Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 228/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

M. D.

czyn tożsamy z zarzucanymi w akcie oskarżenia w pkt I i II, z tym ustaleniem, że stanowią one jeden czyn oraz że oskarżony działał z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, to jest przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 298 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. D. w lutym 2022 roku był właścicielem pojazdu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Zaplanował dokonanie celowych uszkodzeń pojazdu i wystąpienie o wypłatę odszkodowania. Odszkodowanie miało być wypłacone za uszkodzenia pojazdu M. D.. Udział w zdarzeniu zaproponował swojemu koledze P. Z. udział w zamian za uzyskanie korzyści majątkowej.

P. Z. nie miał samochodu, ani nie miał uprawnień do kierowania pojazdami. W tym czasie pozostawał w związku z J. M., która posiadała prawo jazdy. P. Z. o propozycji M. D. opowiedział swojej partnerce. Wskazał, że znajdzie samochód, który ona zakupi, a następnie dokonają celowego uszkodzenia samochodu M. D., które będzie stanowiło podstawę do wypłaty odszkodowania. Obiecał jej, że w ten sposób i oni zarobią. J. M. nie chciała zgodzić się na propozycję, bała się jednak sprzeciwić P. Z., obawiała się agresji z jego strony. Po tym jak P. Z. poinformował ją, że jej udział w zdarzeniu, ma polegać na pojechaniu z nim i M. D. na miejsce zdarzenia i spisaniu oświadczenia o kolizji, w którym wskaże nieprawdziwe okoliczności, że jest jego sprawcę zgodziła się im pomóc.

W dniu 06 lutego 2022 roku J. M. kupiła samochód marki M. o numerze rejestracyjnym(...) od M. P. (1) ojczyma M. D.. Przed sprzedażą pojazd ten był użytkowany przez W. P. (1) matkę M. D.. Po zakupie samochodem dysponował P. Z..

W nieustalonym dniu, nie później niż 25 lutego 2022 roku M. D. umówił się w z J. M. i P. Z. w G., po czym razem pojechali w nieustalone miejsce w okolicach Z.. W tym miejscu mężczyźni dokonali celowego uszkodzenia pojazdów M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i M. o numerze rejestracyjnym (...), poprzez celowe i kontrolowane kilkukrotne zderzanie ze sobą, w wyniku czego doszło do odpadnięcia zderzaka w pojeździe M. o numerze rejestracyjnym (...), zaś drugi pojazd doznał zarysowań elementów prawego boku.

Następnie J. M. spisała (pod dyktando P. Z.) oświadczenie, w którym podała nieprawdziwe okoliczności co do przebiegu zdarzenia. M. D. został w nim wskazany jako poszkodowany, zaś J. M. jako sprawca kolizji. Oświadczenie zostało sporządzone w celu uzyskania nienależnego odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia pojazdów OC samochodu M. o numerze rejestracyjnym (...) potwierdzonego polisą o numerze (...) zawartą z (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W..

Po czym P. Z. zadzwonił do znajomego M. O., świadczącego usługi przewozu pojazdów lawetą i uzgodnił z nim, że zabierze on samochód marki M. o numerze rejestracyjnym (...) i przechowa do czasu zezłomowania.

M. D. wraz z J. M. i P. Z., nie czekając na przyjazd M. O., odjechali samochodem M. D. z miejsca zderzenia.

W dniu 25 lutego 2022 roku M. D. w nieustalonym miejscu, zgłosił ubezpieczycielowi samochodu (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. roszczenie o wypłatę odszkodowania w kwocie 6200 złotych. We wniosku wskazał nieprawdziwe okoliczności powstania szkody opisane w oświadczeniu sporządzonym przez J. M..

W toku postępowania dotyczącego likwidacji szkody firma ubezpieczeniowa zakwestionowała okoliczności, w których miało dojść do kolizji samochodów. Wypłata odszkodowania została wstrzymana. Ubezpieczyciel przedłożył do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.

(...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. poniosła w wyniku zgłoszenia roszczenia przez M. D. szkodę w wysokości 3445,23 złotych tytułem kosztów najmu samochodu zastępczego (z pojazdu zastępczego korzystał M. D. przez okres około miesiąca) oraz kosztów likwidacji szkody w kwocie 3198,00 złotych.

