Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 125/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

P. J.

tożsamy z zarzucanym w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  P. J. i J. J. są rodzeństwem. Zajmowali razem mieszkanie przy ul. (...) w W.. Nieruchomość ta stanowi ich współwłasność. Rodzeństwo było skonfliktowane, często dochodziło między nimi do sporów. Podłożem kłótni było m.in. to, na czyją wyłączną własność ma przejść w/w mieszkanie, a także nadużywanie przez P. J. alkoholu i innych środków odurzających.

wyjaśnienia oskarżonego P. J. w części

zeznania świadka J. J.

zeznania świadka R. J.

zeznania świadka E. G. w części

zeznania świadka J. M.

zeznania świadka R. C.

zeznania świadka P. G.

zeznania świadka H. L.

zeznania świadka D. K. (1)

zeznania świadka T. H.

zeznania świadka K. K.

zeznania świadka T. G.

płyta (...) z zapisem zdjęć z prowadzonej korespondencji za pośrednictwem komunikatora internetowego

00:10:24-00:30:12 na k. 148-150

k. 6, 00:31:14-00:57:37 na k. 150-151v

k. 11v-12, 00:58:06-01:19:28 na k. 151v-152v

01:21:08-01:31:03 na k. 152v-153

k. 32v-33, 01:33:09-01:44:28 na k. 153v-154

01:57:21-02:09:09 na k. 155-155v

02:11:35-02:22:42 na k. 155v-156

00:51:30-01:03:34 na k. 190-191v

01:04:27-01:13:25 na k. 191-191v

01:16:21-01:32:04 na k. 192-193

01:32:04-01:44:55 na k. 193-194

00:28:08-00:42:51 na k. 188v-189

k. 38

2.  P. J. w okresie od stycznia 2020 roku do 06 lutego 2020 roku w W. kilkukrotnie groził J. J. pozbawieniem jej życia, czym wzbudził u pokrzywdzonej obawę spełnienia wypowiadanej groźby.

P. J. podczas kłótni z J. J. mówił, że ją zabije. Groził, że: ,,rozjebie jej łeb, jak będziesz spała”. Z obawy przed P. J., J. J. zamontowała zamek w drzwiach od pokoju, w którym śpi.

W dniu 08 stycznia 2020 roku miała miejsce sytuacja, że w czasie kłótni P. J. szarpał się z J. J. i mówił do niej ,,zabiję Cię”. Po tym wyszedł z mieszkania i zadzwonił do R. J. – ich ojca, i powiedział, że ,,odkręci butlę z gazem i wysadzi cały blok, i będzie gwiazdą, bo będzie o nim głośno”. R. J. poinformowało tej rozmowie J. J..

P. J. dzwonił wielokrotnie też do matki mieszkającej w Niemczech i mówił, że zabije swoją siostrę. Z obawy o bezpieczeństwo J. J., matka rodzeństwa wraz ze swoim partnerem złożyła zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. J. J. z obawy przed oskarżonym bała się to zrobić sama.

wyjaśnienia oskarżonego P. J. w części

zeznania świadka J. J.

zeznania świadka R. J.

zeznania świadka J. M.

zeznania świadka D. K. (2)

zeznania świadka T. G.

zeznania świadka J. D.

płyta (...) z zapisem nagrania rozmowy telefonicznej

00:10:24-00:30:12 na k. 148-150

k. 6, 00:31:14-00:57:37 na k. 150-151v

k. 11v-12, 00:58:06-01:19:28 na k. 151v-152v

k. 32v-33, 01:33:09-01:44:28 na k. 153v-154

00:02:24-00:17:28 na k. 158v-159v

00:28:08-00:42:51 na k. 188v-189

00:42:51-00:50:22 na k. 189-189v

k. 38

3.  W toku postępowania P. J. został przebadany przez biegłych lekarzy psychiatrów oraz biegłego psychologa. Biegli nie rozpoznali u P. J. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niego uzależnienie mieszane alkohol i środki psychoaktywne – marihuana, amfetamina oraz zaburzenia osobowości o typie dyssocjalnym. Prawidłowo postrzega normy społeczno-prawne, posada umiejętność stosowania ich w praktyce. W czasie popełniania zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

k. 102-103

4.  P. J. był uprzednio karany za przestępstwa m.in. z art. 178a § 1 kk, art. 178a § 4 kk, art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 139-140

