Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 198/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

T. B.

1.  w dniu 25 marca 2023 r. w miejscowości K. naruszył czynności narządu ciała A. D. (1), poprzez spowodowanie u niego urazu kolana lewego, stanowiącego rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni,

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk;

2.  w dniu 31 marca 2023 r. w miejscowości K. naruszył nietykalność cielesną A. D. (1) poprzez spowodowanie u niego otarcia naskórka na grzbiecie nosa,

tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  A. D. (1) i W. T. do końca 2022 roku tworzyli związek konkubencki. Mają dwie córki w wieku 7 i 8 lat. Od dłuższego czasu są skonfliktowani. Co najmniej od marca 2023 roku W. T. jest w związku z T. B..

W dniu 25 marca 2023 roku pomiędzy zamieszkującymi wówczas wspólnie wraz z dziećmi w miejscowości (...) A. D. (1)a W. T. wywiązała się awantura. A. D. (1) zarzucał W. T. kradzież jego dowodu osobistego. W. T. czuła się zagrożona i zadzwoniła po ówczesnego partnera T. B..

Około godziny 12:00 T. B. przyjechał do K.. Podszedł do drzwi, zapukał, wówczas W. T. poleciła A. D. (1), aby on otworzył drzwi. A. D. (1) otworzył drzwi, po czym w momencie gdy T. B. znalazł się w progu wejścia do domu, próbował je zamknąć przed nim, napierał na nie całym ciałem. Po chwili, na prośbę W. T., ustąpił i T. B. wszedł do domu. Pomiędzy T. B. i A. D. (1) wywiązała się sprzeczka słowna.

Następnie A. D. (1) opuścił dom i zadzwonił do K. O. i Z. D. i poprosił ich aby szybko do niego przyjechali.

Po około 20 minutach przyjechał K. O. i chwilę za nim Z. D..

Wówczas A. D. (1) zawiadomił policję o konieczności interwencji w związku z zachowaniem się T. B. i W. T.. Do jego miejsca zamieszkania udali się funkcjonariusze M. B. i O. S., którzy ustalili, że pomiędzy zgłaszającym, a jego byłą partnerką i jej ówczesnym partnerem doszło do kłótni, podczas której naubliżali sobie wzajemnie.

W dniu 25 marca 2023 roku w nieustalonych okolicznościach A. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolana lewego powodujący rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni.

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

zeznania świadka A. D. (1) w części

zeznania świadka K. O. w części

zeznania świadka W. T.

zeznania świadka Z. D. w części

zeznania świadka M. B.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

historia choroby oskarżonego

zdjęcia wiadomości przesyłanych na aplikacji (...) przez T. B. i W. T. w dniu 31 marca 2023 r.

fotografie obrażeń doznanych przez oskarżonego

dokumentacja medyczna A. D. (1)

opinia sądowo-lekarska

k. 34-35,

00:07:53-00:33:36 na k. 121v-123,

00:34:54-01:14:15 na k. 123v-126, k. 28v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

01:16:56-01:43:52 na k. 126v-128,

k. 49v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

01:46:03-02:18:46 na k. 128v-130v, k. 72v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

02:20:19-02:49:38 na k. 131-132v, k. 53v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

00:05:02-00:16:09 na k. 140v-141

k. 53-55

k. 62

k. 63-73

koperta k. 74

k. 22 i k.31 akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

k. 60 akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

2.  W dniu 31 marca 2023 roku T. B. nie naruszył nietykalności cielesnej A. D. (1). T. B. nie było w tym dniu w miejscu zamieszkania A. D. (1) i W. T..

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

zeznania świadka A. D. (1) w części

zeznania świadka W. T.

opinia sądowo-lekarska

dokumentacja medyczna A. D. (1)

k. 34-35,

00:07:53-00:33:36 na k. 121v-123,

00:34:54-01:14:15 na k. 123v-126, k. 42v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

01:46:03-02:18:46 na k. 128v-130v, k. 72v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

k. 60 akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

k. 43 akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

3.  T. B. posiada(...) obywatelstwo. Legitymuje się wykształceniem (...), z zawodu jest (...). Pracuje w (...) jako (...) uzyskując dochód w wysokości najniższej krajowej, jest to jego jedyne źródło utrzymani. Jest kawalerem, nie ma dzieci, nie ma majątku nieruchomego. Jest właścicielem jednego i współwłaściciel drugiego samochodu osobowego. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Nie był i nie jest leczony psychiatrycznie. Nie był uprzednio karany.