Pojazd J. M. został w dniu 27 czerwca 2022 roku oddany do kasacji, zaś auto M. D. zostało przez niego sprzedane.

wyjaśnienia M. D. w części

wyjaśnienia oskarżonej J. M.

zeznania świadka P. Z. w części

opinia biegłego M. P. (2)

zeznania świadka M. P. (1)

zeznania świadka M. S. (1)

zeznania świadka Z. A.

zeznania świadka M. A.

zeznania świadka O. P. w części

dokumenty zgromadzone w aktach sprawy (...) Sądu Rejonowego w G.

opinia (...)

oświadczenie z 24 lutego 2022 roku

zawiadomienie wraz dokumentacją szkody

faktura nr (...) wystawiona przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T.

zaświadczenie o demontażu pojazdu wraz z upoważnieniem

k. 302v-303, 00:10:36-00:14:22 na k. 389-389v, 00:50:40-01:18:49, na k.710-711

k. 573-573v, 00:08:24-00:52:34 na k. 629v-632

01:09:36-01:11:25 na k. 711, 01:16:28 na k. 711v

k. 236-237, 01:11:29-01:35:03 na k. 392v-393v

k. 269-280, 00:52:37-01:04:16 na k. 632v-633

k.174v, 01:17:09 – 01:37:18 na k. 634-635

k.152v-153v, 00:11:57-00:33:15 na k. 650-650v

k.220v, 00:35:52-00:55:28 na k. 651-652

k. 156v-157, 00:03:37-00:20:28 na k. 706v-707v

k. 284v, 00:23:21-00:49:47 na k. 708-710

k. 108-118v

k. 8

k. 1-118

k. 373

k. 224-225

2.  M. D. urodził się w(...). Jest bezdzietnym kawalerem. Ma wykształcenie (...) Nie ma wyuczonego zawodu. Wykonuje prace dorywcze na gospodarstwie swojej mamy. Na utrzymaniu ma tatę i konkubinę. Był uprzednio karany w tym za przestępstwa podobne. W przeszłości leczył się psychiatrycznie, obecnie nie leczy się.

dane podane do protokołu rozprawy

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

opinia sądowa psychiaryczno-psychologiczna

k. 389

k. 290-291. k. 704-705

k. 316-317

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego M. D. w części

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części zgodnej z ustalonym stanem faktycznym.

Wyjaśnienia M. D. złożone w toku postępowania przygotowawczego, podtrzymane na pierwszym terminie rozprawy, zasługują na wiarę jedynie w części, w której M. D. przyznał, że zgłosił roszczenie o odszkodowanie i kontaktował się z J. M. celem zmiany treści oświadczenia dotyczącego kolizji, w związku z którą wystąpił o wypłatę odszkodowania, bowiem w tym zakresie znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach J. M. i dowodach z dokumentów (aktach szkodowych).

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie w dniu 15 maja 2024 roku, w części, w której potwierdził, że do uszkodzeń w pojazdach doszło w sposób zamierzony, w celu uzyskania korzyści majątkowej - odszkodowania z polisy pojazdu należącego do J. M. i że P. Z. był jego kolegą. Wyjaśnienia w tej części nie budzą wątpliwości Sądu i są zgodne nie tylko z wyjaśnieniami J. M., ale również wnioskami płynącymi z opinii biegłego z zakresu badania wypadków drogowych, jak i dowodami zawartymi w aktach szkodowych.

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonej J. M.

