Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 294/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

Ł. O.

tożsamy z aktem oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Ł. O. i jego konkubiną M. D. (obecnie żoną) pozostają w konflikcie z Ł. M. (1) i jego konkubiną M. G. (1).

zeznania świadka Ł. M. (1) w części

zeznania świadka T. M. w części

zeznania świadka M. D.(obecnie O.)

k. 11v-12, 00:49:19-01:02:54 na k. 123-124

01:02:54-01:11:48 na k. 124

k. 42v, 00:30:36-00:43:24 na k. 122-122v, 00:04:59-00:05:40 na k. 162v, 00:08:00-00:09:40 na k. 163, 00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179

2.  W dniu 30 lipca 2018 roku Ł. O. z pracy z miejscowości H. jechał motorowerem marki Y. nr rej. (...) do W. do swojej konkubiny. Zatrzymał się w (...), gdzie w sklepie (...) kupił piwa. Przy sklepie w tym czasie alkohol spożywali T. M. i P. S..

zeznania świadka M. D.(obecnie O.)

zeznania świadka Ł. M. (1) w części

zeznania świadka T. M. w części

zeznania świadka P. S. w części

k. 42v, 00:30:36-00:43:24 na k. 122-122v, 00:04:59-00:05:40 na k. 162v, 00:08:00-00:09:40 na k. 163, 00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179

k. 11v-12, 00:49:19-01:02:54 na k. 123-124

01:02:54-01:11:48 na k. 124

00:16:41-00:28:26 na k. 132v-133

3.  T. M. zadzwonił do swojego brata Ł. M. (1) i powiedział mu, że Ł. O. spożywa piwo pod sklepem. Ł. M. (1) przyjechał pod sklep i ok. godz. 18:41 zawiadomił Policję, że Ł. O. po spożyciu alkoholu kieruje motorowerem po drodze publicznej z (...) w kierunku W. i najprawdopodobniej jedzie do swojej konkubiny M. D. (obecnie O.).

zeznania świadka Ł. M. (1) w części

zeznania świadka T. M. w części

zeznania świadka S. G. (1)

zeznania świadka M. B.

k. 11v-12, 00:49:19-01:02:54 na k. 123-124

01:02:54-01:11:48 na k. 124

01:22:19-01:34:35 na k. 125-125v,

00:25:39-00:29:07 na k. 179-179v, 00:45:42-00:51:57 na k. 180-180v

k. 35v, 00:04:09-00:16:41 na k. 131v-132v, 00:29:07-00:37:36 na k. 179v, 00:37:58-00:44:57 na k. 179v-180

4.  Ł. O. ok. godz. 19:00 wrócił do domu M. D.. Wprowadził motorower na podwórze i pozostawił go pod drzewem. Następnie poszedł do domu i wypił ok. 3 piw. Tego dnia było słonecznie, temperatura wynosiła powyżej 30 stopni C..

zeznania świadka M. D.

zeznania świadka W. S. (1)

zeznania świadka U. B.

zeznania świadka M. S.

k. 42v, 00:30:36-00:43:24 na k. 122-122v, 00:04:59-00:05:40 na k. 162v, 00:08:00-00:09:40 na k. 163, 00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179

00:16:46-00:30:36 na k. 121-122, 00:10:23-00:12:25 k. 178v, 00:53:42-01:02:59 na k. 180v-181

01:11:48-01:22:19 na k. 124v, 00:21:31-00:25:29 na k. 179

k. 48v, 01:39:02-01:48:18 na k. 125v-126

5.  Funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w W. S. G. (1) i M. B. około godziny 18:40 na polecenie dyżurnego udali się do W. do miejsca zamieszkania M. D. (obecnie O.). Zastali tam Ł. O. i zbadali stan jego trzeźwości przy pomocy urządzenia (...) z wynikiem: o godz. 19:30 – 0,52 mg/l. Ł. O. zaprzeczył, że prowadził pojazd mechanicznych w stanie nietrzeźwości. Funkcjonariusze dokonali zatrzymania Ł. O. i doprowadzili go do Komendy Powiatowej Policji w W., gdzie urządzeniem Alkometr (...).0 poddany został kolejnym badaniom mającym ustalić stan jego trzeźwości. Badanie wykazało u Ł. O. o godz. 19:43 – 0,77 mg/l, o godz. 19:47 – 0,77 mg/l, o godz. 19:49 – 0,75 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu. Następnie funkcjonariusze Policji udali się z Ł. O. do (...) w W. w celu pobrania mu krwi do badania. W próbce pobranej o godz. 20:10 stwierdzono 1,59‰, o godz. 20:40 – 1,49‰, o godzinie 21:10 – 1,35‰. Po badaniach Ł. O. przewieziono do KPP B. i umieszczono w pomieszczeniu dla zatrzymanych.

zeznania świadka S. G. (1)

zeznania świadka M. B.

protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem (...)

protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem Alkometr (...) wraz ze świadectwem wzorcowania

protokoły pobrania krwi wraz z opiniami z przeprowadzonych badań

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej oraz uzupełniająca ją ustna opinia

01:22:19-01:34:35 na k. 125-125v,
00:25:39-00:29:07 na k. 179-179v, 00:45:42-00:51:57 na k. 180-180v

k. 35v, 00:04:09-00:16:41 na k. 131v-132v, 00:29:07-00:37:36 na k. 179v, 00:37:58-00:44:57 na k. 179v-180

k. 3-3v

k. 4-5v

k. 57-64

k. 68-69

6.  Ł. O. ma trudności z komunikowaniem się z innymi nie słyszy, nie mówi, nie pisze (potrafi się podpisać), nie czyta. Potrafią zrozumieć go jedynie osoby z jego najbliższego otoczenia.