dane osobowe podane w trakcie rozprawy

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

00:03:16-00:05:48 na k. 121-121v

k. 46

k. 53-55

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

T. B.

1.  w dniu 25 marca 2023 roku w miejscowości K. naruszył czynności narządu ciała A. D. (1), poprzez spowodowanie u niego urazu kolana lewego, stanowiącego rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni,

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk;

2.  w dniu 31 marca 2023 roku w miejscowości K. naruszył nietykalność cielesną A. D. (1) poprzez spowodowanie u niego otarcia naskórka na grzbiecie nosa,

tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  naruszenie przez T. B. czynności narządu ciała A. D. (1), poprzez spowodowanie u niego urazu kolana lewego, powodującego rozstrój zdrowia powyżej 7 dni

brak dowodów

zeznania świadka W. T.

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

opinia sądowo-lekarska

01:46:03-02:18:46 na k. 128v-130v, k. 72v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

k. 34-35,

00:07:53-00:33:36 na k. 121v-123

k. 60 akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

2.  naruszenie przez T. B. nietykalności cielesnej A. D. (1) poprzez spowodowanie u niego otarcia naskórka na grzbiecie nosa

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

zeznania świadka A. D. (1) w części

zeznania świadka W. T.

k. 34-35,

00:07:53-00:33:36 na k. 121v-123,

00:34:54-01:14:15 na k. 123v-126, k. 42v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

01:46:03-02:18:46 na k. 128v-130v, k. 72v akt 4076-0.Ds.163.2023 Prok. Rej. w W.

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1-1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego T. B.

Oskarżony nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Podał, że nie dokonał pobicia A. D. (1) i nie spowodował u niego obrażeń wskazanych w zarzutach oskarżenia. T. B. wyjaśnił, że do starcia fizycznego i słownego między nim a oskarżycielem doszło jedynie w dniu 25 marca 2023 roku w momencie, gdy oskarżony wchodził do domu oskarżyciela. Wówczas A. D. (1) próbował zamknąć przed nim drzwi, uderzając go nimi w twarz oraz przyciął mu drzwiami rękę, przy czym oskarżony nie odpowiedział na to i nie uderzył oskarżyciela. Gdy oskarżony wszedł do domu, w dalszym ciągu między nim a oskarżycielem dochodziło do wzajemnych docinek i wyzwisk. Po jakimś czasie A. D. (1) wyszedł z domu i długo dzwonił, a po dłuższym czasie przyjechali koledzy oskarżyciela K. O. i Z. D., a następnie policja. Oskarżony zaprzeczył, zarówno temu że wraz z W. T. zabrali A. D. (1) telefon i ukryli go w samochodzie, a następnie próbowali utopić go w toalecie, jak również że miał tego dnia popychać i szarpać A. D. (1). Co do drugiego z zarzucanych czynów wyjaśnił, że w dniu 31 marca 2023 roku nie był w miejscu zamieszkania W. T. i A. D. (1), i że nie jest on sprawcą otarcia naskórka nosa pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia oskarżonego sąd uznał za wiarygodne, gdyż były logiczne, spójne i konsekwentne i zgodne z zasadami życiowymi. Uwadze Sądu nie uszło, iż oskarżony jest w bliskiej relacji z byłą konkubiną pokrzywdzonego, z którą jest on skonfliktowany, jednakże nie ujawniły się w toku postępowania żadne okoliczności, które wskazywałyby, iż miało to jakikolwiek wpływ na treść składanych przez oskarżonego wyjaśnień. Ponadto wyjaśnienia oskarżonego korelują z zeznaniami W. T., a w zakresie czynu zarzucanego w punkcie 2 również z zeznaniami A. D. (1).