Wyjaśnienia J. M. są logiczne i spójne, w bezstronny sposób przedstawiła ona rzeczywisty przebieg zdarzeń, jak również w sposób logiczny przedstawiła motywy, którym się kierowała. Zauważyć należy, że składając wyjaśnienia takiej a nie innej treści obciążyła również siebie. Przyznała, że to P. Z. poprosił ją o ”przysługę”. Miał znaleźć samochód, który miała kupić na siebie, który następnie miał brać udział w kolizji z samochodem M. D. stanowiącej podstawę do wypłaty odszkodowania na rzecz M. D.. Początkowo nie chciała się na to zgodzić, obawiała się jednak reakcji P. Z. na odmowę, bała się agresji z jego strony i ostatecznie wyraziła zgodę na jego propozycję. J. M. niewątpliwie obawiała się i obawia się swojego byłego partnera P. Z.. Można było to zaobserwować również podczas osobistego kontaktu z J. M. na S. rozpraw, wynika to również z dokumentów zawartych w aktach sprawy Sądu Rejonowego w G. (...) prowadzonej z jej zawiadomienia przeciwko P. Z., w której P. Z. został uznany winnym zarzucanych mu czynów (z art. 288 § 1 kk, art. 157 § 2 kk i art. 190 § 1 kk) popełnionych z użyciem przemocy na szkodę J. M..

Niezależnie od tego należy wskazać, iż wersja zdarzeń przedstawiona przez J. M. znajduje potwierdzenie i uwiarygodnienie w innych zgromadzonych w sprawie dowodach, w szczególności we wnioskach płynących z pisemnej, jak i ustnej opinii biegłego z zakresu badań wypadków drogowych, zeznaniach świadków M. S. (1), M. P. (1), M. A., Z. A. jak i w dowodach z dokumentów – aktach szkodowych.

1.1.1

zeznania świadka M. P. (1)

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka M. P. (1), ojczyma M. D.. Świadek ten w sposób niebudzący wątpliwości przedstawił bezsporne okoliczności sprzedaży J. M. samochodu marki (...)o numerze rejestracyjnym (...). Świadek potwierdził, że J. M. po samochód przyjechała w towarzystwie nieznanego mu mężczyzny oraz że przed sprzedażą samochód był użytkowany przez żonę świadka W. P. (1), matkę M. D.. Zeznania jego korelują z wyjaśnieniami J. M..

1.1.1

zeznania świadka M. S. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. S. (1) – pracownika pokrzywdzonego towarzystwa ubezpieczeniowego. Sąd uznał jego zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były spójne i logiczne oraz zgodne z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności opiniami biegłego M. P. (2), a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego relacji.

1.1.1

zeznania świadka Z. A.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Z. A. w całości. Świadek był ówcześnie współwłaścicielem firmy, która przeprowadziła kasację pojazdu należącego do J. M.. Świadek zeznał, że pojazd M. (...) o nr. rej (...) został przekazany jego przedsiębiorstwu celem demontażu. Zeznania świadka są zgodne z dokumentacją zawartą w aktach oraz w szczególności z zeznaniami świadka M. A..

1.1.1

zeznania świadka P. Z. w części

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. Z. w części, w której przyznał, że w okresie od marca 2021 roku do kwietnia 2022 roku był w związku z J. M., że zorganizował odholowanie uszkodzonego samochodu J. M. z miejsca „kolizji” i że nie był obecny przy załadowaniu uszkodzonego pojazdu na lawetę oraz że ostatecznie pojazd ten został zezłomowany. Zeznania w tym zakresie nie budzą wątpliwości i znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach J. M. oraz zeznaniach świadków M. A., Z. A..

1.1.1

zeznania świadka M. A.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. A.. M. A. był kierowcą lawety, który na zlecenie P. Z. odholował uszkodzone auto J. M. i przewiózł je w bezpieczne miejsce. Zeznania tego świadka nie budziły żadnych wątpliwości, ponadto korelowały z wyjaśnieniami J. M., jak i zeznaniami P. Z. w części uznanej za wiarygodne.

1.1.1

zeznania świadka O. P. w części

Sąd dał wiarę zeznaniom O. P. – partnerki M. D. w zakresie, w jakim potwierdziła, że zdarzenie które miało być podstawą do wypłaty odszkodowania było z góry zaplanowane. Zeznania świadka w tym zakresie są zgodne z wyjaśnieniami nie tylko J. M., ale również M. D. w części uznanej za wiarygodne, wnioskami płynącymi z opinii biegłego oraz dokumentami zebranymi w aktach szkodowych.