Ł. O. cierpi na głuchotę obustronną, nie ma wykształconej mowy. Ł. O. nie rozumie mowy potocznej. Nie zna języka migowego. Z w/w powodów niemożliwe jest nawiązanie z oskarżonym kontaktu słownego.

zeznania świadka M. D. (obecnie O.)

zeznania świadka W. S. (1)

opinia sądowo-lekarska specjalisty otolaryngologa

k. 42v, 00:30:36-00:43:24 na k. 122-122v, 00:04:59-00:05:40 na k. 162v, 00:08:00-00:09:40 na k. 163, 00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179

00:16:46-00:30:36 na k. 121-122, 00:10:23-00:12:25 k. 178v, 00:53:42-01:02:59 na k. 180v-181

k. 110-112

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

Ł. O.

tożsamy z aktem oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Ł. O. w dniu 30 lipca 2018 roku w (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości kierował motorowerem marki Y. nr rej. (...) w ruchu lądowym.

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej oraz uzupełniająca ją ustna opinia

zeznania świadka M. D. (obecnie O.)

zeznania świadka W. S. (1)

zeznania świadka U. B.

zeznania świadka M. S.

k. 68-69, 00:02:08-00:14:12 na k. 145-146

k. 42v, 00:30:36-00:43:24 na k. 122-122v, 00:04:59-00:05:40 na k. 162v, 00:08:00-00:09:40 na k. 163, 00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179

00:16:46-00:30:36 na k. 121-122, 00:10:23-00:12:25 k. 178v, 00:53:42-01:02:59 na k. 180v-181

01:11:48-01:22:19 na k. 124v, 00:21:31-00:25:29 na k. 179

k. 48v, 01:39:02-01:48:18 na k. 125v-126

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1, 1.1.4, 1.1.6

zeznania świadka M. D. (obecnie O.)

Na wiarę zasługują zeznania świadka M. D. co do faktu, że Ł. O. ma problemy z mową i inne osoby mają problemy z porozumiewaniem się z nim. Ł. O. czyta z ruchu ust proste słowa, ale niektórych słów w ogóle nie rozumie. Czasem kilka razy musi mu coś powtarzać. Fakt ten znajduje potwierdzenie w szczególności w opinii sądowo-lekarskiej specjalisty otolaryngologa, jak i w zeznaniach prawie wszystkich świadków, szczególnie W. S. (1). M. D. (obecnie O.) podała też, że w momencie jak Ł. O. wrócił do domu zajmowała się wnuczką sąsiadki, co znajduje potwierdzenie w zeznaniach W. S. (1) i U. B.. Widziała przez okno, że Ł. O. nie jechał motorowerem tylko go prowadził. Wskazała również, że Ł. O. po powrocie wypił 2 albo 3 piwa. Fakt, że Ł. O. spożywał alkohol po przybyciu do W. potwierdziła też W. S. (1), M. S. i U. B., fakt ten był podnoszony już w momencie przeprowadzania interwencji przez funkcjonariusz Policji S. G. (1) i M. B., co znalazło odzwierciedlenie w złożonych przez nich zeznaniach. Podkreślić, że zeznania tego świadka były konsekwentne, pozbawione sprzeczności i korelowały z zeznaniami W. S. (1) M. S. i U. B.. Podkreślić należy, że Sąd podszedł do zeznań tego świadka ze szczególną ostrożnością. Sąd miał na względzie, że świadek ten może z uwagi na pozostawianie w związku z oskarżonym składać zeznania mające na celu umniejszenie jego winy. Sąd doszedł jednak do przekonania, że w relacji świadka brak jest elementów świadczących o konfabulacji czy próbie manipulowania faktami, dlatego zasługują na danie im wiary.

Odrębną część stanowią zeznania złożone przez M. D. (obecnie O.) na okoliczność jej udziału w przesłuchaniu Ł. O.. Świadek zeznała, że nie była obecna przy pierwszym przesłuchaniu Ł. O., ani przy konfrontacjach z K. G. i Ł. M. (2). Była tylko raz na przesłuchaniu, gdy po raz 3 Ł. O. dostał wezwanie, a pomiędzy tym przesłuchaniem a zdarzeniem upłynęło sporo czasu. Zeznała, że Ł. O. wyjaśnił wówczas, że nie jechał motorowerem, bo nie miał paliwa i że wypił w domu 3 piwa. W tym miejscu należy wskazać, iż z akt sprawy wynika, że oskarżony Ł. O. był w tej sprawie przesłuchiwany tylko raz w dniu 31 lipca 2018 roku, bezpośredni po doprowadzenia z KPP w B. oraz z udziałem oskarżonego były przeprowadzone konfrontacje z K. G. i Ł. M. (1) w dniu 18 października 2018 roku. Zarówno z protokołu przesłuchania oskarżonego z dnia 31 lipca 2018 roku, jaki protokołów konfrontacji wynika, że nie było osób uczestniczących w tych czynnościach.

1.1.4, 1.1.6

zeznania świadka W. S. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom W. S. (1) (matki konkubiny/żony oskarżonego) w części, w której podała, że nikt w pełni nie rozumie Ł. O.. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w opinii biegłego specjalisty otolaryngologa, jak i zeznaniach świadka M. D. (obecnie O.). W. S. (1) zeznała też, że Ł. O. po powrocie z pracy spożywał alkohol w postaci ok. 2 piw. Zeznania w tym zakresie znajdują też potwierdzenie w zeznaniach świadka M. D., M. S., jak i U. B.. Były konsekwentne i spójne. W ocenie Sądu, w relacji świadka brak jest elementów świadczących o konfabulacji czy próbie manipulowania faktami.

