Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

II K UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 120/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

A. Ć. (1)

1.  oskarżonego A. Ć. (1) uznano za winnego tego, że w okresie od stycznia 2020 roku do marca 2022 roku w R., woj. (...)- (...), uporczywie nękał J. Ć., przy czym wzbudzało to u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia, udręczenia i istotnie naruszało jej prywatność, w ten sposób, że o różnych porach dnia i nocy wysyłał jej wiele wiadomości tekstowych, wielokrotnie utrudniał dostęp do bieżącej wody poprzez zakręcanie głównego zaworu, rozwiązał umowę na dostawę energii elektrycznej, znieważał ją, naruszał jej nietykalność cielesną, zbliżał się do niej, czym jednocześnie w okresie od 08 kwietnia 2021 roku do marca 2022 roku działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie naruszył sądowy zakaz zbliżania się na odległość mniejszą niż 30 metrów i zakaz kontaktowania się z J. Ć. orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku w sprawie II K 281/19, tj. przestępstwa z art. 190a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

2.  oskarżonego A. Ć. (1) uznano za winnego tego, że w dniu 18 grudnia 2021 roku w R. przy ul (...), woj. (...)- (...) dokonał umyślnego uszkodzenia rolety okiennej powodując szkodę w wysokości 290,40 zł w mieniu J. Ć., to jest wykroczenia z art. 124 § 1 kw

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  A. Ć. (1) tworzył związek małżeński z J. Ć., który został rozwiązany przez rozwód. W zajmowanym przez nich uprzednio wspólnie domu, mieszka obecnie jedynie J. Ć. z ich dziećmi. Obok domu znajduje się biuro, w którym działalność gospodarczą prowadzi A. Ć. (1). Aktualnie J. Ć. tworzy nieformalny związek z J. N. (1). A. Ć. (1) pozostaje w konflikcie z J. Ć., nie akceptuje jej związku z J. N. (2).

Prawomocnym (z dniem 08 kwietnia 2021 roku) wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19 zobowiązano A. Ć. (1) do powstrzymywania się od kontaktowania się z J. Ć. w jakikolwiek sposób za wyjątkiem kontaktów związanych z wykonywaniem władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi oraz zbliżania się do J. Ć. na odległość mniejszą niż 30 metrów.

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. (1) w części

zeznania świadka J. Ć.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19

k. 107, 00:08:09-00:39:25 na k. 163v-166

k. 9, k. 17v, k. 32v-33, 00:40:32-01:40:05 na k. 166v-170v

k. 12-12v

2.  W okresie od stycznia 2020 roku do marca 2022 roku w R. A. Ć. (1) uporczywie nękał J. Ć., przy czym wzbudzało to u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia, udręczenia i istotnie naruszało jej prywatność.

O różnych porach dnia i nocy A. Ć. (1) wysyłał J. Ć. wiele wiadomości tekstowych, w których obrażał ją, znieważał, zarzucał zniszczenie ich rodziny. Początkowo kilka razy w ciągu miesiąca zdarzały się dni, że wysyłał od kilku do kilkudziesięciu wiadomości, z czasem zdarzało się to coraz częściej.

Wielokrotnie utrudniał dostęp do bieżącej wody poprzez zakręcanie głównego zaworu znajdującego się w budynku, do którego miał dostęp. Wówczas zdarzało się, że czekał na J. Ć., która przyjdzie, go odkręcić w celu konfrontacji z nią. Utrudniało to J. Ć. codzienne życie, dezorganizowało wykonywanie obowiązków domowych oraz wiązało się ze stresem związanym z koniecznością udania się do pomieszczenia, w którym może spotkać A. Ć. (1).

W lutym 2021 roku miała miejsce sytuacja, że A. Ć. (1) rozwiązał umowę na dostawę energii elektrycznej do domu zamieszkiwanego przez J. Ć.. Z uwagi na brak prądu, nie działały sprzęty w domu – w tym ogrzewanie.