1.1.1.

opinia biegłego z zakresu badań wypadków drogowych

Sąd uznał za miarodajną opinię (pisemną i ustaną) biegłego mgr inż. M. P. (2). Opinia biegłego sporządzona została przez biegłego z zakresu badań wypadków drogowych, zgodnie z jego niekwestionowaną fachową wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Biegły sporządził opinię po przeprowadzaniu analizy całokształtu materiału dowodowego i wnioski zawarte w opinii są logiczną konsekwencją tej analizy. Opinia biegłego była jasna, pełna i rzetelna, odpowiadała na tezy postawione w postanowieniu o dopuszczeniu opinii, a ponadto została w pełni podtrzymana i rozwinięta przez biegłego na rozprawie. Jak wynika z opinii pisemnej:

1. udokumentowane uszkodzenia samochodów M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i M. o numerze rejestracyjnym (...), nie powstały w okolicznościach deklarowanych przez M. D. i początkowo przez J. M..

2. część uszkodzeń obu pojazdów mogła powstać podczas kilkukrotnego celowego doprowadzenia do kontaktu przodu nadwozia samochodu M. o numerze rejestracyjnym(...)z prawym bokiem nadwozia samochodu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), a niektóre uszkodzenia, takie, jak np. miejscowe wgniecenie prawej strony metalowej belki zderzaka przedniego samochodu M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), prawdopodobnie występowały już wcześniej.

Opinię tą biegły w całości podtrzymał i rozwinął w toku przesłuchania przed Sądem.

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód ze wskazanej opinii. Płynące z opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości.

1.1.1 – 1.1.2

opinia sądowa psychiaryczno-psychologiczna

Opinia została wydana przez lekarzy specjalistów psychiatrów E. K. i P. M. oraz psychologa W. P. (2) na podstawie jednorazowego badania sądowo-psychiatrycznego przeprowadzonego oraz analizy materiałów akt sprawy.

Biegli nie rozpoznali u M. D. choroby psychicznej. Stwierdzono, że funkcje intelektualne są w granicach normy. U opiniowanego rozpoznano reakcję sytuacyjną. W czasie popełnienia czyn miał zachowaną zdolność do rozumienia znaczenia czynu i zachowaną zdolność do pokierowania swoim postępowaniem. M. D. może uczestniczyć w czynnościach procesowych, prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

W ocenie Sądu, uzyskana opinia jest jasna, rzetelna i kompletna. Fachowość i wiedza biegłych nie budziły żadnych wątpliwości. W związku z tym, Sąd w pełni podzielił wnioski w niej sformułowane.

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.2

dokumentacja fotograficzna

opinia (...)

dokumenty zgromadzone w aktach (...) Sądu Rejonowego w G.

oświadczenie z 24 lutego 2022 roku

zawiadomienie wraz dokumentacją szkody

faktura nr (...) wystawiona przez (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T.

zaświadczenie o demontażu pojazdu wraz z upoważnieniem

dane podane do protokołu rozprawy

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

- nie budzą żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia oskarżonego M. D. w części

M. D. zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i na etapie postępowania sądowego (do terminu rozprawy w dniu 15 maja 2024 roku) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W ocenie Sądu jest to jedynie element przyjętej przez oskarżonego linii obrony i w świetle ustalonego stanu faktycznego wyjaśnienia oskarżonego nie mogą zostać uznane za wiarygodne. Za brakiem możliwości uznania wyjaśnień M. D. za wiarygodne przemawia zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który dowodzi winy oskarżonego. W szczególności sprawstwa oskarżonego dowodzą wiarygodne wyjaśnienia J. M., wnioski płynące z opinii biegłego M. P. (2), jak również dowody z dokumentów zawarte w aktach szkodowych.

Na wiarę nie zasługują także wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie 15 maja 2024 roku, w których wskazał, że to J. M. była pomysłodawcą przedsięwzięcia i namówiła go do popełnienia zarzucanych mu czynów, jednocześnie twierdząc, że P. Z. nie miał z tymi zdarzeniem nic wspólnego (miał być jedynie obserwatorem ustawionej kolizji). Twierdził, że J. M. była wówczas pozbawiona środków do życia i w ten sposób chciała je uzyskać. W ocenie Sądu jest to kolejny element przyjętej przez oskarżonego linii obrony, pozbawiony logiki, niezgodny z zasadami doświadczenia życiowego i nie znajdujący potwierdzenia w wiarygodnym materiale dowodowym.

