Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 114/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

A. D.

tożsamy z zarzucanym w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z 20 maja 2022 roku w sprawie II K 342/21 A. D. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Sąd orzekł także wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, z zaliczeniem okresu zatrzymania prawa jazdy od 29 listopada 2021 roku. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 28 maja 2022 roku.

Decyzją Starosty (...) z dnia 30 czerwca 2022 roku w sprawie (...) cofnięto A. D. uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, C1, C, BE, C1E, CE, T.

W dniu 5 lutego 2023 roku A. D. w miejscowościach P., C. i K. prowadził samochód osobowy marki O. (...) o numerze rejestracyjnym(...). Oskarżony jechał wieczorem do domu w K., w którym mieszkał wraz z byłą partnerką W. T. i dwójką wspólnych dzieci. W. T. umówiła się z A. D., że ten od następnego dnia 6 lutego 2023 roku zaopiekuje się ich wspólnymi dziećmi.

W. T., mając wiedzę, że A. D. prowadzi samochód pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, poprosiła swojego kolegę T. B., aby sprawdził czy tak faktycznie jest. Wskazała mu jaką drogą powinien się poruszać A. D. oraz podała numery rejestracyjne pojazdu, którym miał kierować. T. B. zatrzymał się w P. na stacji paliw, po chwili zauważył samochód marki O. (...) o nr rej. (...) i prowadzącego go A. D.. Pojechał za nim przez kilka kilometrów. W trakcie jazdy zadzwonił do W. T. i poinformował, że A. D. kieruje wskazanym przez nią pojazdem.

W tym czasie W. T. powiadomiła o powyższym fakcie Policję, która czekała na oskarżonego nieopodal jego miejsca zamieszkania. Funkcjonariuszami tymi byli sierż. szt. M. S. i st. sierż. P. S.. W pewnej chwili dostrzegli oni pojazd O. (...) o nr rej. (...), który skręcił w drogę gruntową prowadzącą do posesji (...). Funkcjonariusze ruszyli za tym pojazdem, lecz zakopali się w śniegu (tego dnia panowały trudne warunki atmosferyczne). Policjanci kontynuowali pościg za kierowcą O. pieszo. A. D. zatrzymał pojazd przed bramą prowadzącą na podwórko jego nieruchomości, po czym na widok funkcjonariuszy uchylił bramę wjazdową, przebiegł przez podwórko, kierując się do ogrodu, gdzie przez furtkę uciekł przez pole w kierunku posesji (...).

W samochodzie marki O. (...) na przednim siedzeniu pasażera ujawniono torbę podróżną z rzeczami osobistymi A. D., w tym m. in. ubraniami oraz portfelem, w którym znajdowały się pieniądze, karty bankomatowe i dokument tożsamości.

zeznania świadka W. T.

zeznania świadka P. S.

zeznania świadka M. S.

zeznania świadka T. B.

zeznania świadka K. P.

protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną

pokwitowanie odbioru rzeczy

notatka służbowa z użycia psa służbowego Policji

odpis wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 20.05.2022 r., sygn. akt(...)

decyzja Starosty (...) z dnia 30.06.2022 r. w sprawie (...)

dane z przejazdu autostradą

k. 3,4, 72v-73, 00:11:41-00:48:15 na k. 153-154v

k. 57v, 00:05:39 – 00:20:11 na k. 164v-165

k.61v, 01:21:40-01:31:59 na k. 156v-157

k. 90v, 00:49:46-01:04:44 na k. 154v-155v

k. 39v-40, 00:21:07-00:38:28 na k. 165v-166

k. 7-8v, k. 13-20

k. 9

k. 10-10v

k. 24-24v

k. 95

k. 26-28

2.  A. D. legitymuje się wykształceniem średnim, z zawodu jest ślusarzem-mechanikiem, pracuje dorywczo, z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 3000 - 4000 złotych netto miesięcznie, jest po rozwodzie, ma dwie córki w wieku 9 i 8 lat, jest współwłaściciel w 1/4 nieruchomości zabudowanej domem o powierzchni 100 m2, nie posiada majątku ruchomego, ma obowiązek alimentacyjny względem córek w wysokości 1500 zł miesięcznie, nie był i nie jest leczony psychiatrycznie. Był uprzednio karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk

dane osobowe podane przez oskarżonego na rozprawie

dane o podejrzanym

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

00:02:57-00:05:18 na k. 152-152v

k. 38

k. 32, 133

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania świadka W. T.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. T., ponieważ jej zeznania były spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek wiedziała, że jej były konkubent kieruje pojazdami pomimo orzeczonego zakazu. Nigdy nie udało się jednak go na tym ująć. Dlatego w dniu 05 lutego 2023 roku, mając wiedzę, że A. D. wraca z pracy do domu, bowiem od następnego dnia miał przejąć opiekę nad ich wspólnymi dziećmi, poprosiła o pomoc swojego kolegę T. B., aby ten zidentyfikował kierowcę wskazanego przez nią pojazdu. Po uzyskaniu informacji, że A. D. kieruje samochodem O. (...), zawiadomiła o tym Policję. Potwierdziła, że widziała jak A. D. przyjechał pod bramę, po czym na widok Policji uciekł na tył domu, a następnie przez pola. W. T. była wcześniej w związku konkubenckim z A. D. oraz zamieszkiwała z nim, wobec czego doskonale znała jego postać, obserwowała oskarżonego przez okna domu, z nieznacznej odległości i w ocenie Sądu niewątpliwie rozpoznała go nawet pomimo tego, że teren po którym przemieszczał się oskarżony, nie był w pełni oświetlony.

Podkreślić należy, że Sąd do zeznań W. T., z uwagi na fakt, że pozostaje ona w konflikcie z oskarżonym, podszedł ze szczególną ostrożnością. Sąd nie podpatrzył się jednak w jej relacji elementów świadczących o kłamstwie czy próbie manipulowania faktami. Świadek w pełni obiektywnie i szczerze opisała w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest jej rzeczywiście wiadome w sprawie.

Relacja W. T. koreluje nie tylko z zeznaniami świadków, w szczególności T. B., jak i M. S. oraz P. S. ale również z dowodami w postaci dokumentów (protokołem oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną, danymi z przejazdu autostradą).

1.1.1

zeznania świadka M. S.

zeznania świadka P. S.

Świadkowie M. S. i P. S. są funkcjonariuszami Policji w KPP W.. Potwierdzili, że przeprowadzali interwencję w dniu 5 lutego 2023 roku celem zatrzymania osoby prowadzącej pojazd pomimo orzeczonego zakazu i że widzieli poruszający się i skręcający do posesji (...) pojazd wskazany w zgłoszeniu, nie widzieli jednak kto nim kierował. Ich zeznania są w pełni wiarygodne i nie budzą najmniejszych wątpliwości Sądu, korelują w szczególności z zeznaniami W. T..

1.1.1

zeznania świadka T. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. B., ponieważ jego zeznania były logiczne, spójne, konsekwentne oraz zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Uwadze Sądu nie uszło, iż świadek był i jest w bliskiej relacji z byłą konkubiną oskarżonego, jednakże nie ujawniły się w toku postępowania żadne okoliczności, które wskazywałyby, iż miało to jakikolwiek wpływ na treść składanych przez świadka zeznań.

Świadek potwierdził, że na prośbę W. T. udał się początkowo w okolice zjazdu z autostrady, a ostatecznie na stację paliw w P., aby potwierdzić, że wskazanym przez W. T. pojazdem kieruje A. D.. Co prawda nie znał on A. D. osobiście, ale znał jego wizerunek ze zdjęć. Wskazał, że rozpoznał A. D. jako kierującego pojazdem mechanicznym marki O. (...) o nr rej. (...). W ocenie Sądu mając na uwadze w szczególności miejsce postoju świadka (krawędź wyjazdu ze stacji paliw, teren oświetlony), odległość jaka dzieliła oba pojazdy (szerokość jednego pasa ruchu drogi wojewódzkiej) i prędkość z jaką poruszał się oskarżony (stacja znajduje się w terenie zabudowanym, a biorąc pod uwagę, że oskarżony prowadził pojazd pomimo orzeczonego zakazu, zasadne jest twierdzenie, że tym bardziej nie przekraczał dopuszczalnej prędkości), należy uznać, iż świadek bez żadnych wątpliwości rozpoznał kto kieruje pojazdem, które go mijało.