A. Ć. (1) znieważał także J. Ć. słowami jak na k. 33.

W dniu 14 listopada 2021 roku A. Ć. (1) kolejny raz utrudniał J. Ć. dostęp do bieżącej wody poprzez zakręcanie głównego zaworu. Gdy J. Ć. podeszła do A. Ć. (1), który stał za płotem nieruchomości na ul. (...) i zwróciła mu uwagę, żeby się uspokoił i włączył wodę, A. Ć. (1) naruszył jej nietykalność cielesną poprzez wysypanie jej wiadra popiołu na głowę.

A. Ć. (1) zbliżał się do J. Ć. na odległość mniejszą niż 30 metrów, czym jednocześnie w okresie od 08 kwietnia 2021 roku do marca 2022 roku działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wielokrotnie naruszył sądowy zakaz zbliżania się i zakaz kontaktowania się.

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. (1) w części

zeznania świadka J. Ć.

zeznania świadka J. N. (1)

zeznania świadka J. G.

zeznania świadka M. S. (1)

wydruki sms

k. 107, 00:08:09-00:39:25 na k. 163v-166

k. 9, k. 17v, k. 32v-33, 00:40:32-01:40:05 na k. 166v-170v

k. 20v, 01:41:01-02:02:46 na k. 171-172v

00:02:04-00:07:44 na k. 224-25

00:08:52-00:13:17 na k. 225-225v

k. 34-82

3.  W dniu 18 grudnia 2021 roku miała miejsce sytuacja, że A. Ć. (1) naruszył sądowy zakaz zbliżania się na odległość mniejszą niż 30 metrów i zakaz kontaktowania się z J. Ć.. Gdy J. Ć. wraz z dziećmi i J. N. (1) znajdowała się w kuchni w domu przy ul (...) w R., A. Ć. (1) podszedł do okna. Podniósł częściowo opuszczoną zewnętrzną roletę i zaczął ubliżać J. Ć.. A. Ć. (1) podnosząc roletę dokonał jej uszkodzenia. Spowodował tym szkodę w wysokości 290,40 zł w mieniu J. Ć..

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. (1) w części

zeznania świadka J. Ć.

zeznania świadka J. N. (1)

zeznania świadka J. N. (1)

zeznania świadka J. G.

protokół oględzin miejsca

raport z wyceny sporządzony przez biegłego sądowego

k. 107, 00:08:09-00:39:25 na k. 163v-166

k. 9, k. 17v, k. 32v-33, 00:40:32-01:40:05 na k. 166v-170v

k. 20v, 01:41:01-02:02:46 na k. 171-172v

00:02:04-00:07:44 na k. 224-25

00:08:52-00:13:17 na k. 225-225v

k. 83-87

k. 186

4.  A. Ć. (1) urodził się w (...) roku. Jest rozwiedziony. Ma troje dzieci, ciąży na nim obowiązek alimentacyjny w łącznej kwocie 2800 zł. Ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budowlanym. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód w wysokości ok. 5000 zł. Jest właścicielem nieruchomości.

Był uprzednio kilkukrotnie karany za przestępstwa popełnione na szkodę J. Ć., w tym:

-wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 września 2016 roku, sygn. akt II K 225/15 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 07 grudnia 2018 roku, sygn. akt II K 197/18 za przestępstwo z art. 207 § kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19 za ciąg czterech przestępstw z art. 244 kk popełnionych w okresie od 06 czerwca 2019 roku do 24 października 2020 roku,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 08 kwietnia 2022 roku, sygn. akt II K 232/21 za przestępstwo z art. 212 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk,

a także nieprawomocnie skazany (od wyroku została wniesiona apelacja):

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 24 marca 2023 roku, sygn. akt II K 201/22 za przestępstwo z art. 244 kk

A. Ć. (1) został również nieprawomocnie skazany (od wyroku została wniesiona apelacja) w sprawie Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie II K 51/22 za przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk polegające na kierowaniu gróźb karalnych wobec J. N. (1).