1.1.1-1.1.2

zeznania świadka A. D. (1) w części

Na wiarę zasługują zeznania świadka w części, zgodnej z ustalonym stanem faktycznym, a więc w której potwierdził, że w dniu 25 marca 2023 roku pomiędzy nim a W. T. doszło do kłótni, w trakcie której jego była partnerka zadzwoniła po swojego ówczesnego partnera T. B., że otworzył mu drzwi i że doszło między nimi do sprzeczki słownej, jak również co do tego, że zadzwonił po swoich znajomych K. O. i Z. D., a po ich przyjeździe po policję oraz w zakresie doznanego przez niego urazu. Odnośnie zdarzenia z 31 marca 2023 roku świadek zeznał, że został wówczas zadrapany w nos przez W. T. w czasie sprzeczki, zaś T. B. nie miał nic wspólnego z tą sytuacją i nie był przy niej obecny.

W tej części zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne, ponieważ były spójne i logiczne, a ponadto znajdowały potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym, w szczególności zeznaniach W. T. i wyjaśnieniach T. B. oraz w zakresie doznanego przez niego urazu w przedłożonej dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach (...) na k. (...).

1.1.1

zeznania świadka M. B.

Świadek jest funkcjonariuszem Komendy Powiatowej Policji w W.. Brał udział w interwencji w związku ze zgłoszeniem A. D. (1) w dniu 25 marca 2023 roku. Sąd uznał jego zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego relacji. Jako funkcjonariusz publiczny nie miał on żadnego interesu w wywieraniu wpływu na kształt wydanego przez Sąd określonego rozstrzygnięcia.

1.1.1-1.1.2

zeznania świadka W. T.

W. T. potwierdziła, że w w dniu 25 marca 2023 roku doszło między nią a byłym partnerem A. D. (1) do kłótni, podczas której zarzucał on jej, że ukradła jego dowód osobisty, czuła się zagrożona i dlatego poprosiła, żeby przyjechał do niej jej ówczesny partner T. B.. Podała również, że A. D. (1) próbował uniemożliwić T. B. wejście do domu, próbował je zamknąć przed nim, napierając na nie całym ciałem. Wskazała, że ani nie zabrała A. D. (1) telefonu, ani nie przekazała go oskarżonemu, podkreślając jednocześnie, że oskarżony zawsze bardzo pilnował swojego telefonu, a ona nie miała żadnego powodu, żeby mu go zabrać. Zaprzeczyła, żeby między oskarżonym a A. D. (1) doszło do szarpaniny na podwórku. Odnośnie zdarzenia z 31 marca 2023 roku świadek zeznała, że niechcący zadrapała A. D. (1) w czasie kłótni paznokciem w nos.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. T. w całości, ponieważ jej zeznania były spójne, logiczne i konsekwentne, jak również zgodne z zasadami życiowymi. Ponad to są one zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego, wzajemnie się uzupełniają. Podkreślić należy, że Sąd do zeznań W. T., z uwagi na fakt, że pozostaje ona w konflikcie z oskarżycielem, podszedł ze szczególną ostrożnością. Sąd nie podpatrzył się jednak w jej relacji elementów świadczących o kłamstwie czy próbie manipulowania faktami. Świadek w pełni obiektywnie i szczerze opisała w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest jej rzeczywiście wiadome w sprawie.

1.1.1

zeznania świadka Z. D. w części

zeznania świadka K. O.

Świadkowie Z. D. i K. O. są kolegami A. D. (1). 25 marca 2023 roku A. D. (1) zadzwonił po nich, aby przyjechali do jego miejsca zamieszkania. K. O. jechał z miejscowości K. i pojawił się na miejscu zdarzenia po ok 20 minutach. Chwilę za nim przyjechał Z. D., który przyjechał z pobliskiej miejscowości Ł..

W tym zakresie Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne, ponieważ były spójne i logiczne, jak również znajdowały potwierdzeni nie tylko w zeznaniach A. D. (1), ale również W. T., jak i wyjaśnieniach oskarżonego.

1.1.1

opinia sądowo-lekarska

Opinia ta nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości. Została sporządzona zgodnie ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia zawodowego. Zaprezentowane wnioski korespondują z całokształtem materiału dowodowego w zakresie, w jakim został on uznany za wiarygodny. Przedmiotowa opinia nie była też kwestionowana przez strony postępowania.