1.1.1

zeznania świadka K. P.

K. P., jest znajomym z pracy A. D., był właścicielem samochodu marki O. (...) o nr rej.(...) w momencie zdarzenia. Świadek ten zeznał, że przedmiotowy samochód był do stycznia 2023 roku do dyspozycji pracowników portu w G., a następnie osoby, która później go kupiła. Zeznania K. P. pozwoliły na ustalenie, że pojazd ten mógł zostać użyty przez oskarżonego celem przejazdu z pracy do domu w K. dnia 5 lutego 2023 roku.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. P.. Jego zeznania w dużej mierze cechuje konsekwencja. Wprawdzie nie ustrzegł się on pewnych nieścisłości składając zeznania na rozprawie, jednakże dotyczyły one kwestii mniej istotnych, a przy tym zostały przez niego w racjonalny sposób wytłumaczone po odczytaniu złożonych przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym. Wpływ na nie z pewnością miał również czas jaki upłynął od zdarzenia do dnia rozprawy.

1.1.1, 1.1.2

1.1.1

1.1.2

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.2

odpis wyroku Sądu Rejonowego w R. z dnia 20.05.2022 r., sygn. akt (...)

decyzja Starosty (...) z dnia 30.06.2022 r. w sprawie (...)

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacja fotograficzną

pokwitowanie odbioru rzeczy

notatka służbowa z użycia psa służbowego Policji

dane z przejazdu autostradą

dane o podejrzanym

Nie budziły wątpliwości w zakresie ich treści, a ich prawdziwość nie była kwestionowana w toku postępowania

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego A. D.

Oskarżony zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień w sprawie. Przed Sądem odpowiadał jedynie na pytania obrońcy. W ocenie Sądu, w świetle ustalonego w sprawie stanu faktycznego wyjaśnienia oskarżonego nie mogą zostać uznane za wiarygodne.

Po pierwsze należy wskazać, iż jego wyjaśnienia nie były spójne i konsekwentne. Pierwotnie oskarżony wskazał, że 05 lutego 2023 roku wrócił z pracy z G. pociągiem. Nie przedstawił jednak żadnych dowodów na potwierdzenie tej tezy. Następnie, nie wskazując z jakich przyczyn zmienił zdanie, twierdził, że wracał z G. samochodem wraz z J. K. i M. K. (1), a później, że z J. R. i J. K., który kierował pojazdem.

Ponadto podniesienie tych okoliczności na etapie postępowania sądowego w ocenie sądu jest również niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego.

Wersję wydarzeń przedstawioną przez oskarżonego miały popierać zeznania świadków J. R., J. K. i K. K.. Dwaj pierwsi mieli pracować wraz z oskarżonym w porcie w czasie gdy miało miejsce zdarzenie objęte aktem oskarżenia, a do trzeciego - ojczyma oskarżonego - J. K. miał przywieź A. D. tego dnia po pracy. W ocenie Sądu zeznania świadków J. R. i J. K. nie są wiarygodne, w szczególności, że stoją one w jawnej sprzeczności z uznanymi za wiarygodne zeznaniami W. T. i T. B., którzy jednoznacznie potwierdzili, że widzieli oskarżonego kierującego samochodem marki O. (...) w dniu objętym aktem oskarżenia, ale również w świetle niekonsekwentnych wyjaśnień oskarżonego co do okoliczności jego powrotu z pracy 05 lutego 2023 roku. Natomiast fakt powołany przez ojczyma oskarżonego, że 05 lutego 2023 roku około godziny 23:00-24:00 do jego domu A. D. przywiózł J. K., nie ma znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Jak wynika bowiem z wiarygodnych zeznań świadków W. T., T. B., M. S., P. S., ale również analizy dokumentów (dane z przejazdu autostradą, protokołu oględzin rzeczy), do zdarzenia doszło pomiędzy godziną 20:00 a 21:00. Zauważyć należy nadto, iż za uznaniem za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego co do przyjazdu z pracy wraz z J. K. i J. R. przemawia fakt, że początkowo obrońca oskarżonego wnosił o przesłuchanie na tożsame okoliczności zamiast J. R., M. K. (2), w zakresie którego wniosek ostatecznie cofnął, z uwagi na wyjazd świadka za granice. Znamienne jest, iż zarówno J. K., jak i J. R. nie wskazali, że podróżowała tego dnia z nimi jeszcze jedna osoba.