1.1.4

zeznania świadka M. S.

Na wiarę generalnie zasługują zeznania świadka M. S. – siostry M. D.. Zeznała ona, że była w domu, gdy Ł. O. wrócił z pracy. Widziała jak po powrocie pił piwo. Zeznania tego świadka były logiczne i korelowały z zeznaniami M. D. i W. S. (1) oraz U. B.. Jedyna rozbieżność, jaką zauważa się w zeznaniach tego świadka, dotyczy tego, że w postępowaniu przygotowawczym zeznała, że w czasie gdy oskarżony wrócił do domu była w domu i słyszała odgłos motoroweru i po chwil do domu przyszedł Ł. O., przed sądem wskazał, że myślała, że przyjechał skoro motorower stał na dworze.

1.1.4

zeznania świadka U. B.

Na wiarę zasługują zeznania świadka U. B. – sąsiadki M. D. i W. S. (1). Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie ujawnił się żaden powód, dla którego miałaby złożyć zeznania niezgodne z jej najlepszą wiedzą. Podała ona, że nie potrafi porozumieć się z oskarżonym. Zeznała, że M. D. zajmowała się jej wnuczką, gdy Ł. O. wrócił z pracy. Po przyjeździe Policji poszła po swoją wnuczkę do domu M. D., gdyż nie chciała by była ona świadkiem interwencji. Zobaczyła wówczas stojące na ławie w pokoju piwa. Zeznania jej korelują z zeznaniami M. D. i W. S. (1).

1.1.4

zeznania świadka Ł. W.

Funkcjonariusz Policji Ł. W. przesłuchiwał w charakterze podejrzanego Ł. O. w dniu 31 lipca 2018 roku oraz prowadził jego konfrontację z K. G. i Ł. M. (1). Z jego zeznań wynika, że nie potrafi porozumieć się z oskarżonym, i z reguły pomaga mu w tym M. D. (obecnie O.). Nie pamięta jednak, czy podczas każdej czynności przeprowadzanej z Ł. O. obecna była jego ówczesna żona. Potwierdził, że uczestnictwo jej mogło nie zostać odnotowane w protokole wyłącznie przez zapomnienie. Zeznał że oskarżony nie potrafi się wypowiedzieć, jednak wydaje mu się, że przed przesłuchaniem Ł. O. potwierdził, że rozumie co się do niego mówi. Faktycznie w protokole przesłuchania podejrzanego z dnia 31 lipca 2018 roku zamieszczona jest adnotacja, że Ł. O. ma problemy z mówieniem, rozumie co się do niego mówi. Wskazać należy, że funkcjonariusz Policji nie miał wiedzy o rzeczywistym stanie zdrowia Ł. O. oraz o tym, że czasem przytakuje na zadawane mu pytanie, chociaż do końca nie rozumie ich treści. Wcześniej też już dokonywał czynności z Ł. O. w innych sprawach. Nadto fakt, że świadek może nie pamiętać dokładnie przebiegu przesłuchania, i tego czy i w którym uczestniczyła M. D. (obecnie O.) wynika bezsprzecznie z ilości prowadzonych przez niego podobnych czynności, w tym przesłuchań Ł. O. także w innych spraw. Podkreślić należy, że M. D. (obecnie O.) zaprzeczyła, że uczestniczyła w pierwszym przesłuchaniu obecnego męża, jak i w konfrontacjach przeprowadzonych w dniu 18 października 2018 roku, również w protokołach z tych czynności bark informacji o jej udziale. W ocenie Sądu zeznania świadka Ł. W. nie mogą stanowić podstawy do ustalenia w sposób niebudzący wątpliwości, że M. D. (obecnie O.) brała udział w przesłuchaniu Ł. O. w dniu 31 lipca 2018 roku.

1.1.3, 1.1.5

zeznania świadka S. G. (1),

zeznania świadka M. B.

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariuszy Policji S. G. (1) i M. B.. Sąd uznał ich zeznania za w pełni wiarygodne, ponieważ były bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji. Jako funkcjonariusze publiczni nie mieli oni żadnego interesu w wydaniu przez Sąd określonego rozstrzygnięcia. Świadkowie ci potwierdzili, że przybyli do miejsca zamieszkania M. D. w związku z otrzymanym zawiadomieniem o prowadzeniu przez Ł. O. motoroweru po spożyciu alkoholu. Weszli do mieszkania M. O. - do kuchni i nie wchodzili do innych pomieszczeń. S. G. (1) podał, że nie rozumiał Ł. O.. M. B. oświadczył, że potrafił częściowo porozumieć się z Ł. O.. Podali, że Ł. O. zapytany, ile piw wypił, pokazał na palcach ,,2”. W zeznaniach tych świadków były pewne rozbieżności dotyczące tego, czy S. G. (1) sprawdzał poziom paliwa w motorowerze Ł. O.. W ocenie Sądu jest to w pełni usprawiedliwione z uwagi na upływ czasu i wielość przeprowadzanych przez nich interwencji. Nadto w momencie podejmowania interwencji przeważnie każdy z funkcjonariuszy zajmuje się innymi czynnościami i nie zawsze ma możliwość śledzenia czynności innych policjantów.

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

zeznania świadka Ł. M. (1)

w części

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. M. (1) tylko w niewielkiej części w zakresie, w jakim zeznał on, że zawiadomił Policję o tym, że Ł. O. kieruje motorowerem, mimo że spożywał alkohol przy sklepie w (...), że informację o spożywaniu alkoholu przez Ł. O. miał od swojego brata T. M.. Wskazał też, że po przybyciu do sklepu obserwował z ukrycia Ł. O.. Jego zeznania w tym zakresie znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka T. M., S. G. (1), M. B..