Twierdzenie M. D. o ciężkiej sytuacji majątkowej J. M. nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, wręcz przeciwnie wynika z niego, że J. M. pracowała i regularnie otrzymywała wynagrodzenie. Ponadto nie może być uznane za logiczne, w sytuacji gdyby przyznać rację M. D., że to J. M. była inicjatorką wyłudzenia odszkodowania, wskazanie jej jako sprawcy kolizji. Nie byłaby ona wówczas beneficjentką ewentualnej korzyści majątkowej. Jako sprawca zdarzenia, nie miałaby żadnej pewności, że środki te zostaną jej przekazane przez M. D.. Natomiast niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego jest również to, że M. D. właściwie nie znając J. M., była to przecież tylko dziewczyna jego kolegi, postanowił zaryzykować dla niej tak dużo, musiał przecież liczyć się z odpowiedzialności karną. Nie zasługują również na wiarę twierdzenia M. D., że J. M. wydzwania do niego. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie miały potwierdzić zeznania jego obecnej konkubiny O. P., w ocenie Sądu nie zasługują one na to, żeby dać im wiarę (o czym poniżej).

---

zeznania świadka P. Z. w części

Sąd nie obdarzył walorem wiarygodności zeznań świadka P. Z. w części, w której podał, że kolizja z udziałem J. M. – jego ówczesnej dziewczyny nie została specjalnie zaaranżowana, a on dowiedział się o niej od samej oskarżonej, a także przyjechał na miejsce zdarzenia taksówką, już po zdarzeniu. Sąd nie dał wiary P. Z. także odnośnie jego twierdzeń, że nie znał wcześniej oskarżonego M. D., jak, że nie brał udziału w przedmiotowym zdarzeniu i nie prowadził żadnego z pojazdów.

Zeznania w tym zakresie są sprzeczne z wyjaśnieniami J. M., jak i korelującymi z nimi wnioskami płynącymi z opinii biegłego M. P. (2), dokumentacją z akt szkodowych oraz wyjaśnieniami M. D. złożonymi na rozprawie w dniu 15 maja 2024 roku, w zakresie uznanym za wiarygodne.

---

zeznania świadka W. P. (1)

Sąd uznał za niemające znaczenia dla ustalenia faktów zeznania świadka W. P. (1), bowiem jej zeznania nie miały istotnego znaczenia dla ustalonego w sprawie stanu faktycznego.

---

zeznania świadka O. P. w części

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka O. P. w zakresie, w jakim zeznała, że przedmiotowe zdarzenie drogowe w całości było zainicjowane przez J. M., która miała dzwonić do M. D. wielokrotnie i namawiać go do spowodowania kolizji i wyłudzenia w ten sposób odszkodowanie. W tej części zeznania świadka były nielogiczne, wewnętrznie sprzeczne, niezgodne z wcześniej złożonymi zeznaniami, jak i zasadami doświadczenia życiowego, nie znajdowały również potwierdzenia w wiarygodnym materiale dowodowym.

W ocenie Sądu zeznania świadka O. P. w tej części miał wspierać przyjętą przez oskarżonego M. D. na rozprawie w dniu 15 maja 2024 roku linię obrony.

---

zeznania świadka M. S. (2)

Sąd uznał za niemające znaczenia dla ustalenia faktów zeznania M. S. (2). Świadek ten nie był w stanie przedstawić żadnych szczegółów istotnych dla wyjaśnienia sprawy. Jedyne, co łączy świadka z jedną ze stron niniejszego postępowania to fakt, że M. D. krótko po zdarzeniu sprzedał świadkowi samochód marki M. (...) o nr rej. (...). Z tego względu Sąd uznał jego zeznania za nieistotne i pominął je w toku ustalania stanu faktycznego.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

4

M. D.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2.Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3.Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4.Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. D.