dane podane do protokołu przesłuchania

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 września 2016 roku, sygn. akt II K 225/15

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 07 grudnia 2018 roku, sygn. akt II K 197/18

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 08 kwietnia 2022 roku, sygn. akt II K 232/21

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 24 marca 2023 roku, sygn. akt II K 201/22

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 października 2022 roku, sygn. akt II K 51/22

k. 163v

k. 206

k. 92-92v

k. 95-95v

k. 98-98v

k. 211

k. 213

k. 212

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1-1.1.3

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. (1) w części

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w których zakwestionował on koszt naprawy rolety wynikający z wyceny przedstawionej przez J. Ć.. Wyjaśnienia w tym zakresie znajdują potwierdzenie w uzyskanej w toku postępowania opinii biegłego sądowego.

1.1.1-1.1.3

zeznania świadka J. Ć.

W ocenie Sądu w całości na wiarę zasługują zeznania świadka J. Ć., bowiem są spójne, konsekwentne i logiczne. W głównej mierze to na jej relacji Sąd oparł swe ustalenia w niniejszej sprawie. Sąd do zeznań tego świadka podszedł ze szczególną ostrożnością z uwagi na fakt, że pozostaje ona w konflikcie z oskarżonym. W ocenie Sądu, w relacji świadka brak jest jednak elementów świadczących o konfabulacji czy próbie manipulowania faktami. Jej zeznania znajdowały potwierdzenie w zeznaniach J. N. (1) oraz w wydrukach wiadomości, jak i korelowały z zeznaniami świadków J. G. i M. S. (2). Relacjonowała ona w sposób odpowiadający rzeczywistości, nie dążąc do nadmiernego obciążania oskarżonego.

J. Ć. w toku całego postępowania konsekwentnie przedstawiała jedną wersję wydarzeń dotyczącą nie jednej, a niestety znacznej liczby przypadków jej nękania. W swoich zeznaniach opisała szereg zachowań oskarżonego, którymi wyrządzał jej przykrość, wzbudzał poczucie zagrożenia, poniżenia, udręczenia oraz naruszał jej prywatność. A. Ć. (1) o różnych porach dnia i nocy wysyłał jej kilka a nawet kilkadziesiąt wiadomości dziennie, początkowo kilka razy w miesiąca, z biegiem czasu coraz częściej, co znajduje potwierdzenie w dołączonych do akt sprawy wydrukach wiadomości. Wynika z nich, że tylko w okresie od 25 grudnia 2021 roku do 29 marca 2023 roku A. Ć. (1) przesłał do J. Ć. ponad 300 wiadomości sms, chociaż wiedział, że ta nie życzy sobie z nim kontaktu oraz przede wszystkim mimo ciążącego na nim zakazu kontaktowania się.

A. Ć. (1) wielokrotnie utrudniał J. Ć. dostęp do bieżącej wody poprzez zakręcanie głównego zaworu znajdującego się w budynku, do którego miał dostęp. Rozwiązał też umowę na dostawę energii elektrycznej. Zachowania te stanowiły uciążliwość dla J. Ć., uniemożliwiały wykonywanie domowych obowiązków, narażały ją na stres związany z konfrontacją z oskarżonym. A. Ć. (1) nadto znieważał ją (również w przesyłanych wiadomościach), naruszył jej nietykalność cielesną poprzez wysypanie wiadra popiołu na głowę, zbliżał się do niej – naruszając w ten sposób sądowy zakaz zbliżania się i kontaktowania. Relacja J. Ć. w tej części znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadka J. N. (1), który był bezpośrednim świadkiem niektórych z tych zdarzeń, jak i w zeznaniach świadków J. G. i M. S. (1) – funkcjonariuszów Policji, którzy podejmowali interwencje w związku ze zgłoszeniami J. Ć..