1.1.1, 1.1.2, 1.1.3

1.1.2, 1.1.3

zeznania świadka T. M. w części, zeznania świadka P. S.

Na wiarę zasługują zeznania świadka T. M. i P. S. w części, w której podali, że w dniu 30 lipca 2018 roku przebywali w ogródku piwnym przy sklepie prowadzonym przez M. L. (1) w (...) i że w tym czasie na zakupach był tam Ł. O. oraz że opuścili teren sklepu przed Ł. O.. Na wiarę zasługują też zeznania T. M., w których podał on, że konkubina jego brata pozostaje w konflikcie z konkubiną Ł. O. oraz że zadzwonił do swojego brata Ł. M. (1) i powiedział mu o tym, że Ł. O. spożywa piwo pod sklepem, mimo że ten prawdopodobnie przyjechał motorowerem. Zeznania w tej części są spójne, korelują ze sobą, znajdują potwierdzenie w zeznaniach Ł. M. (1).

1.1.5

1.1.5

1.1.5

protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem (...),

protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem Alkometr (...) wraz ze świadectwem wzorcowania,

protokoły pobrania krwi wraz z opiniami z przeprowadzonych badań

Nie ma żadnych podstaw do tego, aby podważyć prawidłowość przeprowadzonych czynności w postaci zbadania stanu trzeźwości oskarżonego. Nie budzi też wątpliwości rzetelność spisanych z tych czynności protokołów, jaki i protokołów z pobrania krwi i opinii z przeprowadzonych badań.

opinia sądowo-lekarska biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej oraz uzupełniająca ją ustna opinia

Opinia biegłego, jak i uzupełniająca ją opinia ustna jest w ocenie Sądu jasna i rzetelna. Pozwala oprzeć na niej ustalenia faktyczne, wymagające fachowych wiadomości z tej dziedziny. Opinia nie była też przez strony postępowania kwestionowana. Biegły sądowy specjalista medycyny sądowej wskazał, że z zaleceń opracowanych przez Instytut Ekspertyz Sądowych wynika, że obliczenia retrospektywne przeprowadzić można jedynie wówczas gdy spełnione są cztery następujące warunki: stężenie alkoholu we krwi osoby badanej było wyższe niż 0,4-0,5 ‰ ; czas od zdarzenia do pobrania próby krwi nie był dłuższy niż 5 godzin; badana osoba znajdowała się w fazie eliminacji alkoholu z ustroju; badana osoba nie spożywała alkoholu po zdarzeniu.

W pisemnej opinii biegły po przyjęciu założenia, ze Ł. O. po powrocie do domu nie spożywał alkoholu, przeprowadził badanie retrospektywne. Jeśli zatem we krwi pobranej od Ł. O. o godzinie 20.10 (tj. po upływie około 2 godzin od zdarzenia) stwierdzono stężenie alkoholu 1,59‰ to uwzględniając eliminację z organizmu, która może przebiegać z prędkością średni 0,15‰/godz., należałoby przyjąć, że w godzinach 18:00-18:30 stężenie alkoholu we krwi Ł. O. mogło wynosić około 1,89‰. Jednocześnie biegła podkreśliła, iż jeżeli przyjmie się, że oskarżony po zdarzeniu w domu spożył alkohol (spożycie trzech piw w domu) przeprowadzenie obliczeń retrospektywnych nie jest możliwe. W takim przypadku nie jest również możliwe przeprowadzenie obliczeń prospektywnych bowiem brak jest danych wskazujących, o której godzinie spożyte zostały pierwsze cztery piwa.

Na rozprawie, składając uzupełniająca opinię, biegły określił, że wypicie 3 piw półlitrowych przez oskarżonego spowodowałoby maksymalne stężenie alkoholu we krwi w wysokości 1,19‰, to jest po około jednej godzinie od zakończenia spożywania i będzie utrzymywało się do około 1,5 godziny po spożyciu, a następnie będzie malało.

opinia sądowo-lekarska specjalisty otolaryngologa

Opinia biegłego jest w ocenie Sądu pełna i rzetelna. Płynące z w/w opinii konkluzje były należycie uzasadnione, a Sąd przyjął je za prawdziwe w całej rozciągłości. Biegły specjalista otolaryngolog na podstawie analizy akt sprawy badania podmiotowego i przedmiotowego, wykonanego badania słuchu w dniu 21.11.2019 roku stwierdził u Ł. O. głuchotę obustronną, brak wykształcenia mowy. Biegły stwierdził nadto, że Ł. O. nie rozumie mowy potocznej. Z w/w powodów niemożliwe jest nawiązanie z oskarżonym kontaktu słownego.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---

wyjaśnienia Ł. O.

złożone w toku postępowania przygotowawczego w dniu 31.07.2018 r. (k. 21v),

18.10.2018r. (k. 50v, k. 52v),

Ustalając stan faktyczny Sąd nie wziął pod uwagę wyjaśnień złożonych przez Ł. O. w dniu 31 lipca 2018 roku oraz w trakcie konfrontacji w dniu 18 października 2018 roku z K. G. i Ł. M. (1). W ocenie Sądu nie mogą one stanowić dowodu, bowiem zostały złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi.

W toku postępowania sądowego ustalono, że z Ł. O. nie ma możliwości porozumienia się osoba spoza grona jego najbliższych. Osobą, która rozumie oskarżonego jest jego ówczesna żona M. D. (obecnie O.).