5.  P. J. posiada polskie obywatelstwo, legitymuje się wykształceniem gimnazjalnym, z zawodu jest spawaczem, pracuje i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości do 2800 zł miesięcznie, jest bezdzietnym kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, jest właścicielem nieruchomości lokalowej o powierzchni 44 m ², wartości 125 tys. zł, i samochodu osobowego marki A., rocznik 1996, wyżej wymieniony był leczony odwykowo, leczy się psychiatrycznie.

dane osobowe podane przez oskarżonego na rozprawie

00:03:36-00:08:57 na k. 148v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego P. J.

w części

Na wiarę zasługują wyjaśnienia oskarżonego w części, w której przyznał on, że kilkukrotnie mówił do J. J., że ją zabiję. Sąd dał nadto wiarę wyjaśnieniom P. J., w których podał, że między nim a siostrą był konflikt dotyczący mieszkania i tego które z nich ma przejąć mieszkanie na wyłączna własność i na jakich warunkach.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka J. J.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka J. J. w całości. Podkreślić należy, że Sąd do zeznań J. J. podszedł ze szczególną ostrożnością z uwagi na fakt, że pozostaje ona w konflikcie z oskarżonym. Sąd nie dopatrzył się jednak skłonności do konfabulacji, jej zeznania były spójne, logiczne i konsekwentne w toku całego procesu. Zeznania J. J., w zakresie w jakim podała, że brat groził, że ją zabije znajdują przede wszystkim potwierdzenie w zeznaniach świadka R. J., J. M., T. G.. Na przymiot wiarygodności zasługują też jej depozycje w części dotyczącej tego, że obawiała się gróźb ze strony oskarżonego, co również znajduje potwierdzenie w zeznaniach powyżej wskazanych świadków.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka R. J.

Jest on ojcem J. J. i ojcem P. J.. Zeznania tego świadka złożone przed Sądem zawierają rozbieżności w stosunku do zeznań złożonych przez niego w postępowaniu przygotowawczym. Niewątpliwie wynika to jednak z upływu czasu i faktu, że sprawa ta dotyczy jego dzieci i żadnego z nich nie chciałby swoimi zeznaniami skrzywdzić. Bezsprzecznie jednak z jego zeznań wynika, że rodzeństwo było skonfliktowane, że P. J. mówił o tym, że wysadzi cały blok, a natomiast J. J. mówiła mu, że brat chce ją zabić. Jego zeznania w tym zakresie generalnie korelują z zeznaniami J. J..

1.1.1

zeznania świadka E. G.

w części

E. G. jest żoną byłego partnera J. T. G.. Podkreślić należy, że Sąd do zeznań tego świadka również podszedł ze szczególną ostrożnością z uwagi na wskazany powyżej fakt. Sąd dokonał oceny zeznań tego świadka tylko w zakresie dotyczącym zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Na wiarę zasługują zeznania E. G. w części dotyczącej tego, że korespondowała ona z P. J.. Potwierdziła ona też, że P. J. kłócił się z J. J., i że mówił, że jeśli dłużej będzie z nią mieszkał, to ją zabije. W tej części zeznania tego świadka korelują z zeznaniami J. J. oraz znajdują potwierdzenie w wydrukach przesyłanych między P. J. a E. G. wiadomości. W pozostałym zakresie zeznania tego świadka nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka J. M.

J. M. jest pracodawcą J. J.. Świadek ten wskazał, że w styczniu 2020 roku pokrzywdzona była zdenerwowana, że w takim stanie wcześniej je nie widziała. J. J. zwierzyła się jej wówczas, że brat jej groził. J. M. opisała także okoliczności związane z usterką samochodu, z którego korzystała J. J.. Zeznania tego świadka są logiczne, rzeczowe, konsekwentne. Świadek ten w pełni obiektywnie i szczerze opisał w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest mu rzeczywiście wiadome w sprawie. Nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności, które mogłyby podważać wiarygodność jej zeznań.

1.1.1.

zeznania świadka R. C.,

zeznania

świadka P. G.,

zeznania świadka H. L.

R. C., P. G., H. L. są znajomymi J. J. i P. J.. Nie byli on bezpośrednimi świadkami zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Na wiarę zasługują ich zeznania, w których podali, że rodzeństwo jest w konflikcie i miały miejsce między nimi spory. W pozostałym zakresie zeznania tych świadków nie przyczyniły się do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

1.1.1

zeznania świadka D. K. (1),

zeznania świadka T. H.,

zeznania świadka K. K.

