Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 221/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1. 

P. K.

zgodny z zarzucanym w akcie oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 04 lipca 2022 roku P. K. kierował pojazdem marki N. o nr rejestracyjnym (...) na Autostradzie (...) w kierunku G.. Wraz z nim podróżowali córka i siostrzeniec. Pogoda była słoneczna, jezdnia sucha.

P. K. zatrzymał się w miejscowości D. w Miejscu (...) Podróżnych M. (M.) przy autostradzie (...) na posiłek. Ok. 13:30 postanowił wyruszyć w dalszą trasę. Dojechał do skrzyżowania równorzędnego, na którym chciał skręcić w lewo, by wyjechać z M.. Gdy zbliżył się do skrzyżowania, ustąpił pierwszeństwa jadącemu z prawej strony motocyklem A. A. (1). Następnie wykonał manewr skrętu w lewo, nie zachowując przy tym szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającej z prawej strony motocyklem marki H. o nr rej. (...) M. G.. Doszło do zderzenia się pojazdów i zepchnięcia motocykla do krawężnika znajdującego się po prawej stronie jezdni. Na skutek tego M. G. został wyrzucona z motocykla, uderzyła w znak pionowy B-44 i upadła na trawę.

P. K. zadzwonił na telefon alarmowy. A. A. (1) udzielał pierwszej pomocy pokrzywdzonej.

Znak drogowy B-44 znajduje się w odległości 1,1 metra od krawężnika znajdującego się po prawej stronie jezdni i w odległości 5,9 metra od początku ujawnionego na krawężniku śladu tarcia-zarysowania. Ślad tarcia na krawężniku i częściowo na kostce brukowej był na odległości 14,3 metra.

Powypadkowy stan pojazdów, został udokumentowany w protokołach oględzin pojazdów (k. 10-13).

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

zeznania świadka M. G. w części

zeznania świadka A. A. (1) w części

protokół badania stanu trzeźwości P. K.

protokół badania stanu trzeźwości M. G.

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z dokumentacją fotograficzną

protokół oględzin pojazdu marki N.

protokół oględzin pojazdu marki H.

k. 47, 00:10:05-00:26:23 na k. 115v-116v, 01:22:33-01:28:17 na k. 122-122v

k. 21v, 00:26:23-00:53:30 na k. 117-117v

k. 17v, 00:54:41-01:13:04 na k. 119-120v

k. 4-4v

k. 5-5v

k. 6-9, k. 33-42

k. 10-11v

k. 12-13v

2.  W wyniku tego zdarzenia M. G. doznała obrażeń ciała w postaci złamania kości promieniowej lewej, które to obrażenia naruszają czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni.

W okresie od 04 lipca 2022 roku do 09 lipca 2022 roku M. G. przebywała w szpitalu. Następnie przez okres ponad pięciu miesięcy była niezdolna do pracy. Przez okres trzech tygodni, nawet do najprostszych czynności dnia codziennego potrzebowała pomocy inne osoby. Nadal odczuwa skutki wypadku.

dokumentacja medyczna

opinia sądowo-lekarska

k. 27-29, k. 82

k. 31-31v

3.  P. K. urodził się (...). Ma wykształcenie wyższe. Jest żonaty. Ma jedno dziecko pozostające na jego utrzymaniu. Pracuje jako informatyk i osiąga dochód w wysokości ok. 14.000-16.000 złotych miesięcznie. Jest współwłaścicielem dwóch mieszkań o łącznej wartości 750.000 zł oraz samochodu osobowego marki N. (...) owartości 30.000 zł. P. K. nie był uprzednio karany. Nie był też sprawcą wykroczeń w ruchu drogowym.

dane o osobie podane do protokołu rozprawy

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja dot. wykroczeń w ruchu drogowym

k. 114v

k. 72

k. 43

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego P. K.

