5, poz. 34; odmiennie B. Michalski, w: Wąsek, Kodeks karny, t. 1, 2006, s. 369–370).

Art. 159 kk stanowi, że kto, biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8

Artykuł 159 KK określa otwarty katalog przedmiotów uznawanych za niebezpieczne, które mogą zostać użyte w bójce lub pobiciu. Obok broni palnej oraz noża, stanowiących przedmioty niebezpieczne z samej swej istoty, wskazuje także inne, objęte zbiorczym pojęciem przedmiotów "podobnie niebezpiecznych". Ustawodawca wymaga więc, aby przedmioty takie kwalifikowane były jako niebezpieczne jedynie wówczas, gdy skutki ich użycia dla zdrowia i życia człowieka mogą być analogiczne do tych, które wywołuje właśnie użycie broni palnej lub noża. Niebezpiecznym przedmiotem jest taki przedmiot, którego stałe właściwości (masa, tnąca powierzchnia, kształt) są tego rodzaju, iż normalne jego użycie zagraża bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia ofiary. Znamię podobieństwa odnosi się, rzecz jasna, do właściwości wymienionych wprost w przepisie przedmiotów – ich "niebezpieczności" – nie zaś do ich konstrukcji czy zasady działania.(Kodeks karny. Komentarz, red. prof. dr hab. R. S.. Rok: 2021, L.)

Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że M. R. i M. P. byli w dacie zdarzenia skłóceni, dążyli do umówienia spotkania, podczas którego będą się bić. Ostatecznie M. R. spotkał się z M. P. (1) w dniu 06 listopada 2021 roku ok. godz. 19.00 w S., w ustronnym miejscu, niedaleko nieczynnej szkoły. W toku postępowania ustalono, że M. R. towarzyszył co najmniej E. W., a M. P. (1) jego nieletni brat S. P. i ojciec R. P.. M. R. i E. W. mieli ze sobą niebezpieczne przedmioty w postaci drewnianych kijów (pałek), a M. P. (1), S. P., R. P. w postaci metalowych pałek i łańcucha. M. R., E. W. i M. P. (1), R. P., S. P. wzięli udział w bójce przy użyciu w/w przedmiotów. Oskarżeni zadawali sobie wzajemnie ciosy pałkami, łańcuchem. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie można w sposób kategoryczny ustalić, która osoba zadała komu konkretne ciosy. Mając na uwadze to, że było ciemno, dynamiczny przebieg zajścia, podejmowanie obrony przed ciosami, jak i ich zadawanie, oskarżeni mieli ograniczone możliwości zaobserwowania całego zdarzenia. Bezsprzecznie jednak jako pierwszy został uderzony S. P.. Jak już wskazano, nie można przy tym w sposób pewny ustalić, czy uderzenie zadał M. R. czy E. W.. Nadto nawet, gdyby była z nimi jeszcze jedna osoba – na co wskazywał M. P. (1), R. P., S. P., to pozostaje to bez wpływu na odpowiedzialność M. R..

M. R. naraził uczestników bójki na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia oraz wystąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk i art. 157 § 1 kk. W wyniku tego S. P. doznał obrażeń czaszkowo-mózgowych w postaci wieloodłamowego złamania łuski kości czołowej i skroniowej po stronie lewe z wgłębieniem fragmentów kostnych na około 5-6 mm, złamanie kości klinowej, stłuczenie mózgu z niewielkim krwiakiem podtwardówkowym po stronie lewej przy czym obrażenia te spowodowały naruszenie czynności ciała / funkcji centralnego systemu nerwowego na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk.. Natomiast E. W. - doznał złamania trzonu lewej kości łokciowej w 1/3 dalszej bez istotnego przemieszczenia, które spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk. Również M. R. - doznał obrażeń ciała w postaci złamania trzonu II kości śródręcza prawego, które to spowodowały naruszenie narządów ciała / ruchu na okres powyżej 7 dni, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk,

W ocenie Sądu, nie budzi wątpliwości to, że M. R. i E. W. posługiwali się niebezpiecznym przedmiotem w postaci drewnianych pałek. Fakt posługiwania się „drewnianymi kijami” został potwierdzonych przez samych oskarżonych. Nadto M. P. (1), R. P., S. P. wskazywali, że M. R. i E. W. mieli ze sobą ,, drewniane pałki”. Faktem jest, że przedmioty te zostały porzucone przez M. R. i E. W. podczas ucieczki. M. W., który miał kontakt z w/w bezpośrednio po zdarzeniu nie zwrócił uwagi, by mieli oni przy sobie jakieś przedmioty. Nie zabezpieczono ich zatem w toku postępowania, a zatem niemożliwe było sprecyzowanie, jaka była dokładna długość i średnica kijów, z jakiego drzewa pochodziły. W ocenie Sądu, bezsprzecznie były to przedmioty niebezpieczne. W wyniku uderzenia, S. P. doznał obrażeń czaszkowo-mózgowych w postaci wieloodłamowego złamania łuski kości czołowej i skroniowej po stronie lewe z wgłębieniem fragmentów kostnych na około 5-6 mm, złamanie kości klinowej, stłuczenie mózgu z niewielkim krwiakiem podtwardówkowym. Z opinii biegłego z zakresu medycyny jednoznacznie wynika, że obrażenia te spowodowały naruszenie czynności ciała / funkcji centralnego systemu nerwowego na okres powyżej 7 dni w myśl art. 157 § 1 kk, a które to obrażenia stanowiły narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku z art. 156 § 1 kk. W ocenie Sądu, niezaprzeczalnie były to zatem przedmioty o fizycznych właściwościach stwarzających dla zdrowia i życia atakowanych osób poważne zagrożenie, porównywalne z użyciem noża czy broni palnej.