1.1.3

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.3

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

historia choroby oskarżonego

zdjęcia wiadomości przesyłanych na aplikacji WhattsApp przez T. B. i W. T. w dniu 31 marca 2023 r.

fotografie obrażeń doznanych przez oskarżonego

dokumentacja medyczna A. D. (1)

dokumentacja medyczna A. D. (1)

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Dokumenty te nie budziły żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Treści w nich zawarte korespondowały z pozostałymi uznanymi za wiarygodne dowodami.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

zeznania świadka A. D. (1) w części

Sąd nie dał wiary zeznaniom pokrzywdzonego w części niezgodnej z ustalonym stanem faktycznym. Sąd uznał jego zeznania w tym zakresie za całkowicie niewiarygodne i służące wyłącznie chęci zmanipulowania faktycznego przebiegu wydarzeń. A. D. (1) tymi zeznaniami próbował udowodnić winę i sprawstwo oskarżonego niejako w zemście, gdyż oskarżony zadawał się z jego byłą partnerką, z która był i jest skonfliktowany.

Po pierwsze należy wskazać, iż zeznania świadka nie były konsekwentne i logiczne. Przebieg zdarzenia przedstawiony przez świadka w toku postepowania prowadzonego w sprawie (...) Prokuratury Rejonowej w W. różnił się od relacji złożonej na rozprawie głównej. W toku prowadzonego dochodzenia świadek twierdził, że oskarżony nie zdążył zamknąć samochodu, po tym jak schował w nim jego telefon, że on trzymał za klamkę od drzwi samochodu a oskarżony go odpychał i chciał uderzyć, w końcu go odepchnął i wówczas telefon zabrała z samochodu W. T., która poszła z nim do łazienki i chciała go wrzucić do muszli klozetowej, ale nie trafiła i wtedy udało mi się go podnieść i schować, po tym podbiegł do niego oskarżony i zaczął go szarpać i popychać przez co ma uraz kolana. Ponadto wskazał, iż świadkami tego zdarzenia byli „przejeżdżający obok jego domu” jego koledzy Z. D. i K. O.. Przed sądem natomiast zeznał, że jak wyszedł na podwórko to oskarżony nie chciała mu oddać telefonu i wówczas próbował dostać się do samochodu oskarżonego. Wtedy był przez niego szarpany, popychany, uderzony w twarz, wówczas też doszło do uszkodzenia kolana. Widział również, że W. T. przez okno nagrywała zdarzenie. W trakcie przepychanki przy samochodzie, zauważył, że W. T. weszła do samochodu z drugiej strony, zabrała telefon i uciekła z nim do domu. Wtedy oskarżyciel pobiegł za nią, a zanim biegł oskarżony. W. T. pobiegła do toalety, chciała wrzucić telefon do ubikacji, jednak jej to się nie udało, bo wyrwał jej telefon, pomimo tego, że był przepychany przez nią i T. B.. Ponadto świadek przyznał, że sam zadzwonił po Z. D. i K. O..

Sąd nie dał wary A. D. (1), że nieścisłości w jego zeznaniach wynikają z faktu, że podczas składania zeznań w toku dochodzenia był „w szoku” po urazie i wizycie w szpitalu, jak również z zapomnienia, w szczególności jeżeli chodzi o okoliczności przybycia jego kolegów, czy też fakt uderzenia go przez oskarżonego, tym bardziej, że na twarzy pokrzywdzonego, nikt nie dostrzegł żadnych obrażeń, nie znajduje to również potwierdzenia w dokumentacji medycznej A. D. (1). Należy podnieść, że zeznania A. D. (1) ewoluowały w toku postepowania zmierzając do coraz większego obciążania oskarżonego, co budzi również wątpliwości odnośnie ich wiarygodności. Wersje oskarżonego miały wspierać zeznania świadków Z. D. i K. O., z których jednak wynika jeszcze inny przebieg zdarzenia, a które również Sąd uznał w tym zakresie za niewiarygodne, o czym poniżej.

Ponadto z opinii biegłej specjalisty medycyny sądowej wynika, że obrzęk kolana jest następstwem urazu zadanego narzędziem tępym bądź upadku na podłoże. Natomiast pokrzywdzony wskazał jedynie, że był szarpany i popychany, co nie pozwala na określenie mechanizmu doznania urazu w sposób jednoznaczny.

Wskazać również należy, że w toku postepowania nie ujawniły się żadne racjonale powody, jakimi mieliby kierować się W. T. i T. B. zabierając telefon A. D. (1).

---

zeznania świadka Z. D. w części

zeznania świadka K. O.