Również za uznaniem wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne przemawia fakt ujawnienia w pojeździe O. (...) o numerze rejestracyjnym(...) pozostawionym przed bramą posesji (...), torby z przedmiotami należącymi do oskarżonego, w tym dowodu osobistego, kart bankomatowych oraz pieniędzy. Twierdzenie oskarżonego, że zabrał tego dnia z pracy najpotrzebniejsze rzeczy, a resztę zostawił w/w pojeździe bo spieszył się do domu, nie przekonuje w świetle zasad doświadczenia życiowego, mając w szczególności na uwadze fakt, że dostęp do tego pojazdu miało wiele osób.

O wiarygodności wyjaśnień oskarżonego nie świadczą także wyniki badań śladów zapachowych. Zważyć bowiem trzeba, iż co prawda nie potwierdzają one zgodność próbek zapachowych pobranych z pojazdu O. (...) z próbką pobraną od oskarżonego, jednakże w żadnym wypadku nie prowadzi to do uwolnienia od odpowiedzialności, skoro istnieją inne niebudzące wątpliwości dowody winy oskarżonego, które zostały omówione powyżej. Ocena szczegółowa opinii znajduje się poniżej.

---

zeznania świadka K. O.

K. O. jest znajomym z pracy oskarżonego A. D.. Zakupił on od K. P. dnia 27 lutego 2023 roku samochód marki O. (...), którym poruszał się A. D. w dniu zdarzenia tj. 5 lutego 2023 roku. Zeznania świadka K. O. Sąd uznał za niemające znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, gdyż świadek nie miał wiedzy odnośnie tego, co działo się z przedmiotowym pojazdem zanim stał się jego własnością, kto go użytkował i jak często.

---

zeznania świadka B. D.

zeznania świadka Z. D.

B. D. i Z. D. są sąsiadami A. D. i W. T., zamieszkującymi pod adresem (...). W kierunku ich posesji uciekł oskarżony, po tym jak dostrzegł funkcjonariuszy Policji.

Sąd uznał, że ich zeznania nie mają znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, gdyż świadkowie nie posiadali istotnych informacji dotyczących zdarzenia objętego aktem oskarżenia. Oboje zeznali, że nie widzieli tego dnia A. D., i że wiedzieli z jakiego powodu była przeprowadzana interwencja Policji, również na terenie ich nieruchomości. Co prawda zarówno pozostawione przez oskarżonego na śniegu ślady prowadziły do posesji świadków, jak i ślad zapachowy, za którym podążał policyjny pies, zakończył się przy ich budynku mieszkalnym, to nie pozwala to jednak na uznanie, że udzielili oni schronienia oskarżonemu, tym bardziej, że Z. D. w czasie zdarzenia pracował w budynku gospodarczym, natomiast B. D. zajmowała się dzieckiem na piętrze budynku mieszkalnego.

---

zeznania świadka J. K.

zeznania świadka J. R.

J. K. to przyrodni brat oskarżonego. Zeznał on, że 05 lutego 2023 roku zawoził A. D. z pracy w G. do miejscowości N., gdzie mieszka, jego ojciec, który jest ojczymem oskarżonego. Wedle zeznań J. K. poruszali się oni samochodem marki T. należącym do świadka. Mieli wyjechać z G. około godziny 22:00 i być na miejscu około północy, przy czym najpierw zawieźli J. R. w okolice miejscowości O.. Świadek zeznał, że nie wie, dlaczego w samochodzie O. (...) znajdowały się rzeczy oskarżonego.

J. R. to znajomy z pracy oskarżonego i świadka J. K.. Świadek powielił wersję przedstawioną przez J. K., jakoby miał wracać z G. wspólnie z J. K. i A. D. samochodem marki T.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków J. R. i J. K.. W ocenie Sądu przedstawiona przez nich wersja zdarzeń nie miała miejsca w rzeczywistości, a ich zeznania miały wyłącznie na celu wsparcie linii obrony oskarżonego. Zeznania tych świadków są w szczególności sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami W. T. i T. B., jak i zasadami doświadczenia życiowego. Podkreślić należy, że sam oskarżony złożył niekonsekwentne wyjaśnienia w tym zakresie, początkowo twierdził, że wracał z pracy pociągiem, później, że z bratem i z M. K. (2), ostatecznie z bratem, który kierował, i J. R. samochodem. Ponadto podniesieni tych okoliczności dopiero na etapie postepowania sądowego jest niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego, o czym była mowa przy ocenie wyjaśnień oskarżonego.