W toku postępowania dopuszczono dowód z opinii biegłego specjalisty otolaryngologa. Biegły stwierdził, że Ł. O. cierpi na głuchotę obustronną, nie ma wykształconej mowy. Ł. O. nie rozumie mowy potocznej. Nie potrafi ani pisać ani czytać. Z w/w powodów niemożliwe jest nawiązanie z oskarżonym kontaktu słownego. Tymczasem z protokołu przesłuchania podejrzanego z dnia 31 lipca 2018 roku wynika, że w czynności tej brał udział jedynie funkcjonariusz Policji Ł. W. oraz oskarżony. W ocenie Sądu, wyjaśnienia te zostały odebrane w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi, mimo że protokół został podpisany przez oskarżonego. Z protokołu nie wynika bowiem, że w czynności brały udział inne osoby, które potrafiłby zrozumieć to, co Ł. O. chce zakomunikować. Przeprowadzone w sprawie dowody nie stanowiły postawy do poczynienia w sposób nie budzący wątpliwości odmiennych ustaleń. Świadek Ł. W. nie potrafił wskazać w sposób jednoznaczny, w jakich czynnościach z Ł. O., brała udział M. D. (obecnie O.). M. D., w zeznaniach uznanych przez Sąd za wiarygodne, wskazała, że uczestniczyła w przesłuchaniu oskarżonego, jednak tylko jednokrotnie i były to wyjaśnienia składane przez niego po 3 wezwaniu na Policję. Wyjaśnienia w dniu 31 lipca 2018 roku zostały zaś odebrane od oskarżonego na drugi dzień po zdarzeniu.

Zgodnie z art. 171 § 7 kpk, wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 5 nie mogą stanowić dowodu. Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 oznacza, poza brakiem świadomości, brak przymusu w sferze woli człowieka. Jest to możliwość decydowania przez przesłuchiwanego, zgodnie z własną wolą, o treści składanej przez niego wypowiedzi, w sytuacji, gdy żaden czynnik zewnętrzny nie krępuje go w formułowaniu tych wypowiedzi (wyrok SA w Warszawie z 28.10.2013 r., II AKa 331/13, LEX nr 1392068). Trafnie Sąd Najwyższy wskazał, że: „Swoboda wypowiedzi w rozumieniu art. 171 § 7 k.p.k. oznacza brak przymusu w sferze woli człowieka, a także brak zakłócenia świadomości. Jest to możliwość decydowania przez przesłuchiwanego, zgodnie z własną wolą, o treści składanej przez niego wypowiedzi, w sytuacji, gdy żaden czynnik zewnętrzny nie krępuje go w formułowaniu tych wypowiedzi. O niemożności swobodnej wypowiedzi mogą świadczyć tylko takie warunki, w których osoba przesłuchiwana ma zupełnie lub w tak znacznym stopniu sparaliżowaną wolę, że nie może powiedzieć tego, co by chciała, w związku z przedmiotem dokonywanej czynności procesowej” (wyrok SN z 16.03.2010 r., III KK 302/09, LEX nr 583858; wyrok SN z 4.05.2009 r., V KK 418/08, LEX nr 503246; wyrok SA we Wrocławiu z 11.04.2012 r., II AKa 91/12, LEX nr 1162859). (Stefański Ryszard A. (red.), Zabłocki Stanisław (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz do art. 167-296, Opub.: WKP 2019). Sytuacja taka ma w ocenie Sądu miejsce w niniejszej sprawie. Trudno uznać, by Ł. O. miał możliwość swobodnej wypowiedzi – zachował nieskrępowaną możliwość formułowania treści przekazywanych organom dokonującym czynności, skoro cierpi na głuchotę obustronną, nie ma wykształconej mowy, nie rozumie mowy potocznej, nie umie czytać ani pisać oraz niemożliwe jest nawiązanie z oskarżonym kontaktu słownego, a wyjaśnienia składał wyłącznie w obecności funkcjonariusza Policji. Funkcjonariusz Policji z całą pewnością nie mógł w sposób pełny porozumieć się z oskarżonym i odebrać od niego wyjaśnienia, z uwagi na jego dysfunkcję z zakresu mowy. Podkreślić należy, że funkcjonariusz Policji nie miał wiedzy o rzeczywistym stanie zdrowia Ł. O. oraz o tym, że czasem przytakuje na zadawane mu pytanie, chociaż do końca nie rozumie ich treści. Ustalono, że w czynności tej nie brała udziału żadna osoba, która przełożyłaby to, co Ł. O. chciałby powiedzieć, zgodnie z jego wolą. Co więcej, zgodnie z art. 79 § 1 pkt 2 kpk w postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli jest głuchy. Bezsprzecznie zatem podczas przesłuchania w dniu 31 lipca 2018 rok i konfrontacji w dniu 18 października 2018 roku zostały naruszone prawa oskarżonego, a złożone przez niego wyjaśnienia zostały złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi.

1.1.2

zeznania świadka Ł. M. (1) w części

Na wiarę nie zasługują zeznania Ł. M. (1) w części, w której podał, że:

- brat przekazał mu, że Ł. O. siedząc w ogródku przed sklepem w (...) wyzywał go, mówił w sposób zrozumiały,

- widział jak Ł. O. dopija piwo i wyrzuca po nim butelkę do śmietnika,

- stanu nietrzeźwości Ł. O. po opuszczeniu sklepu w (...),

- poruszania się motorowerem w dniu zdarzenia.

Zeznania świadka we wskazanej powyżej części są przede wszystkim niekonsekwentne, sprzeczne wewnętrznie i nie znajdują poparcia w zebranym materiale dowodowym.

T. M. brat Ł. M. (2) zeznał, że przekazał bratu jedynie, że Ł. O. jest przy sklepie w (...) i pije piwo. Świadek ten wskazał również, że nie rozumie tego co „mówi” oskarżony.