Z relacji świadków Z. D. i K. O. wynika, że pierwszy do miejsca zamieszkania A. D. (1) przyjechał K. O. a tuż za nim Z. D.. Obaj przyjechali z różnych stron, ale bezpośrednio pod bramę posesji podjeżdżali właściwie jeden za drugim, a zatem obserwowali zdarzenie z tej samej pozycji. Tymczasem K. O. wskazał, że jak wjechał w drogę dojazdową do posesji oskarżyciela od razu zauważył A. D. (1) i T. B. jak stojąc przy samochodzie, trzymali się za ręce i szarpali, nie widział żadnych popchnięć, uderzeń, w momencie jak dojechał do bramy, szarpanina się skończyła a A. D. (1) był przed domem. Natomiast Z. D. twierdził, że widział jak T. B. szarpał się na dworze przy samochodzie z A. D. (1), jak prowokował go, zamierzał uderzyć go oraz podał, że jak przyjechał pod bramę to obaj wciągnęli się do domu (choć w toku dochodzenia twierdził, ze weszli do domu). A zatem zeznania tych świadków są wzajemnie sprzeczne.

Ponadto zeznania w/w świadków co do przebiegu zdarzenia przed domem przy samochodzie są sprzeczne również z zeznaniami A. D. (1). Oskarżyciel twierdził, że chciał otworzyć drzwi do samochodu oskarżonego (a w dochodzeniu, że uniemożliwiał ich zamknięcie oskarżonemu) i w tym czasie szarpany i odpychany, natomiast obaj świadkowie twierdzili, że nikt nie próbował się dostać do samochodu. Ponadto A. D. (1) twierdził, że obok samochodu, z drugiej strony była W. T., świadkowie natomiast zeznali, że nikogo więcej na posesji nie było. Świadkowie również nie potwierdzili, wersji A. D. (1), że po tym jak W. T. poszła z telefonem do domu za nią poszli oskarżony i oskarżyciel. K. O. twierdził, że A. D. (1) w ogóle nie wchodził do domu, natomiast Z. D., twierdził w toku dochodzenia, że panowie weszli razem do domu, a na rozprawie głównej, że „wciągnęli” się do niego.

W ocenie Sądu wersja zdarzeń przedstawiona przez świadków miała wyłącznie na celu wsparcie zeznań A. D. (1), aby udowodnić winę i sprawstwo oskarżonego.

Sąd nie dał w tej części wiary zeznaniom w/w świadków. Są one sprzecznie, nie tylko z pozostałymi uznanymi za wiarygodne dowodami, ale również z zeznaniami A. D. (1), jak i wzajemnie.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

1

T. B.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 1 aktu oskarżenia:

Zgodnie z art. 157 § 1 kk, kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 kk, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, jednakże kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 157 § 2 kk). Jak wynika z powyższego, przepis art. 157 kk chroni zdrowie człowieka przed jego naruszeniem, które nie stanowi ciężkiego uszczerbku, ale inne, łagodniejsze naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia człowieka, który jest mierzony czasem trwania dysfunkcji ludzkiego organizmu i określany jako średni uszczerbek (§ 1) lub lekki uszczerbek (§ 2).

Przestępstwo z art. 157 § 2 można przypisać tylko tej osobie, która swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała konkretne obrażenia, powodujące naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni (wyrok SA w Krakowie z 29.11.2010 r., II AKa 151/10, KZS 2011/3, poz. 40).

Naganne zachowanie sprawcy przestępstwa ujętego w art. 157 k.k. jest określone tak samo jak na gruncie przestępstwa z art. 156 k.k. przez wskazanie, że sprawca powoduje, co oznacza jakiekolwiek zachowanie (aktywne lub bierne), które jest przyczynowe dla skutku w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia drugiego człowieka, innego jednak niż ten określony w art. 156 § 1 k.k. To sprawca swoim niewłaściwym zachowaniem sprawia, że jakiś człowiek ma dysfunkcję swojego organizmu.