W swoich zeznaniach J. Ć. odniosła się także do zdarzenia z 18 grudnia 2021 roku, kiedy to A. Ć. (1) dokonał zniszczenia zewnętrznej rolety znajdującej się na oknie kuchennym, co znajduje potwierdzenie w protokole oględzin miejsca, jak i zeznaniach świadka J. N. (1), jak i opinii biegłego – raportu z wyceny.

1.1.2-1.1.3

zeznania świadka J. N. (1)

Na wiarę zasługiwały zeznania świadka J. N. (1). Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego zeznań. Zeznania tego świadka były jasne, konsekwentne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, spójne z relacją J. Ć..

J. N. (1) pozostaje w nieformalnym związku z J. Ć., często przebywa w jej miejscu zamieszkania. Z racji tego zdarzało się, że był bezpośrednim świadkiem niewłaściwego zachowania A. Ć. (1) w stosunku do J. Ć.. O zachowaniach oskarżonego częściowo wiedział także z jej relacji.

1.1.2-1.1.3

1.1.2-1.1.3

zeznania świadka J. G.

zeznania świadka M. S. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. G. i M. S. (1) - funkcjonariuszy Policji.

Sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były spójne i bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji.

Potwierdzili oni w swoich zeznaniach, że brali udział w interwencjach w związku z zawiadomieniami złożonymi przez J. Ć..

1.1.1, 1.1.4

1.1.2

1.1.3

1.1.4

1.1.4

1.1.4

1.1.4

1.1.4

1.1.4

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19

wydruki sms

protokół oględzin miejsca

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 września 2016 roku, sygn. akt II K 225/15

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 07 grudnia 2018 roku, sygn. akt II K 197/18

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 08 kwietnia 2022 roku, sygn. akt II K 232/21

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 24 marca 2023 roku, sygn. akt II K 201/22

kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 października 2022 roku, sygn. akt II K 51/22

Nie budziły wątpliwości w zakresie ich treści. Ich prawdziwość nie była kwestionowana w toku postępowania.

1.1.3

raport z wyceny sporządzony przez biegłego sądowego

Z raportu z wyceny dotyczącej rolety zewnętrznej w budynku w miejscowości R., ul, B. 2 wynika, że łączna wartość szkody brutto ruchomości ustalona według stanu i poziomu cen na styczeń 2023 roku wynosi 290,4 zł. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. Opinia pozwala oprzeć na niej ustalenia faktyczne, wymagające fachowych wiadomości z tej dziedziny

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego A. Ć. (2) w części

W toku postępowania przygotowawczego A. Ć. (1) nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Przed Sądem oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim zaprzeczył by znieważał J. Ć., naruszał nietykalność cielesną J. Ć., naruszając w ten sposób również sądowy zakaz zbliżania się i kontaktowania się. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazywał też, że nie zakręcał wody w celu uprzykrzenia życia J. Ć.. Jego wyjaśnienia w tej części są sprzeczne z zeznaniami J. Ć., J. N. (1), jak i J. G. i M. S. (1) i nie zasługiwały na uwzględnienie. Jego tłumaczenia są nielogiczne, nie zgodne z zasadami doświadczenia życiowego i służą umniejszeniu jego odpowiedzialności.

Na wiarę nie zasługiwały także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie zdarzenia z dnia 18 grudnia 2021 roku, w których podał, że chciał podnieść roletę i zapukać w okno, by przekazać słodycze dla dzieci. Roleta była stara, wyhaczyła się, a J. Ć. używała jej, uszkadzając ją dodatkowo. Relacja oskarżonego jest sprzeczna z zeznaniami J. Ć. i J. N. (1), które nie budziły wątpliwości Sądu. Są one sprzeczne także z zasadami doświadczenia życiowego i nielogiczne. Skoro oskarżony chciał przekazać upominki swoim dzieciom, mógł je zostawił w pobliżu domu i skontaktować się z nimi telefonicznie - tym bardziej, że przez otwarte okno słyszał, że w kuchni znajduje się J. Ć., do której ma zakaz zbliżania się.