Ł. M. (1) zeznał też, że gdy przyjechał pod sklep, to poszedł do ogródka piwnego i usiadł w miejscu, gdzie nie był widoczny dla Ł. O., ale on natomiast go widział. Skoro Ł. M. (1) dokładnie obserwował oskarżonego, powinien mieć wiedzę, co dokładnie spożywał Ł. O., czy było to piwo alkoholowe czy bezalkoholowe, tymczasem nie potrafił on wskazać dokładnie ilości spożywanego napoju, ani jego rodzaju. Nie można wykluczyć, że było to piwo bezalkoholowe, albo inny napój w butelce przypominającej piwo.

Również zeznania tego świadka w zakresie stanu w jakim znajdował się Ł. O. po opuszczeniu sklepu w (...) są wewnętrznie sprzeczne. W postępowaniu przygotowawczy świadek zeznał, że Ł. O. podchodził do motoroweru chwiejnym krokiem, jechał zygzakiem. Natomiast w zeznaniach przed sądem nie był już tak stanowczy w swoich sądach. Zeznał, że gołym okiem nie mógł stwierdzić, czy Ł. O. był pijany i dlatego nie uniemożliwił mu, już w tamtym momencie poruszania się motorowerem.

W ocenie Sądu takich rozbieżności w zeznaniach świadka nie może usprawiedliwiać niepamięć, upływ czasu pomiędzy złożeniem zeznań, a zdarzeniem objętym aktem oskarżenia. W ocenie Sądu świadek zeznając celowo mijał się z prawdą. Podkreślić należy, że świadek i jego partnerka są skonfliktowani z oskarżonym i jego obecną żoną M. O.. Konflikt ten zdecydowanie przybrał na sile w okresie objętym aktem oskarżenia, bowiem w tym czasie (fakt widomy sądowi z urzędu) został skierowany do tutejszego Sądu akt oskarżenia przeciwko M. G. (1) o czyn z art. 157 § 1 kk, a pokrzywdzoną w tej sprawie była M. D..

1.1.2

zeznania świadka T. M. w części,

zeznania świadka P. S. w części

T. M. zeznał, że Ł. O. siedział w ogródku piwnym i pił piwo oraz rozmawiał z Ł. O.. Zeznania T. M. nie zasługują na wiarę w tym zakresie. Nie był on wstanie wskazać, jakie dokładnie piwo spożywał Ł. O., nie był nawet pewien czy był to napój w puszce, czy w butelce. Na rozprawie zaprzeczył, że rozumie co mówi Ł. O..

Na miejscu obecny był też P. S., który w toku postępowania przygotowawczego także zeznał, że Ł. O. spożywał alkohol przy stoliku. Przed Sądem złożył odmienne zeznania wskazał, że tego dnia spożył dużo alkoholu i niewiele pamięta z tego dnia. Widział Ł. O. jak siedział i palił papierosa. Nie widział jednak czy pił piwo. Zeznał, że butelka przed nim stała, ale jednocześnie wskazał, że zawsze tam stoi pełno butelek, bo nikt nich nie odnosi. Mogło również być tak, że Ł. O. pił piwo bez alkoholowe. Zeznania P. S. we wskazanym zakresie są sprzeczne i niejasne.

1.1.4

zeznania świadka K. G.

K. G. zeznała, że była z dziećmi na podwórku, gdy Ł. O. wjechał motorowerem. Ł. M. (1) – jej przyszły zięć dzwonił do niej mówiąc, że Ł. O. pił piwo w sklepie. Sąd nie dał wiary świadkowi, mając na uwadze zeznania świadków W. S. (1), U. B. i M. D. (O.). Ponadto Sąd miał na uwadze, że świadek, jak i jej córka i jej partner pozostają w konflikcie z oskarżonym i M. D. (obecnie O.).

1.1.2

zeznania świadka M. L. (1)

M. L. (1) zeznała, że w dniu 30 lipca 2018 roku sprzedawała w swoim sklepie w (...). Z jej zeznań wynika jednak, że nie ma wiedzy, co kupował Ł. O., czy spożywał alkohol przy sklepie i czy odjechał spod sklepu, bowiem wskazała, że nie przywiązuje uwagi do tego, co kupuje dany klient ani nie zwraca czym przyjeżdża i odjeżdża. W ocenie Sądu, zeznania tego świadka są nieprzydatne dla ustalenia stanu faktycznego.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

1

Ł. O.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przepis art. 178a § 1 kk stanowi, że karze podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości jest przestępstwem powszechnym, co oznacza, że może być popełnione przez każdy podmiot zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego - główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie - dodatkowy przedmiot ochrony (J. Piórkowska-Flieger, w: Bojarski, Kodeks karny, 2006, s. 320).

Z treści art. 178a § 1 kk wynika, że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion: po pierwsze – prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, po drugie – sprawca powinien prowadzić pojazd mechaniczny, wreszcie po trzecie – pojazd mechaniczny powinien być prowadzony w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Stan nietrzeźwości jest zdefiniowany w art. 115 § 16 KK, zgodnie z którym zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5‰ albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dcm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego te wartość. Analogicznie stan ten określono w art. 46 ust. 3 AlkoholU. Istotne jest przekroczenie tego progu. Od stanu nietrzeźwości należy odróżnić stan po użyciu alkoholu, który – zgodnie z art. 46 ust. 2 AlkoholU – zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do: 1) stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo 2) obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3. (R.A. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2020)