Należy w tym miejscu wskazać stanowisko Sądu Okręgowego w Siedlcach zawarte w wyrok z dnia 6 października 2016 r. II Ka 413/16: „Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż przy ocenie, czy narzędzie, którym posługuje się sprawca, jest narzędziem niebezpiecznym, istotnym pozostają jego parametry techniczne, jak długość, czy specyficzny kształt powodujący, że użycie go może spowodować poważne skutki dla życia i zdrowia człowieka (wyrok SA w Katowicach z 2 kwietnia 2015 r., II AKa 446/14, LEX nr 1711713). W niniejszym wypadku z ww. opinii sądowo-lekarskiej wynika jednoznacznie, iż sposób działania sprawców naraził M. K. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. Powyższe zatem nie pozostawia wątpliwości co do tego, iż oskarżeni posługując się w trakcie zdarzenia drewnianymi kijami i pałką-paralizatorem wypełnili swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 159 k.k.” (LEX nr 2146455)

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Bez wątpienia zdawał sobie sprawę z karalności zarzucanego mu czynu. Oskarżony był świadomy, że jego zachowanie jest naganne, a mimo to się na to godził. Przy tym, w niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. R.

12

13

14

IV

IV

IV

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, w związku z czym Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 159 kk, który przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, a także w art. 54 § 1 kk. Oskarżony w rozumieniu art. 115 § 10 kk jest bowiem osobą młodocianą. Sąd kierował się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. W przypadku sprawców nieletnich i młodocianych zatem ustawodawca wyraźnie daje pierwszeństwo dyrektywie prewencji indywidualnej (postanowienie SN z 30.03.2017 r., III KK 395/16, LEX nr 2259784). Nie oznacza to jednak automatycznej pobłażliwości dla sprawców nieletnich i młodocianych in genere, ponieważ kara musi być dobrana odpowiednio do „potrzeb” sprawcy w zakresie oddziaływań wychowawczych (Wróbel [w:] Wróbel, Zoll I/2, s. 87–88; Konarska-Wrzosek [w:] Stefański, Kodeks, s. 437; wyrok SN z 23.04.1981 r., I KR 51/81, OSNKW 1981/10, poz. 53). (B. M. i in., Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, O..: LEX/el. 2020)

- wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary orzekanej wobec oskarżonego Sąd miał na uwadze art. 37a kk. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzekania wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, albowiem cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara ograniczenia wolności. Orzeczenie kary grzywny byłoby w ocenie Sądu niecelowe z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego. Efektywnie wykonywana przez oskarżonego kara ograniczenia wolności w postaci pracy na cele społeczne będzie miała zaś dostateczny walor wychowawczy wobec oskarżonego. Kara ograniczenia wolności w sposób prawidłowy spełni swoje cele - zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, oddziaływując wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego, w kierunku wykształcenia w nim krytycznej postawy do własnego czynu - jak i w zakresie prewencji ogólnej, działając odstraszająco na potencjalnych sprawców tego typu przestępstw.

- wobec tego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 20 godzin w stosunku miesięcznym

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny, w szczególności z uwagi na charakter dóbr, przeciwko którym przypisane oskarżonemu przestępstwo było skierowane - życie i zdrowie człowieka. Sąd, ważąc względem oskarżonego wymiar kary, wziął także pod uwagę szkodę, jaką doznał pokrzywdzony S. P.. Na uwadze należy mieć okoliczności zdarzenia, fakt, że oskarżony wraz M. P. (1) za właściwe uznał rozwiązanie sporu za pomocą przemocy

- jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował uprzednią niekaralność oskarżonego, wyrażenie skruchy

- aby wzmocnić oddziaływanie kary, na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk Sąd zobowiązał oskarżonego M. R. do wykonywania pracy zarobkowej;

- w celu podniesienia prewencyjnego oddziaływania kary na podstawie art. 43b kk Sąd orzekł wobec M. R. środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie odpisu wyroku ze wzmianką o prawomocności na tablicy ogłoszeń w Urzędzie Miasta i Gminy w R. i na stronie Biuletynu Informacji Publicznej tutejszego sądu przez okres 3 miesięcy

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

19

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego M. R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 180 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 170 złotych tytułem ¼ części kosztów postępowania. Zdaniem Sądu uiszczenie tych kosztów nie będzie dla M. R. nadmiernie uciążliwe.

8. PODPIS