Oskarżony P. K. przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Wskazał, że podróżował Autostradą (...). W trakcie jazdy zjechał na M. w M. na posiłek. Gdy wyjechał z parkingu (...), przejechał przez miejsca parkingowe dla pojazdów ciężarowych i jechał wzdłuż autostrady w kierunku wyjazdu. Gdy dojechał do skrzyżowania przepuścił kierującego motocyklem. Następnie wjechał na skrzyżowanie, nie zauważył kolejnego kierującego motocyklem, którego uderzył spychając na prawe pobocze. Z tego co pamięta, jechał powoli. Wyszedł natychmiast z pojazdu, by udzielić pomocy i wezwał pogotowie ratunkowe. W toku postępowania sądowego oskarżony wyjaśnił dodatkowo, że skupił się na pierwszym jadącym motocykliście, bowiem przejeżdżając obok niego odwrócił się on w jego stronę, jakby coś od niego chciał. Wskazał, że skręcając w lewo dojeżdżał do prawej strony, bowiem nauczony jest, że należy trzymać się prawej strony. Zdarzenie trwało kilka sekund, od razu zahamował, gdy w prawej bocznej szybie zauważył motocykl.

Wyjaśnienia oskarżonego w powyższym zakresie znalazły potwierdzenie w pozostałym w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci zeznań M. G. w części uznanej za wiarygodne oraz protokole oględzin miejsca wypadku drogowego, protokole oględzin pojazdu marki N., protokole oględzin pojazdu marki H. oraz dokumentacji fotograficznej.

1.1.1

zeznania świadka M. G. w części

Na wiarę zasługują zeznania świadka M. G. złożone w toku postępowania przygotowawczego.

M. G. wskazała, że jechała osobno na dwóch motocyklach z A. A. (2) A1 w stronę G.. Zjechali na M., by zatankować i odpocząć. Gdy wyjechali ze stacji skręcili w prawo, a następnie jechali prosto do zjazdu na autostradę. Pierwszy jechał A. A. (1). W lusterku widziała jakiś pojazd. Po chwili gdy spojrzała ponownie, to go nie było. Pojawił się po lewej stronie, przejeżdżając przez parkingi. Gdy poruszała się prosto, przy prawej krawędzi jezdni, pojazd ten nadjechał z lewej strony i uderzył w nią, dociskając do krawężnika z prawej strony. W związku z tym uderzeniem wyrzuciło ją z motocykla i uderzyła w pionowy znak drogowy i upadła na trawnik.

W ocenie Sądu, nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności które mogłyby podważać wiarygodność jej zeznań w tej części. Korespondują one z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i dokumentacją sporządzoną przez funkcjonariuszy Policji po zdarzeniu. W zakresie obrażeń, których doznała, jej zeznania korelują z dokumentacją medyczną i opinią sądowo-lekarską.

1.1.1

zeznania świadka A. A. (1) w części

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. A. (1), które zostały złożone w toku postępowania przygotowawczego.

Świadek ten zeznał, że podróżował z M. G. – na osobnych motocyklach Autostradą (...) w stronę G.. Zeznał, że zjechali na M., zatankować i odpocząć. Następni ruszyli – skręcili w prawo i jechali prosto do zjazdu z M.. A. A. (1) podał, że jechał pierwszy, za nim M. G.. Przed końcem zjazdu z M. zauważył z lewej strony jadący samochód marki N., który widząc go w ostatniej chwili przyhamował. W lusterku zobaczył, że kierujący nie zatrzymał się i uderzył w jadącą za nim M. G.. Po zdarzeniu M. G. leżała na trawniku przy znaku pionowym B-44. Kierujący N. zatrzymał się i zadzwonił na numer alarmowy.

Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego relacji w tym zakresie. Korespondują one z wyjaśnieniami oskarżonego, jak i dokumentacją sporządzoną przez funkcjonariuszy Policji po zdarzeniu.

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.3

1.1.3

1.1.3

protokół badania stanu trzeźwości P. K.

protokół badania stanu trzeźwości M. G.

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz z dokumentacją fotograficzną

protokół oględzin pojazdu marki N.

protokół oględzin pojazdu marki H.

dokumentacja medyczna

dane o osobie podane do protokołu rozprawy

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja dot. wykroczeń w ruchu drogowym

Przeprowadzone dowody z dokumentów Sąd uznał za w pełni przekonujące nie znajdując żadnych podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności czy rzetelności.