Świadkowie D. K. (1), T. H. i K. K. znają zarówno P. J., jak i J. J. – spotykali się, uczestniczyli z nimi w imprezach rodzinnych. Potwierdzili, że rodzeństwo kłóciło się. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność.

1.1.1, 1.1.2

zeznania świadka T. G.

T. G. był w związku z J. J. od grudnia 2019 roku do marca 2020 roku. Sąd dokonał oceny jego zeznań dotyczących wyłącznie zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Jego zeznania korelują z zeznaniami J. J.. Wynika z nich, że J. J. bała się P. J.. Zwierzała mu się, że ten groził jej. Zeznania te korespondują zarówno z zeznaniami J. J., jak i R. J. oraz J. M..

1.1.2

zeznania świadka D. K. (2),

zeznania świadka J. D.

Świadkowie ci są funkcjonariuszami Komendy Powiatowej Policji w W.. D. K. (2) sprawdził zgłoszenie D. J. - matki P. J. i J. J. o możliwości popełnienia przestępstwa przez P. J.. J. D. brał udział w interwencji w miejscu zamieszkania J. J. i P. J.. Sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji. Jako funkcjonariusze publiczni nie mieli oni żadnego interesu w wydaniu przez Sąd określonego rozstrzygnięcia. Brak jest dowodów wskazujących na to, że mieliby oni podejmować działania na niekorzyść oskarżonego, działając w interesie pokrzywdzonej.

1.1.1

płyta (...) z zapisem zdjęć z prowadzonej korespondencji za pośrednictwem komunikatora internetowego

Potwierdza korespondencję P. J. z E. G. dotyczącą J. J..

1.1.3

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód z opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

Biegli lekarze psychiatrzy oraz biegły psycholog nie rozpoznali u P. J. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano u niego uzależnienie mieszane alkohol i środki psychoaktywne – marihuana, amfetamina oraz zaburzenia osobowości o typie dyssocjalnym. Prawidłowo postrzega normy społeczno-prawne, posada umiejętność stosowania ich w praktyce. W czasie popełniania zarzucanego mu czynu miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem.

1.1.4

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Nie budziła żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w niej informacji.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego P. J. w części

Na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz wskazał że sprawa ta została uknuta przez pokrzywdzoną i funkcjonariuszy KPP w W.. W tej części wyjaśnienia oskarżonego są nielogiczne i wykrętne. Wskazać należy, że oskarżony przyznał, że groził siostrze pozbawieniem życia, ale podniósł, że słowa te były wypowiadane w kłótni i nie miał zamiaru zrealizowania wypowiadanych w stosunku do pokrzywdzonej gróźb. Natomiast twierdzenie o spisku pokrzywdzonej z funkcjonariuszami Policji nie znalazło potwierdzenia w żadnym dowodzie. Podkreślić należy, że niniejsza sprawa zastała zainicjonowana przez matkę oskarżonego D. J.. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części Sąd uznał za nieudolną linię obrony, zmierzającą do umniejszenia winy lub uniknięcia odpowiedzialności karnej.

---

zeznania świadka E. G. w części

Zeznania tego świadka w części nie stanowiącej podstawy ustaleń fatycznych były nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego.

---

zeznania świadka J. S.

J. S. był sąsiadem P. J. i J. J.. Nie miał on żadnej wiedzy na temat przedmiotowego zdarzenia. Jego zeznania były nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego.

zapis rozmowy telefonicznej (k. 185)

Dowód ten jest nieprzydatny dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

P. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W art. 190 § 1 kk zostało ujęte przestępstwo groźby karalnej. Od groźby karalnej należy jednak odróżnić groźbę bezprawną, która jest pojęciem szerszym, obejmującym zarówno groźbę popełnienia przestępstwa (groźba karalna), jak i groźbę spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego, lub jego osoby najbliższej.