Wyjaśnienia oskarżonego dotyczące jego relacji z dziećmi nie zostały uwzględnione. Wskazać należy, że jego roszczenia powinny być przedmiotem innego postępowania. Podkreślić trzeba też, że obowiązek powstrzymywania się od kontaktowania się i zbliżania się orzeczony w sprawie II K 281/19 dotyczy wyłączenie J. Ć. i nie obejmuje małoletnich dzieci oskarżonego.

---

zeznania świadka W. Ć.

Sąd nie uwzględnił zeznań świadka W. Ć. (00:09:42-00:47:08 na k. 217-218). W ocenie Sądu dowód z jego zeznań nie może zostać uznany za miarodajny i obiektywny. W/w zamieszkuje z matką, nadto niewątpliwie pozostaje ujemnym wpływem ojca, wzbudzającym negatywne uczucia wobec matki. Można zasadnie zatem uznać, że uwikłany jest on niejako w konflikt swoich rodziców.

---

wycena rolety

J. Ć. przedłożyła wycenę naprawy uszkodzonej rolety (k. 13), opiewającą na kwotę 615 zł brutto. Sporządzona ona została w dniu 12 stycznia 2022 roku przez AD-AR A. D., (...) s.c. Wycena ta pozostaje w sprzeczności z uzyskaną w toku postępowania sądowego wyceną sporządzoną przez biegłego sądowego i nie została uwzględniona przez Sąd.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

1, 4

A. Ć. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 190a § 1 kk, kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przez nękanie należy rozumieć wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej (art. 115 § 11 KK – zob. uwagi do tego przepisu). Jest to więc z zasady przestępstwo wieloczynowe. Mogą to być zachowania zarówno legalne, jeśli oceniać je pojedynczo, polegające np. na wysyłaniu listów (tradycyjnych lub elektronicznych) i SMS-ów, telefonowaniu, nachodzeniu w różnych miejscach albo stałe jej śledzenie lub naprzykrzające się towarzyszenie, jak również nielegalne, wyrażające się np. w grożeniu, włamywaniu się do skrzynek na listy lub do mieszkania ofiary w celu pozostawienia wiadomości lub innych przedmiotów. Podejmowane przez sprawcę czynności mogą zawierać się równiez w bezprawnym postępowaniu z rzeczą stanowiącą własność ofiary lub atakować jego cześć lub dobre imię (np. przez rozpowszechnianie nieprawdziwych i przykrych wiadomości). (A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2021)

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że działania oskarżonego niewątpliwie wypełniły znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art. 190a § 1 kk. Oskarżony co prawda nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Nie znalazło to jednak potwierdzenia w zgromadzonym i uznanym za wiarygodny materiale dowodowym. W toku postępowania ustalono, że o różnych porach dnia i nocy A. Ć. (1) wysyłał J. Ć. wiele wiadomości tekstowych, w których obrażał ją, znieważał obarczał winą za rozbicie rodziny. W okresie od grudnia 2021 roku do marca 2022 roku przesłał do J. Ć. kilkaset wiadomości. A. Ć. (1) wielokrotnie utrudniał J. Ć. dostęp do bieżącej wody poprzez zakręcanie głównego zaworu, znajdującego się w pomieszczeniu, do którego miał dostęp. Zakłócało to J. Ć. codzienne życie, dezorganizowało wykonywanie obowiązków domowych oraz wiązało się ze stresem związanym z koniecznością udania się do pomieszczenia, w którym może spotkać A. Ć. (1). W lutym 2021 roku rozwiązał również umowę na dostawę energii elektrycznej do domu zamieszkiwanego przez J. Ć. i dzieci, co skutkowało brakiem energii nie działaniem urządzeń elektrycznych, w tym pieca w okresie grzewczym,. Nadto w tym samym czasie oskarżony niepokoił J. Ć. w ten sposób, że znieważał ją, naruszył jej nietykalność cielesną, zbliżał się do niej. Działania A. Ć. (1) miały niewątpliwie charakter uporczywy, gdyż podejmowane były wielokrotnie i regularnie. W konsekwencji oskarżony wzbudził u J. Ć. uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia, udręczenia i istotnie naruszył jej prywatność. Sytuacje te utrudniały jej normalne funkcjonowanie. Oskarżona obawiała się przebywać w pobliżu domu, bojąc się, że może spotkać A. Ć. (1), który będzie niewłaściwie się wobec niej zachowywał. Wracając zaś z wyjazdów, za każdym razem bała się o stan domu. Pokrzywdzona wielokrotnie, co wynika również z analizy treści załączonych wiadomości, dawała do zrozumienia oskarżonemu, że nie życzy sobie tego typu kontaktów. Oskarżony był zatem w pełni świadomy przykrości jaką wyrządza pokrzywdzonej oraz poczucia ogromnego dyskomfortu –zagrożenia, poniżenia, udręczenia, jakie wywoływały u pokrzywdzonej jego kolejne posunięcia. Zachowania oskarżonego głęboko ingerowały w życie prywatne pokrzywdzonej, wskazuje, że oskarżony chciałby przejąć pełną kontrolę nad jej życiem. To właśnie uporczywość zachowań oskarżonego i przeróżność ich formy doprowadziły w efekcie do poczucia zagrożenia. Z tych względów Sąd przyjął, że oskarżony wypełnił ustawowe znamiona czynu z art. 190a § 1 kk.