1.1.3

opinia sądowo-lekarska

W opinii sądowo-lekarskiej wskazano, że z dokumentacji medycznej wynika, że podczas pobytu w szpitalu u M. G. stwierdzono złamanie kości promieniowej lewej, które wymagało operacyjnego zespolenia. Tego typu obrażenie mogło powstać w czasie wypadku komunikacyjnego, w którym pokrzywdzona była kierowcą motocykla uderzonego przez samochód. Biegła stwierdziła, że skutki zdarzenia kwalifikować należy jako naruszające czynność narządów ciała – narządu ruchu – na okres przekraczający 7 dni w rozumieniu odpowiedniego artykułu Kodeksu Karnego.

Opinia sądowo-lekarska jest w ocenie Sądu jasna, rzetelna i pełna. Została sporządzona przez osobę będącą biegłą sądową, mającą wieloletnie doświadczenie. Pozwala oprzeć na niej ustalenia, wymagające fachowych wiadomości. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, korelują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną pokrzywdzonej, dlatego Sąd przyjął ją za prawdziwą w całej rozciągłości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

zeznania świadka M. G. w części

Przed Sądem M. G. zeznała, że oskarżony wjechał w kierowany przez nią motocykl z impetem, uderzając w jego lewą stronę. Motocykl na skutek tego wbił się w samochód. W ten sposób oskarżony ciągnął ją ok. 5 metrów. Następnie wyrzuciło ją z motocykla i wtedy poczuła uderzenie w znak drogowy. Jej zdaniem oskarżony działał specjalnie, chciał ją wyprzedzić albo wyjechać przed nią.

W ocenie Sądu, zeznania M. G. w tym zakresie nie zasługują na danie im wiary, bowiem nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Po pierwsze M. G. na takie okoliczności nie wskazała w toku postepowania przygotowawczego, ujawniła je dopiero przed Sądem. Jest to sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Bezpośrednio po zdarzeniu z całą pewnością pamiętała je lepiej, i z pewnością nie przemilczałaby wówczas tych faktów mających istotne znaczenie na ocenę zachowania oskarżonego. Nadto wyjaśnienia oskarżonego w żadnej części nie budziły wątpliwości Sądu, były spójne i logiczne. P. K. wskazał, że wjeżdżając na skrzyżowanie nie zauważył jadącej motocyklem M. G., a wykonując skręt w lewo dojeżdżał do prawej strony. Zanim zorientował się, że doszło do zdarzenia, mógł on przez moment jechać równolegle z motocyklem.

Mając na uwadze uszkodzenia pojazdów określone w protokołach ich oględzin (jedynie wgniecenia i zarysowania prawego przedniego błotniku oraz zarysowania prawych przednich drzwiach samochodu) oraz dokonując ich analizy przez pryzmat śladów zabezpieczonych na miejscu zdarzenia (w szczególności umiejscowienia ich względem znaku drogowego B-44), położenie pojazdów po zdarzeniu (motocykl leżał przed samochodem skierowany przednim kołem w kierunku samochodu) oraz charakter obrażeń, jakich doznała M. G., nie można przyjąć że motocykl wbił się w samochód i był przez niego ciągnięty, jak również przyjąć, że P. K. jechał z dużą prędkością uderzają w motocykl. Podkreślić należy, że oskarżony chwilę przed wjazdem na skrzyżowanie zatrzymał się, aby przepuścić jadącego motocyklem A. A. (1), a całe zdarzenie trwało kilka sekund.