Definicja legalna ma charakter normatywnie wiążący, nie jest więc możliwe jej modyfikowanie na potrzeby praktyki, nawet jeśli pomiary wskazujące na niewielkie przekroczenia minimalnej granicy stężenia alkoholu mogą stwarzać trudności w bezspornym ustaleniu okoliczności mających znaczenie dla postępowania karnego. W szczególności pewna „racjonalizacja” ocen wyników pomiarów na potrzeby praktyki jest tym bardziej trudna do zaakceptowania, jeśli nie ma podstaw do kwestionowania rzetelności i legalności pomiaru (tak SN w wyroku z 3.11.2010 r., IV KK 165/10, Prok. i Pr.-wkł. 2011/3, poz. 9). Dlatego też za uzasadnione należy uznać, że w sytuacjach „granicznych” zasadne jest ponowienie pomiaru, a ewentualne różnice w wynikach należy oceniać na korzyść sprawcy, czyli jako podstawę ustalenia stanu faktycznego sprawy przyjąć trzeba niższe wyniki pomiaru (por. wyrok SN z 4.06.2007 r., V KK 148/07, OSNwSK 2007/1, poz. 1218). Formalnie jest możliwe ustalenie stanu trzeźwości w chwili czynu, na podstawie badania retrospektywnego czy też innego materiału dowodowego niż bardziej miarodajne metody, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 28.12.2018 r. w sprawie badań na zawartość alkoholu w organizmie. Niemniej jednak tego rodzaju dowód, przy braku możliwości ustalenia stanu upojenia w krótkim czasie po czynie, obarczony jest dużo większym prawdopodobieństwem niemożności ustalenia bezspornego stanu faktycznego, w szczególności jeśli uwzględnimy, że ustawowe progi mają znaczenie dla różnych ocen prawnokarnych (zob. wyrok SN z 21.09.1989 r., II KR 182/89, OSNPG 1990/4–5, poz. 32 – w analizowanej przez SN sprawie biegły wydał opinię, w której poziom alkoholu sprawcy ocenił w granicach od 0,5 promili do 1,8 promila; zob. również A. Marek, Kodeks..., 2010, s. 323). (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Opub.: WKP 2020)

W niniejszej sprawie nie można w sposób pewny ustalić, czy Ł. O. w dniu 30 lipca 2018 roku podczas drogi z (...) do W. znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Niewątpliwie Ł. O. w dniu 30 lipca 2018 roku wracając z pracy z miejscowości H. zatrzymał się w (...), by zrobić zakupy w sklepie spożywczym prowadzonym przez M. L. (1). W ogródku piwnym przy sklepie znajdował się P. S. oraz T. M., który miał wiedzę o konflikcie konkubiny jego brata Ł. M. (1) z konkubiną Ł. O.. Zadzwonił do Ł. M. (1) i powiedział mu, że Ł. O. spożywa piwo pod sklepem. Dodać należy, że zeznania P. S. i T. M. właściwie są niejasne, niespójne i nie korelują ze sobą co do okoliczności spożywania alkoholu przez Ł. O. w ogródku piwnym. Po otrzymanej od brata informacji Ł. M. (1) przyjechał pod sklep i ok. godz. 18:41 zawiadomił Policję, że Ł. O. po spożyciu alkoholu kieruje motorowerem z (...) w kierunku W. i najprawdopodobniej jedzie do miejsca zamieszkania swojej konkubiny M. D. (obecnie O.). Podkreślić należ, że również zeznania Ł. M. (1) nie mogą stanowić podstawy do poczynienia ustaleń w zakresie ilości i jakości spożytego przez Ł. O. alkoholu w sklepie w (...). Świadek nie potrafił wskazać konkretnie jakiego rodzaju piwo alkoholowe czy bezalkoholowe spożywał oskarżony i w jakiej ilości.

Z zeznań funkcjonariusza Policji S. G. (1) wynika, że trasa z (...) do W., którą poruszał się Ł. O. wynosi ok. 3 km (00:50:05-00:51:57 na k. 180v). M. D. (obecnie O.) podała zaś, że przejście tej trasy na piechotę zajmuje mniej niż pół godziny (00:15:25-00:21:31 na k. 178v-179). Ł. M. (1) zawiadomił Policję ok. godz. 18:41, że Ł. O. kieruje motorowerem po spożyciu alkoholu. Przyjąć zatem należy, że oskarżony wyruszył z (...) przed godz. 18:41, a zatem niezależnie od tego czy jechał motorowerem, czy też go prowadził można zasadnie przyjąć, że najpóźniej ok. godz. 19:00 dotarł do miejsca zamieszkania M. D.. Pierwsze badanie stanu trzeźwości Ł. O. miało zatem miejsce minimalnie po ok. godzinie od wyruszeniu z (...) (badanie urządzeniem (...) o godz. 19:30 k. 3). Ł. O. następnie został przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w W., gdzie urządzeniem Alkometr (...) poddany został kolejnym badaniom mającym ustalić stan jego trzeźwości. Badanie wykazało u Ł. O. o godz. 19:43 – 0,77 mg/l, o godz. 19:47 – 0,77 mg/l, o godz. 19:49 – 0,75 mg/l, alkoholu w wydychanym powietrzu. Następnie funkcjonariusze Policji udali się z Ł. O. do (...) w W. w celu pobrania mu krwi do badania. W próbce pobranej o godz. 20:10 stwierdzono 1,59‰, o godz. 20:40 – 1,49‰, o godzinie 21:10 – 1,35‰.

Ł. O. został zatrzymany i przesłuchany kolejnego dnia w charakterze podejrzanego, bez udziału innej osoby, która potrafi się z nim komunikować, mimo że cierpi na głuchotę obustronną, nie ma wykształconej mowy, nie rozumie mowy potocznej. W ocenie Sądu, wyjaśnienia te zostały odebrane w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi, o której mowa w art. 171 § 7 kpk i nie mogą stanowić dowodu.