---

zeznania świadka K. K.

K. K. to ojczym oskarżonego A. D.. Zeznał on, iż oskarżony 5 lutego 2023 roku przybył do jego domu wraz z J. K. około godziny 24:00, a zatem ponad 3 godziny od zdarzenia. Sąd uznał jego zeznania za nieistotne dla ustalenia stanu faktycznego, gdyż świadek ów nie miał wiedzy odnośnie tego, czy oskarżony prowadził pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) dnia 5 lutego 2023 roku. Świadek nie przedstawił żadnych istotnych informacji, mogących mieć wpływ na kształtowanie stanu faktycznego i ocenę winy oskarżonego. Z tych względów Sąd pominął zeznania K. K..

---

opinia z zakresu badań osmologicznych

Opinia z zakresu badań osmologicznych została przeprowadzona w dniach 23 - 24 maja 2023 roku w Sekcji Chemii Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Wojewódzkiej Policji w B. na zlecenie Komendy Powiatowej Policji w W., prowadzącej postępowanie przygotowawcze. Znajduje się ona w aktach sprawy na k. 76 – 79. W jej toku przebadano dwie próbki zapachowe pobrane z siedziska fotela kierowcy i koła kierownicy pojazdu O. (...) o nr rej. (...) w dniu 05 lutego 2023 roku i porównano je z zapachem pobranym z dłoni oskarżonego A. D. w dniu 09 maja 2023 roku . Wynik badań okazał się negatywny. Nie stwierdzono zgodności zapachowej między materiałem dowodowym w postaci próbek zapachowych a materiałem porównawczym pobranym od oskarżonego.

W ocenie Sądu, wynik opinii z badań osmologicznych nie może dyskredytować oceny zgromadzonego, omówionego powyżej, materiału dowodowego.

Dowód osmologiczny nie daje jak dotąd takiego przekonania, jakie może wynikać np. z badań daktyloskopijnych czy badań DNA, stąd w orzecznictwie trafnie wskazuje się na potrzebę zachowania daleko idącej ostrożności w opieraniu orzeczeń wyłącznie na tym dowodzie. Nie dyskredytując go, należy zatem dowód ów in concreto poddawać wnikliwej i wszechstronnej analizie, z uwzględnieniem pozostałego materiału dowodowego (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 19 stycznia 2000 r., II AKa 436/99, Wokanda 2001, nr 3, s. 49, OSN Prok. i Prawo 2001, Nr 2, poz. 25).

Dowód z opinii osmologicznej niewątpliwie jest dowodem szczególnym, opartym nie tylko na wiedzy specjalistycznej, ale też wiążącym się z posłużeniem się bardzo specyficznym instrumentem, jakim jest specjalnie do tych celów szkolony pies - narzędzie, które z jednej strony nie poddaje się obiektywizacji, z drugiej zaś weryfikowane jest identycznym sposobem, identyfikacją przeprowadzaną przez kolejnego psa. Podkreślić należy, że nawet gdyby w przedmiotowej sprawie ujawniono ślady zapachowe na siedzisku fotela kierowcy pojazdu oraz kierownicy nie dowodziłoby to z góry sprawstwa oskarżonego, a jedynie wskazywałoby, iż oskarżony pozostawił na tych rzeczach ślad zapachowy. Byłaby to zatem tylko istotna poszlaka, która musiałaby być wsparta innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie. Jednocześnie niestwierdzenie ich pochodzenia od oskarżonego nie prowadzi do wykluczenia jego obecność na siedzisku kierowcy, a jedynie wskazuje, iż na tym miejscu pozostawił ślad zapachowy w ilości niewyczuwalnej dla psów bądź też znajdowała się tam mieszanina zapachów, która uniemożliwiła psom dokonanie identyfikacji jego zapachu (por. uzas. post. SN z 18 lutego 2016 r., IV KK 321/15).