---

zeznania świadka A. A. (1) w części

Na wiarę nie zasługują zeznania świadka A. A. (1) złożone przed Sądem, w których zeznał, że P. K. docisnął M. G. do krawężnika, ciągnął kilka metrów za samochodem dopóki jej nie wyrzuciło z motocykla. Wskazać należy, że z jego zeznań wnika jednocześnie, że nie widział momentu samego uderzenia Widział w lusterku jak samochód dojeżdża do motoru i w tym momencie patrzył do przodu i hamował. Gdy ponownie spojrzał, to M. G. już leżała na ziemi. W ocenie Sądu, jego zeznania w tej części są niespójne, nielogiczne i mają wspierać wersję przedstawioną przez pokrzywdzoną M. G. przed Sądem.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 177 § 1 kk, kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Jednym ze znamion tego przestępstwa jest naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu, co zostało expresiss verbis wyartykułowane w art. 177 § 1 kk. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. ustawy Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Sąd Najwyższy wyjaśniał, że: "rozważne i ostrożne prowadzenie pojazdu polega na przedsięwzięciu przez kierowcę wszystkich czynności, które według obiektywnej oceny są niezbędne do zapewnienia optymalnego bezpieczeństwa ruchu w danej sytuacji oraz na powstrzymaniu się od czynności, które według tejże oceny mogłyby to bezpieczeństwo zmniejszyć" (uchw. SN z 28.2.1975 r., V KZP 2/74, OSNKW 1975, Nr 3–4, poz. 33, teza 6).

Art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2022.988 t.j. z dnia 2022.05.11) – dalej uprd stanowi, że kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo - także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że P. K. kierując pojazdem marki N. o nr rejestracyjnym (...)w dniu 04 lipca 2022 roku w miejscowości D. na M. przy A1 naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, określone w art. 25 ust. 1 uprd. Wjeżdżając na skrzyżowanie nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa nadjeżdżającej z prawej strony motocyklem marki H. o nr rej.(...) M. G.. W wyniku tego zdarzenia kierująca M. G. doznała obrażeń ciała w postaci złamania kości promieniowej lewej, które to obrażenia naruszają czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał się do zarzucanego mu czynu, a wobec zgromadzonych dowodów – w szczególności protokołów oględzin pojazdów, protokołu oględzin miejsca wypadku drogowego - jego wyjaśnienia nie budziły wątpliwości. Ustalenia faktyczne poczynione w oparciu o zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwalają powiązać zaistniały wypadek drogowy z poprzedzającymi go naruszeniami przez oskarżonego podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i tym samym na ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem sprzecznym z przepisami ustawy prawo o ruchu drogowym, a zdarzeniem, w wyniku którego obrażeń ciała doznała M. G.. Oskarżony zbliżając się do skrzyżowania powinien zachować szczególną ostrożność i wykonując manewr skrętu w lewo ustąpić pierwszeństwa jadącej z prawej strony M. G..

Zgodnie z art. 177 § 1 kk, zasady bezpieczeństwa ruchu mogą być naruszone umyślnie albo nieumyślnie. Umyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa zachodzi wtedy, gdy sprawca świadomie postępuje wbrew zakazom lub nakazom, nieumyślne zaś, gdy dokonanie określonego manewru jest wynikiem błędnej oceny sytuacji istniejącej w ruchu (wyrok SN z dnia 19 października 1976 r., Rw 273/76, OSNKW 1976, nr 12, poz. 153). W ocenie Sądu, oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z winy nieumyślnej. Oskarżony nie planował popełnienia tego czynu, nie przewidywał jego skutków i nie godził się na nie. P. K. niewątpliwie nie miał zamiaru popełnienia przestępstwa, ale na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach popełnił go, choć możliwość popełnienia tego czynu mógł przewidzieć.

W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonego można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanego przez niego występku.

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

1

1

2

- przestępstwo z art. 177 § 1 kk zagrożone jest

karą pozbawienia wolności do lat 3

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa

- wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary orzekanej wobec oskarżonego Sąd miał na uwadze art. 37a kk. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że nie ma wystarczających przesłanek do orzekania wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Cele przed nią stawiane w sposób pełny może spełnić kara łagodniejszego rodzaju – kara grzywny

- w ocenie Sądu kara w wymiarze 100 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu kara ta w pełni zrealizuje wymogi zasad prewencji ogólnej i szczególnej. Będzie stanowiła dla oskarżonego realnie odczuwalną dolegliwość i jest adekwatną prawnokarną reakcję na jego czyn