Dla oceny strony podmiotowej przestępstwa znaczenie ma analiza znamienia czasownikowego "uporczywie nęka". Taka redakcja przepisu pozwala na przyjęcie, że zachowanie polegające na nękaniu cechuje dolus directus coloratus. Szczególne nastawienie psychiczne wyraża się w nieustępliwości, chęci postawienia na swoim (obojętne z jakich pobudek), podtrzymywaniu własnego stanowiska na przekór ewentualnym próbom jego zmiany np. ze strony pokrzywdzonego (uchw. SN z 9.6.1976 r., VI KZP 13/75, OSNKW 1976, Nr 7–8, poz. 86; zob. również wyr. SN z 24.11.1970 r., V KRN 437/70, OSNKW 1971, Nr 3, poz. 37).

W ocenie Sądu, oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim. Działania A. Ć. (1) były uporczywe. Zmierzały do niepokojenia i naruszenia prywatności pokrzywdzonej. Podkreślić w tym miejscu należy, że A. Ć. (1) doskonale zdawał sobie sprawę, że jego działanie stanowi dyskomfort dla pokrzywdzonej. J. Ć. była jego żoną, nadto był już kilkukrotnie karany za przestępstwa na szkodę J. Ć.. Wiedział zatem doskonale, jaki sposób działa będzie dla niej najbardziej dokuczliwy.

Zgodnie z art. 244 kk, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu kontaktowania się z określonymi osobami, zakazu zbliżania się do określonych osób podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

A. Ć. (1) nie zastosował się do orzeczonego wobec niego obowiązku powstrzymywania się od kontaktowania się z J. Ć. w jakikolwiek sposób za wyjątkiem kontaktów związanych z wykonywaniem władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi oraz zbliżania się do J. Ć. na odległość mniejszą niż 30 metrów. Powyższy zakaz został orzeczony wobec oskarżonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 31 marca 2021 roku, sygn. akt II K 281/19. Zachowania oskarżonego stwierdzone podczas niniejszego postępowania jednoznacznie wskazują na niepodporządkowanie się powołanemu wyrokowi sądu. W okresie od 08 kwietnia 2021 roku do marca 2022 roku wielokrotnie i ostentacyjnie zbliżał się do J. Ć. na odległość mniejszą niż 30 m oraz naruszył zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną. Jego wypowiedzi nie dotyczyły wykonywana władzy rodzicielskiej nad ich wspólnymi dziećmi. Dodać należy, że zakaz ten został orzeczony, w postępowaniu dotyczącym również nie stosowania się przez oskarżonego do zakazu zbliżania się do J. Ć. orzeczonego w sprawie II K 197/18. Oznacza to tym samym, że oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków z wcześniejszego skazania, nie zmienił postępowania i kontynuuje przestępczą działalność. Swoim zachowaniem oskarżony wypełnił zatem niewątpliwie znamiona czynu zabronionego określonego w art. 244 kk.