Spowodowanie tzw. średniego, jak również tzw. lekkiego uszczerbku na zdrowiu jest penalizowane zarówno wtedy, gdy sprawca uczynił to umyślnie, jak i wtedy, gdy uczynił to nieumyślnie. Umyślne, a więc spowodowane z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni jest penalizowane w art. 157 § 1 k.k. i opatrzone najsurowszą sankcją. Łagodniejszą sankcją jest zagrożone umyślne spowodowanie dysfunkcji narządu ciała lub rozstroju zdrowia przez okres do 7 dni, które jest penalizowane w art. 157 § 2 k.k. Nieumyślne, tj. niezamierzone przez sprawcę, lecz popełnione z powodu niezachowania należytej ostrożności w obchodzeniu się z dobrem chronionym naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia innego człowieka o charakterze zarówno lekkim, jak i średnim, jest penalizowane wspólnie w art. 157 § 3 k.k. i zagrożone tą samą sankcją. (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Opublikowano: WKP 2020, LEX)

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza, aby oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu w punkcie 1 czynu z art. 157 § 2 kk. Dowodem obciążającym oskarżonego miały być zeznania A. D. (1) wsparte zeznaniami K. O. i Z. D., którym Sąd odmówił w zasadniczej części wiarygodności. Zeznania te w części dotyczącej okoliczności powstania obrażeń u A. D. (1) są wzajemnie sprzeczne i niekonsekwentne, co zostało wykazane przy omawianiu dowodów. Nie ulega wątpliwości, że w dniu 25 marca 2023 roku A. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu kolana lewego powodujący rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni, ale okoliczności jego powstania, nie można ustalić. W takiej sytuacji jedynym wyrokiem był wyrok uniewinniający oskarżonego.

Odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt 2 aktu oskarżenia:

Art. 217 § 1 kk stanowi, że kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Dobrem chronionym jest nietykalność cielesna – tzn. swoboda dysponowania ciałem i zagwarantowania człowiekowi wolności od fizycznych oddziaływań na jego ciało oraz wolność od niepożądanych doznań. (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2018)

Jak wynika z treści art. 217 § 1 kk, naruszenie nietykalności cielesnej może nastąpić przez uderzanie człowieka lub dokonanie tego w inny sposób. Prawnie relewantne będzie tu zatem w istocie każde oddziaływanie na ciało innej osoby, które nie jest przez nią akceptowane. Forma naruszenia nietykalności nie ma tu większego znaczenia, gdyż ustawodawca wprowadził otwarty katalog (w ramach tzw. znamion wyjaśniających), jedynie przykładowo wyliczając uderzanie człowieka (jako przypadek w praktyce najczęstszy), przez co w znamionach przepisu mieszczą się wszystkie zachowania podjęte w wymiarze fizycznym, a realizujące skutek w postaci naruszenia nietykalności cielesnej. (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. II, Opublikowano: WKP 2018)

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 9.08.2012 r., II AKa 137/12, LEX nr 1217652, stwierdził, że: „naruszeniem nietykalności cielesnej są wszystkie czynności oddziałujące na ciało innej osoby, które nie są przez nią akceptowane. Naruszenie nietykalności cielesnej nie musi łączyć się z powstaniem obrażeń, jednakże musi mieć ono wymiar fizyczny”.

Jest to powszechne i umyślne (w grę wchodzi zamiar bezpośredni i ewentualny) przestępstwo skutkowe, a skutkiem jest doznanie pokrzywdzonego, że jego nietykalność została naruszona. (Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, Opublikowano: LEX/el. 2018).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, iż T. B. nie brał udziału w zdarzeniu z dnia 31 marca 2023 roku i został o to niesłusznie, omyłkowo oskarżony. Sąd nie miał najmniejszych wątpliwości, że nie dopuścił się on popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 2 aktu oskarżenia.

W toku postępowania oskarżyciel prywatny złożył oświadczenie o odstąpieniu od oskarżenia w zakresie czynu opisanego w punkcie 2 prywatnego aktu oskarżenia, jednakże złożył je po rozpoczęciu przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, zatem dla jego uwzględnienia konieczna była zgoda ostrożnego. Oskarżony nie wyraził zgody na odstąpienie od oskarżenia, zatem sprawa toczyła się dalej do wydania końcowego rozstrzygnięcia.

Powyższe okoliczności wskazywały na zasadność uniewinnienia oskarżonego od popełnienia występków z art. 157 § 2 kk i 217 § 1 kk. Zgodnie zatem z treścią art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 1 kpk należało uniewinnić T. B. uznając, że oskarżony nie popełnił zarzucanych mu czynów.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 632 pkt 1 kpk Sąd kosztami postępowania obciążył oskarżyciela prywatnego A. D. (1).

8. PODPIS