1

2

3

I. 1-I.-2

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że z uwagi na fakt, że w czasie orzekania obowiązują zmienione przepisy Kodeksu Karnego inne niż te, które obowiązywały w chwili popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu, Sąd zastosował – na podstawie art. 4 § 1 kk – przepisy Kodeksu karnego obowiązujące do dnia 30 września 2023 roku – jako względniejsze dla oskarżonego

- przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8, zaś czyn z art. 298 § 1 kk karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Mając na uwadze treść art. 11 § 2 i § 3 kk, Sąd określił wymiar kary oskarżonemu w oparciu o przepis art. 286 § 1 kk.

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, art. 57b kk (zastosowanie artykułu 12 § 1 kk rodzi konieczność wymierzenia kary – zgodnie z treścią art. 57 b kk powyżej dolnej granicy zagrożenia) oraz art. 37b kk

- Sąd w obliczu ustalenia, że sprawca popełnił przestępstwo ciągłe, jest obowiązany nie tylko wymierzyć karę powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, ale również nie ma możliwości zastosowania art. 37a kk (orzeczenia w miejsce kary pozbawienia wolności – kary grzywny bądź kary ograniczenia wolności).

- mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że odpowiednią karą, która spełni względem oskarżonego swoje cele, będzie kara mieszana, w wysokości 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz 8 miesięcy ograniczenia wolności, polegając na obowiązku wykonywania przez ten okres nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 20 godzin w stosunku miesięcznym. Kierując się wyżej wymienionymi przesłankami przyjęto, że orzeczona kara będzie stanowiła dolegliwość adekwatną do popełnionego czynu, uświadomi oskarżonemu jego społeczną szkodliwość oraz skłoni go do przestrzegania porządku prawnego. W ocenie Sądu wysokość wymierzonej kary jest zasadna i adekwatna do całokształtu okoliczności ujawnionych w sprawie i odpowiada wymogom prewencji ogólnej, spełniając potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a ponadto nie będzie zbytnio dolegliwa dla oskarżonego

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem.

-oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest bardzo wysoki. Na stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu wpływ miał rodzaj i charakter naruszonych dóbr, jak również motywacja oskarżonego (uzyskanie korzyści majątkowej). W rezultacie swojego działania oskarżony doprowadziłby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem towarzystwo ubezpieczeniowe. Jego czyn godził w prawidłowość funkcjonowania obrotu gospodarczego, jak też interesy indywidualnych uczestników tego obrotu. Tego rodzaju działania wpływają na wysokość składek ustalanych przez towarzystwa ubezpieczeniowe, i możliwość wypłacania przez nie odszkodowań w przypadkach losowych.

- jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa podobne, w ocenie Sądu oskarżony nie wyciągnął żadnych wniosków z poprzednich skazań, jak również rolę oskarżonego w zdarzeniu będącym przedmiotem prowadzonego postępowania, to właśnie oskarżony był jego pomysłodawcą i inicjatorem, główna rola M. D. w zdarzeniu jest niezaprzeczalna, on też był głównym beneficjentem, jemu miała być wypłacona cała kwota odszkodowania.

- Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących

- na podstawie art. 34 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 4 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do wykonywania pracy zarobkowej. Ustabilizowane życie zawodowe będzie służyło zapobieżeniu popełnienia podobnych przestępstw w przyszłości.

- na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego M. D. obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej popełnionym przestępstwem

- naprawienie szkody, o którym mowa w art. 46 § 1 k.k., to w szczególności wyrównanie straty, którą poszkodowany poniósł

- określając wymiar obowiązku naprawienia szkody, Sąd wziął pod uwagę ustaloną w sprawie wysokość nienaprawionych strat, na którą składała się kwota w wysokości 3445,23 złotych wypłacona przez pokrzywdzonego tytułem kosztów najmu samochodu zastępczego (z pojazdu zastępczego korzystał M. D. przez okres około miesiąca) oraz kosztów likwidacji szkody w kwocie 3198,00 złotych.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego M. D. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 240 złotych opłaty oraz mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od ponoszenia wydatków związanych z jego udziałem w sprawie.

8. PODPIS