Sąd miał na uwadze, że nie wyczerpują znamion tego przestępstwa zachowania nieumyślne, przypadkowe, czy też niezależne od woli sprawcy. Zachowanie oskarżonego było jednak z całą pewnością umyślne, oskarżony miał wiedzę o obowiązujących go zakazach.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem A. Ć. (1) można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez niego występków.

Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu a jego zachowania były w wielu przypadkach zaplanowane, co pozwoliło na przyjęcie, że działał w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a zatem w niniejszej sprawie zachodziły warunki z art. 12 § 1 kk.

Zgodnie z art. 288 § 1 kk, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W myśl art. 124 § 1 kw, kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 500 złotych, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.

Zniszczenie rzeczy może prowadzić do całkowitego jej unicestwienia (np. spalenie w piecu obrazu lub książki), ale nie ogranicza się do zachowań prowadzących do takich konsekwencji. Może polegać również na takiej ingerencji w materię, z której dana rzecz się składa, która doprowadzi do braku możliwości korzystania z danej rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem. Trafnie wskazuje się w piśmiennictwie, że aby mówić o zniszczeniu rzeczy, niezbędne jest doprowadzenie do pozbawienia rzeczy dotychczasowych (a nie jakichkolwiek) walorów użytkowych (M. K., Przestępstwo..., s. 64). (Lachowski Jerzy (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz, Opub.: WKP 2021, LEX)

W toku postępowania w sposób niewątpliwy ustalono, że A. Ć. (1) w dniu 18 grudnia 2021 roku dokonał umyślnego uszkodzenia rolety zamontowanej w oknie domu zajmowanym przez J. Ć. w R. przy ul. (...). A. Ć. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego nie znalazły jednak potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Są one sprzeczne z relacją J. Ć. i J. N. (1). Oskarżony spowodował szkodę w wysokości 290,40 zł w mieniu J. Ć. co jednoznacznie wynika z wyceny sporządzonej przez biegłego sądowego. Skoro wartość szkody nie przekraczała 500 zł, to czyn oskarżonego stanowił wykroczenie. Wobec tego, w tym zakresie konieczna była modyfikacja opisu czynu oraz kwalifikacji zarzucanego oskarżonemu czynu z art. 288 § 1 kk na art. 124 § 1 kw.

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Ć. (1)

1

2

4

5

- w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że Sąd zastosował – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 5 sierpnia 2022 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2022.1855 z dnia 2022.09.02) – jako względniejsze dla oskarżonego. Zgodnie bowiem ze znowelizowanym art. 43a § 2 kk, w przypadku skazania za przestępstwo z art. 244 kk sąd orzeka obecnie świadczenie pieniężne

- w myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Wobec powyższego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę na podstawie art. 190a § 1 kk - zagrożonego karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, a także treść art. 57b kk

- oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować. W ocenie Sądu kara ta w pełni zrealizuje wymogi zasad prewencji szczególnej, jak i ogólnej. Orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego. Pozwoli mu przemyśleć swoje dotychczasowe postępowanie i wdroży przez to do przestrzegania porządku prawnego, orzeczona dotychczas wolnościowa kara za niestosowanie się do orzeczonych zakazów, nie przyniosła oczekiwanego rezultatu, nie powstrzymała oskarżonego o ponownego popełnienia przestępstwa z art. 244 kk. W ocenie Sądu w postepowaniu oskarżonego brak jakiejkolwiek refleksji na temat konsekwencji wynikających z poprzednich skazań. Oskarżony zupełnie nie przejął się wydanym orzeczeniem, natychmiast przystąpił do kolejnych naruszeń orzeczonych wobec niego zakazów. W zachowaniu oskarżonego należy zauważyć całkowity bark krytycznej analizy dotychczasowych poczynań. Swoim zachowaniem oskarżony dał wyraz lekceważącej postawy nie tylko wobec orzeczenia sądu. Nie potrafi on w żadnym stopniu uszanować woli i próśb pokrzywdzonej, która wielokrotnie, również przed sądem, sygnalizowała, że nie życzy sobie kontaktów z oskarżonym. W tym stanie rzeczy Sąd orzekł, karę bezwzględną jednego roku pozbawienia wolności wobec oskarżonego