Natomiast jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1999 r. (V KKN 440/00, OSNKW 1999, nr 11-12, poz. 76) dowód ten "powinien być przeprowadzony, z punktu widzenia metodologicznego, w nienaganny wręcz sposób". Z kolei w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2000 r. (IV KKN 269/99, OSN Prok. i Prawo 2000, Nr 5, poz. 7, s. 8) podniesiono, że biegły z zakresu osmologii winien być powołany nie do zaopiniowania prawidłowości badań osmologicznych przeprowadzonych przez organy ścigania, ale dla ich przeprowadzenia przy pomocy specjalistów tj. osób pobierających próby zapachowe, przedstawiających je podczas badań i przewodników psów. W uzasadnieniu tego wyroku wskazano też, że "próby zapachowe - dla wzmocnienia wartości wyników badań - należy pobierać przede wszystkim także z tych części ciała, które stykały się z dowodem, z którego pobrano ślad zapachowy".

Przypomnieć należy, że pojazd O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu zdarzenia nie stanowił własności A. D., tylko K. P., z którego zeznań wynika jednoznacznie, że był użytkowany przez wiele osób. Oczywistym jest zatem, że w samochodzie znajdowały się również ślady zapachowe innych osób. Co więcej, jak wynika z akt sprawy, materiał dowodowy w postaci śladu osmologicznego, pobrano z siedziska fotela kierowcy i koła kierownicy pojazdu (k. 76v), podczas gdy materiał porównawczy pobrano wyłącznie z jego dłoni i to dopiero po ponad 3 miesiącach od dnia zdarzenia, tj. 09 maja 2023 roku. Różnica czasowa między pobraniami śladów zapachowych z pojazdu a pobraniem śladu zapachowego z dłoni oskarżonego mogła mieć wpływ na wynik badania.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, iż opinia z zakresu badań osmologicznych nie mogła stać się podstawą ustaleń stanu faktycznego. Natomiast fakt braku zgodności pobranych śladów zapachowych z materiałem pobranym od oskarżonego w żadnym przypadku nie prowadzi do uwolnienia go od odpowiedzialności, skoro istnieją inne niebudzące wątpliwości dowody winy oskarżonego.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

A. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

A. D. w toku postępowania przygotowawczego w dniu 17 kwietnia 2023 roku nie przyznał się do zarzuconego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Na rozprawie w dniu 6 listopada 2023 roku oskarżony także nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, odpowiadając jedynie na pytania swojego obrońcy. Sąd nie dał wiary twierdzeniom oskarżonego, jakoby nie poruszał się on 5 lutego 2023 roku pojazdem marki O. (...), nr rej. (...), pomimo orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów i cofniętych uprawnieniach do kierowania pojazdami. Oskarżony zmienił wersję przedstawionych przez siebie wydarzeń, początkowo oświadczając, że wracał z G. pociągiem, a następnie stwierdził, że wracał wspólnie z J. K. i M. K. (2), potem że z J. K. i J. R. samochodem marki T. prowadzonym przez J. K.. Jednakże zgromadzony w niniejszej sprawie i uznany za wiarygodny materiał dowodowy bezsprzecznie wskazuj, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zgodnie z art. 244 kk, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W obliczu dokonanych przez Sąd ustaleń, nie budzi wątpliwości, że A. D. swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona art. 244 kk. A. D. wprawdzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednakże z wiarygodnych zeznań świadków W. T. i T. B., jak i korelujących z nimi zeznań świadków M. S. i P. S. oraz dowodów z dokumentów w postaci protokołu oględzin rzeczy i danych z przejazdu autostradą, bezsprzecznie wynika, iż 05 lutego 2023 roku nie zastosował się do orzeczonego wobec niego wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 20 maja 2022 roku, sygn. akt II K 342/21, prawomocnym z dniem 28 maja 2022 roku, zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. W dniu 5 lutego 2023 roku - a zatem w okresie obwiązywania orzeczonego zakazu - oskarżony prowadził pojazd mechaniczny, jechał bowiem samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) w miejscowościach P., C. i K.. Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił zatem znamiona czynu zabronionego określonego w art. 244 kk.

W myśl art. 180a kk, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jednolity Dz. U. z 2021roku, poz. 1212), starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadkach wskazanych w tym przepisie, w tym, gdy orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów.