- ustalając oskarżonemu wysokość stawki dziennej grzywny Sąd wziął pod uwagę, stosownie do treści art. 33 § 3 kk, jego dochody, warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony osiąga dochód w wysokości ok. 14.000-16.000 złotych miesięcznie. Jest współwłaścicielem dwóch mieszkań o łącznej wartości 750000 zł oraz samochodu osobowego marki N. (...) o wartości 30.000 zł. Ma na swoim utrzymaniu jedną osobę. W takim stanie rzeczy, adekwatna do jego warunków osobistych i stosunków majątkowych jest stawka dzienna grzywny w wymiarze 100 złotych. Orzeczona kara grzywny zdaniem Sądu mieści się zatem w możliwościach majątkowych oskarżonego

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze stopień winy oskarżonego. P. K. jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego należy uznać za znaczny. W zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości popełnionego występku podstawowe znacznie miał rodzaj chronionego dobra prawnego, które oskarżony swym zachowaniem naruszył. Przedmiotem ochrony w zakresie przestępstwa określonego w art. 177 kkk jest bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi uczestniczących w ruchu lądowym. Oskarżony swoim, co prawda nieumyślnym zachowaniem, naruszył podstawowe reguły ruchu drogowego i doprowadził do powstania szkody na zdrowiu pokrzywdzonej. Sąd miał na uwadze charakter obrażeń jakich doznała pokrzywdzona - złamania kości promieniowej lewej, a także to, w jaki sposób oskarżony zachował się po zdarzeniu

- jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonego, oskarżony nie był też sprawcą żadnych wykroczeń w ruchu drogowym, przyznanie się do winy

- Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności obciążających

- na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 5.000 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę

- kwota ta jest adekwatna do rozmiaru krzywdy, jaką poniosła pokrzywdzona, Sąd miał na uwadze, że szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz zadośćuczynienie w orzeczonym zakresie powinno złagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonej choć w części,

- kwota zadośćuczynienia zasądzona w wyroku nie jest wygórowana i mieści się z całą pewnością w rozsądnych granicach, odpowiadających rozmiarowi doznanych cierpień psychicznych. Zarobki oskarżonego pozwalają na uiszczenie częściowego zadośćuczynienia w orzeczonej kwocie,

- należy w tym miejscu podkreślić, że oczywiście doceniając walor kompensacyjny zadośćuczynienia nie sposób zaprzeczyć, że jednak głównym źródłem naprawienia szkód i krzywd winny być środki pochodzące z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej kierującego pojazdem mechanicznym, a nie od samego sprawcy wypadku komunikacyjnego

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Obrońca oskarżonego wniósł o warunkowe umorzenie postępowania karnego.

W myśl art. 66 § 1 kk, sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W ocenie Sądu stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez P. K. był znaczy. Po pierwsze należy wskazać, iż oskarżony naruszył co prawda nieumyślnie, ale podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Po drugie w ocenie Sądu nie ma podstaw do uznania, że społeczna szkodliwość czynu zarzucanego P. K. nie jest znaczna, w szczególności przez pryzmat odniesionych przez pokrzywdzoną obrażeń. Jak już wskazano, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy wymienione w art. 115 § 2 kk. Zgodnie z art. 115 § 2 kk, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Popełnienie przestępstwa z art. 177 § 1 kk niesie za sobą duży stopień społecznej szkodliwości. P. K. dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu życia i zdrowia ludzi uczestniczących w ruchu lądowym, a co za tym idzie takiego, które zagroziło najwyższym dobrom chronionym prawem. Na uwadze należy mieć też okoliczności popełnienia czynu. Stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności - zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, należy ocenić jako duży. Sąd miał na uwadze także następstwa jego czynu. W wyniku zdarzenia M. G. doznała złamania kości promieniowej lewej, przez okres ponad 5 miesięcy była niezdolna do pracy, nadal odczuwa skutki wypadku. Mając na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynu nie może zostać uznany za nieznaczny.

Brak spełnienia przesłanek, o których mowa powyżej, uniemożliwiło przychylenie się do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

4

Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. G. kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, zgodnie ze stawkami przewidzianymi w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 z dnia 2015.11.05).

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 1000 złotych opłaty oraz kwotę 210 złotych tytułem kosztów postępowania w sprawie. W/w koszty, w ocenie Sądu, nie przekraczają możliwości finansowych P. K..

8. PODPIS