Czynność sprawcza omawianego przestępstwa polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby dla niej najbliższej. Groźba jest zatem zapowiedzią spowodowania określonej dolegliwości, tj. wykonania czegoś, co zagrożony odczuje jako przykrość (krzywdę), a co wzbudzi u osoby zagrożonej uzasadnione poczucie obawy, że może się realnie zdarzyć. Groźba jest zatem rodzajem oddziaływania na psychikę ofiary przez przedstawienie jej zła (szkody), które ją spotka ze strony sprawcy lub innej osoby, na którą sprawca ma realny wpływ, i jest zdolny ją w bliżej nieokreślonym czasie wypełnić.

Przestępstwo groźby karalnej zostaje dokonane tylko wtedy, gdy groźba wzbudza w ofierze uzasadnioną obawę jej spełnienia, jest to więc przestępstwo materialne (post. SN z 16.2.2010 r., V KK 351/09, Biul. PK 2010, Nr 3, poz. 36). Do jego znamion należy bowiem wystąpienie skutku polegającego na wzbudzeniu u adresata groźby uzasadnionej obawy, że zostanie ona spełniona. Dopiero z tą chwilą można uznać przestępstwo groźby karalnej za dokonane.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w okresie od stycznia 2020 roku do 06 lutego 2020 roku P. J. kilkukrotnie groził swojej siostrze J. J. pozbawieniem jej życia. Mówił do J. J.: ,,zabiję Cię”, ,,rozjebię ci łeb, jak będziesz spała”. Fakt, że oskarżony wypowiadał takie słowa w stosunku do pokrzywdzonej jest w zasadzie bezsporny. P. J. w swoich wyjaśnieniach przyznał, że kilkukrotnie mówił w ten sposób do siostry, podniósł też jednak, że nie miał zamiaru realizacji tego, co mówił. Słowa te padały podczas kłótni, w których J. J. także atakowała go słownie.

Zwrócić uwagę należy na to, że generalnie wszyscy przesłuchani w niniejszej sprawie świadkowie podnosili, że rodzeństwo rzeczywiście kłóciło się, obydwoje byli aktywnymi stronami sporów, a między nimi istniał konflikt - przede wszystkim na tle majątkowym – tj. podziału mieszkania, którego są współwłaścicielami i w które razem zamieszkiwali. Dodać należy, że część świadków wskazywała ponadto, że P. J. jest osobą, która szybciej zrobiłaby krzywdę sobie niż drugiej osobie. To, że pokrzywdzona spierała się z oskarżonym oraz że osoby z otoczenia rodzeństwa uważały P. J. za niezdolnego do spełnienia wypowiadanych przez niego gróźb, nie ma jednak wpływu na jego odpowiedzialność za zarzucany mu w akcie oskarżenia czyn.

,,Należy zatem przypomnieć, że dla realizacji znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie jest wymagane, aby sprawca miał rzeczywiście zamiar wykonać groźbę lub by podjął jakiekolwiek działania zmierzające do natychmiastowego spełnienia swej groźby. Wystarczy wykazać, że groźba, subiektywnie, a więc w odbiorze osoby zagrożonej, wywołała obawę jej spełnienia, a następnie fakt ten należy zweryfikować, poprzez obiektywne stwierdzenie, czy zagrożony, istotnie mógł w danych okolicznościach, w ten sposób, odebrać tę groźbę” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2017 r. III KK 251/17, LEX nr 2408301).

W ocenie Sądu, oskarżony P. J. wzbudził u pokrzywdzonej obawę spełnienia wypowiadanych gróźb. Obawa ta była obiektywnie uzasadniona okolicznościami, niniejszej sprawy – m.in. telefonem oskarżonego do ojca, któremu powiedział, że ,,będzie o nim głośno, bo wysadzi cały blok”, telefonami do matki, której mówił nie raz, że zabije siostrę (co spowodowało, że ta zdecydowała się zgłosić to na Policję), a także znalezioną przez pokrzywdzoną korespondencją oskarżonego z E. G.. Wskazywało to, że oskarżony rzeczywiście może planować realizację swoich gróźb. Co więcej, P. J. nadużywał środków odurzających i alkoholu. W pokrzywdzonej dodatkowo potęgowało to obawę, że po odurzeniu się, oskarżony może zrealizować swoje groźby. Z opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej wynika jednoznacznie, że biegli rozpoznali u P. J. uzależnienie mieszane - alkohol i środki psychoaktywne – marihuana, amfetamina. Nadmienić należy, że J. J. obawiała się zgłosić na Policję kierowane wobec niej groźby. Założyła jednak zamek w drzwiach od swojej sypialni, zwierzała się innym osobom – ówczesnemu partnerowi T. G., swojemu pracodawcy – J. M., jak i ojcu. J. M., która jest osobą bezstronną w niniejszej sprawie zeznała, że w styczniu 2020 roku zachowanie J. J. zmieniło się, była zdenerwowana, w takim stanie psychicznym nigdy wcześniej jej nie widziała. W końcu powiedziała jej, że wynika to stąd, że brat jej grozi. Niewątpliwie zatem groźby wypowiadane przez oskarżonego uzasadniały realną obawę, że będą spełnione. Wobec powyższego, należy uznać, że P. J. dopuścił się przestępstwa z art. 190 § 1 kk.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie należało przyjąć, że oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach, o których mowa w art. 12 § 1 kk. Nie ulega wątpliwości, że P. J. działał w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Oceniając zamiar oskarżonego przyjąć należy, że czynu tego dopuścił się w zamiarze bezpośrednim. Chciał tego dokonać, choć miał możliwość powstrzymania się.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czyni nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca ich bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J.