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez A. Ć. (1) jest znaczny. Sąd zważył, że czyn oskarżonego godził w istotne dobro prawne, jakim jest prawo do spokojnej egzystencji (art. 190a kk) oraz w prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości i prawidłowe wykonanie konkretnego orzeczenia sądu zawierającego konkretny zakaz. Sąd miał na uwadze także działanie przez oskarżonego z zamiarem bezpośrednim i jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa (sprawa II K 201/22). Nadto uwzględnieniu podlegał sposób i okoliczności popełnienia czynu. Sąd miał na uwadze formę nękania - polegającą na różnych czynnościach: wysyłanie wiadomości tekstowych, zakręcanie wody, znieważanie, naruszenie nietykalności cielesnej, jak i natężenie działań oskarżonego (w tym kilkaset wiadomości sms, zakręcanie wody średnio co kilka dni), fakt, że sytuacje te miały miejsce na przestrzeni ponad dwóch lat, z biegiem czasu ich uciążliwość przybierała na sile,

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego, w tym skazanie w sprawie II K 281/19 Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie za przestępstwo z art. 244 kk polegające na naruszaniu zakazu zbliżania się do J. Ć. i w sprawie II K 232/21 Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie polegające na zniesławieniu i znieważeniu J. C.. Z postepowania A. Ć. (1) wynika, że nie wyciągnął on wniosków z poprzednich skazań i nie wykorzystał danych mu szans. W ocenie Sądu, obecnie tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności będzie miała dostateczny walor wychowawczy wobec oskarżonego

- na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego na okres 5 lat zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej J. Ć. na odległość mniejszą niż 30 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną J. Ć. w jakikolwiek sposób, poza kontaktami związanymi z wykonywania władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi

- środki polegające zakazie zbliżania i kontaktowania się z pokrzywdzoną w oznaczonym czasie będą stanowiły ochronę dla J. Ć. oraz zapewnią jej komfort psychiczny

- Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia wykroczenia z art. 124 § 1 kw, i za to na podstawie art. 124 § 1 kw w zw. z art. 24 § 1 i § 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 500 złotych;

- przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 33 kw. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie kara grzywny w orzeczonym wymiarze jest adekwatna i spełnia kryteria z art. 33 § 1 kw, a jednocześnie uwzględnia sytuację majątkową i rodzinną obwinionego. Kara ta nie jest nadmiernie surowa, a jednocześnie w pełni adekwatna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu, uwzględnia jego sytuację materialną i pozwoli na osiągnięcie celów kary tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczyźnie społecznego jej oddziaływania. Obwiniony nie osiąga dochód w wysokości z tytułu prowadzonej działalności, jest właścicielem nieruchomości

- obwiniony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

- biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego należy określić jako znaczny. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na wglądzie art. 47 § 6 kw.

- na podstawie art. 124 § 4 kw w zw. z art. 28 § 1 pkt 4 i § 4 kw Sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonej J. Ć. kwoty 290,40 złotych tytułem zapłaty równowartości wyrządzonej szkody

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

A. Ć. (1)

3

- oskarżony był zatrzymywany do sprawy, dlatego okres ten, na podstawie art. 63 § 1 kk, należało zaliczyć mu na poczet kary

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 230 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 726,43 złotych tytułem wydatków. Sąd miał na uwadze sytuację majątkową oskarżonego, w tym przede wszystkim fakt, że osiąga on dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

8. PODPIS