W dniu 5 lutego 2023 roku oskarżony kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej - jechał bowiem samochodem O. (...) o nr rej.(...) w miejscowości P., C. i K.. Starosta (...) w dniu 30 czerwca 2022 roku wydał w sprawie (...) decyzję, którą cofnął A. D. uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, C1, C, BE, C1E, CE, T - w związku z orzeczonym wyrokiem Sądu Rejonowego w Rypinie z dnia 20 maja 2022 roku, sygn. akt II K 342/21 zakazem prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Decyzja ta stała się ostateczna.

Oskarżony nie zastosował się zatem również do decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. A. D. swoim zachowaniem dopuścił się nadto popełnienia przestępstwa z art. 180a kk.

Zachowanie oskarżonego było umyślne z zamiarem bezpośrednim. Niewątpliwie A. D. miał wiedzę o obowiązującym go zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz o cofniętych uprawieniach do kierowania tymi pojazdami. Fakt ten jest bezsprzeczny. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona zarzucanych mu przestępstw.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem A. D. można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez niego występów.

Jako, że zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona dwóch przepisów ustawy karnej, uzasadnione stało się zastosowanie kumulatywnej kwalifikacji prawnej, o jakiej mowa w art. 11 § 2 kk.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

.

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. D.

1-4

1

2

3

- w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że z uwagi na fakt, że w czasie orzekania obowiązują zmienione przepisy Kodeksu Karnego inne niż te, które obowiązywały w chwili popełnienia czynu objętego niniejszym postępowaniem, Sąd zastosował – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy Kodeksu karnego obowiązujące do dnia 30 września 2023 roku – jako względniejsze dla oskarżonego.

- w myśl art. 11 § 2 i § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Wobec powyższego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 244 kk, który przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk

- sąd miał na uwadze nadto art. 37a kk (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2023 roku). Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzekania wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara grzywny.

- Sąd wymierzył zatem oskarżonemu karę 300 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki za równoważną kwocie 20 złotych.

- w ocenie Sądu kara w wymiarze 300 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu kara ta w pełni zrealizuje wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej. Będzie stanowiła dla oskarżonego realnie odczuwalną dolegliwość i jest adekwatną prawnokarną reakcją na jego czyn.

- oskarżony pracuje dorywczo, osiąga dochód w wysokości 3000 - 4000 zł miesięcznie. Ma na utrzymaniu dwie córki, na które uiszcza rentę alimentacyjną w kwocie 1500 zł. W takim stanie rzeczy, adekwatna do jego warunków osobistych i stosunków majątkowych jest stawka dzienna grzywny w wymiarze 20 zł.

- Sąd miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez A. D. jest znaczny, w szczególności z uwagi na charakter dóbr, przeciwko którym przypisane oskarżonemu przestępstwo było skierowane - wymiarowi sprawiedliwości (art. 244 kk), a w ramach tego zapewnienie wykonania orzeczeń sądu i przeciwko porządkowi publicznemu - nie respektowaniu decyzji organów administracji (art. 180a) Zachowanie oskarżonego świadczy zatem o tym, że zlekceważył on obowiązek nałożony na niego prawomocnym wyrokiem Sądu, jak również decyzją właściwego organu

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących;

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego.

- Sąd na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 i 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat

- orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przypadku skazania z art. 180a kk, jak i art. 244 kk jest obligatoryjne

- orzeczenie go w wymiarze 2 lat będzie w przypadku oskarżonego wystarczające

- na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym.

- orzeczenie tego środka karnego w przypadku skazania za czyn z art. 244 kk jest obligatoryjne, zaś minimalna kwota świadczenia pieniężnego wynosi w tym przypadku 5000 zł,

- biorąc pod uwagę sytuację majątkową oskarżonego orzeczenie tego środka w minimalnej wysokości będzie w przypadku oskarżonego wystarczające.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

Na podstawie art. 627 kpk Sąd obciążył oskarżonego w całości kosztami postępowania w wysokości 824,63 złotych oraz opłatą w kwocie 600 złotych płatne na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie. Zdaniem Sądu uiszczenie tych kosztów nie będzie dla oskarżonego nadmiernie uciążliwe.

8. PODPIS