1

2

3

4

- art. 190 § 1 kk, który przewiduje zagrożenie grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

- ważąc wobec oskarżonego wymiar kary kierował się dyrektywami wskazanymi w treści przepisu art. 53 kk, Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa i sposób zachowania się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa.

- w ocenie Sądu kara ograniczenia wolności w orzeczonym wymiarze jawi się jako jedyna adekwatna do wagi przypisanego mu czynu. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzekania wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, albowiem cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara ograniczenia wolności. W ocenie Sądu, efektywnie wykonywana przez oskarżonego kara ograniczenia wolności w postaci prac na cele społeczne będzie miała dostateczny walor wychowawczy wobec oskarżonego. Kara ograniczenia wolności w sposób prawidłowy spełni swoje cele - zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, oddziaływując wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego, w kierunku wykształcenia w nim krytycznej postawy do własnego czynu - jak i w zakresie prewencji ogólnej. Oskarżony był co prawda już uprzednio karany – skazania te dotyczyły jednak przestępstw przeciwko innym dobrom chronionym prawnie,

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem,

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny, w szczególności z uwagi na charakter dobra, przeciwko któremu przypisane oskarżonemu przestępstwo było skierowane – wolność człowieka od obawy popełnienia przestępstwa na jego szkodę lub szkodę osoby mu najbliższej. Sąd, ważąc względem oskarżonego wymiar kary, wziął także pod uwagę czas trwania przestępstwa oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu – do popełnienia przestępstwa doszło na tle konfliktu rodzinnego, do wypowiadania gróźb z reguły dochodziło podczas kłótni, którym towarzyszyły emocje, których oskarżonych pomimo, że powinien, nie umiał opanować, a po wytoczeniu sprawy porozumiał się z pokrzywdzoną co do prawa własności spornej nieruchomości lokalowej, która stała się własnością pokrzywdzonej, zakupił własne mieszkanie i ostatecznie wyprowadził się ze wspólnego mieszkania;

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących;

- jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego

- na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej. Ustabilizowane życie zawodowego będzie miało pozytywny wpływ na dalsze zachowanie oskarżonego

- na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i środków odurzających, mając na uwadze, że rozpoznano u niego uzależnienie mieszane od alkoholu i środków psychoaktywnych – marihuana, amfetamina

- na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego na okres 3 lat zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej J. J. na odległość 200 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną J. J. w jakikolwiek sposób. Środki polegające zakazie zbliżania i kontaktowania się z pokrzywdzoną w oznaczonym czasie będą stanowiły ochronę dla J. J. oraz zapewnią jej komfort psychiczny potrzebny do normalnego, bezstresowego funkcjonowania. Pozwoli też to na uniknięcie dalszych kłótni między rodzeństwem.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J.

5

Oskarżony był zatrzymywany do sprawy, dlatego okres ten, na podstawie art. 63 § 1 kk, należało zaliczyć mu na poczet kary.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

7

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. J. kwotę 1344 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 180 zł opłaty oraz kwotę 703,36 zł tytułem kosztów postępowania w sprawie.

Zdaniem Sądu uiszczenie tych kosztów nie będzie dla oskarżonego nadmiernie uciążliwe.

8. PODPIS