Poddając szczegółowej i wszechstronnej analizie zgromadzone dowody - co nastąpiło przy uwzględnieniu zasad wiedzy, logiki oraz doświadczenia życiowego, a także obowiązku tłumaczenia nie dających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego - Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu.

W ocenie Sądu na podstawie zgromadzonych w sprawie dowodów nie można ustalić w sposób niewątpliwy, że oskarżony w czasie wskazanym w akcie oskarżenia znajdował się w stanie nietrzeźwości ,czy te z w stanie po użyciu alkoholu. Podkreślenia wymaga, że Ł. O. nie został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji podczas prowadzenia motoroweru z (...), a dopiero w miejscu jego zamieszkania. Niewątpliwe, w świetle zgromadzonego przez Sąd materiału dowodowego, jest to, że oskarżony konsekwentnie przez całe postępowanie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w zeznaniach świadków M. D. (obecnie O.), W. S. (1), U. B., M. S., funkcjonariuszy Policji S. G. (1) i M. B., jak również potwierdzają to czynności przeprowadzone wobec oskarżonego – poddanie go badaniu krwi na zawartość alkoholu. Również konsekwentnie przez całe postępowanie, już w momencie interwencji w miejscu zamieszkania oskarżonego on, jak i jego najbliżsi podnosili, że po przybyciu do domu oskarżony spożywał alkohol, wypił co najmniej dwa piwa. Stanowisko to zostało potwierdzone innymi dowodami, w tym uznanymi za wiarygodne zeznaniami W. S. (1), M. S., U. B., a także przybyłych na interwencję do W. funkcjonariuszy Policji. Fakt, że oskarżony spożywał alkohol po powrocie do domu potwierdzają badania stanu trzeźwości przeprowadzone analizatorami wydechu, z których wynika, iż w momencie ich przeprowadzania oskarżony znajdował się w fazie wchłaniania alkoholu do organizmu. Mając na uwadze porę roku lato, godzinę o której przybył on do W., fakt, że wykonywał w ciągu dnia pracę fizyczną oraz temperaturę ok. 30 stopni C., nie można uznać za niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego to, że po powrocie do domu Ł. O. mógł spożywać alkohol w postaci piwa. Kwestia, czy oskarżony spożywał alkohol po przybyciu do W. ma zaś pierwszorzędne znaczenie dla możliwości ustalenia stanu jego nietrzeźwości.

W niniejszej sprawie został dopuszczony dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty medycyny sądowej. Biegły wskazał, że z zaleceń opracowanych przez Instytut Ekspertyz Sądowych wynika, że obliczenia retrospektywne przeprowadzić można jedynie wówczas gdy spełnione są cztery następujące warunki: stężenie alkoholu we krwi osoby badanej było wyższe niż 0,4-0,5 ‰ ; czas od zdarzenia do pobrania próby krwi nie był dłuższy niż 5 godzin; badana osoba znajdowała się w fazie eliminacji alkoholu z ustroju; badana osoba nie spożywała alkoholu po zdarzeniu. W świetle opinii biegłej z zakresu medycyny sądowej, wskazać należy, że biegła wnioski o stężeniu alkoholu we krwi oskarżonego (około 1,89 % w godzinach od 18-18-30) poczyniła przy założeniu, że po powrocie do M. D. (obecnie O.) nie spożywał on już alkoholu. W niniejszej sprawie ustalono jednak, że oskarżony po przybycie do domu spożył alkohol w postaci piwa, dlatego zawarte w opinii wnioski nie mogą stanowić podstawy ustalenia stanu nietrzeźwości Ł. O. w momencie zdarzenia. Jak wynika z opinii, z zaleceń opracowanych przez Instytut Ekspertyz Sądowych wynika, że obliczenia retrospektywne przeprowadzić można jedynie wówczas gdy spełniony jest między innymi warunek, że badana osoba nie spożywała alkoholu po zdarzeniu.

Nadmienić należy, że w uzupełniającej opinii, złożonej na rozprawie w dniu 08 czerwca 2020 roku biegła wskazała, iż po spożyciu 1500 mililitrów piwa, po całkowitym wchłonięciu do krwioobiegu, czyli po około 1 godzinie do 1,5 godziny, stężenie alkoholu we krwi powinno osiągnąć 1,19 promila. Z przeprowadzonych badań krwi natomiast wynika, że u oskarżonego o godzinie 20.10 stwierdzono zawartość 1,59‰, o godz. 20:40 – 1,49‰, o godzinie 21:10 – 1,35‰ alkoholu etylowego we krwi. Niewątpliwie zatem oskarżony musiał spożyć alkohol w większej niż wskazał ilości. Na podstawie zgromadzone w sprawie materiału dowodowego nie można jednak poczynić ustaleń, czy, kiedy i ile alkoholu spożył oskarżony, poza wskazanym alkoholem zażytym po powrocie do domu. Z zeznań świadka T. M. i Ł. M. (1) wynika, że oskarżony przed sklepem w (...) miał spożywać piwo. Zeznania tych świadków są jednak niejednoznaczne, niespójne. Nie potrafili oni wskazać ani rodzaju ani i w jakiej ilości miał spożywać oskarżony alkohol (mimo że Ł. M. (1) zeznał, że usiadł w ogródku piwnym w takim miejscu, by obserwować dokładnie oskarżonego). W toku postępowania nie udało się w sposób kategoryczny ustalić, jakie to było piwo, czy bezalkoholowe, czy alkoholowe oraz dokładnej ilości, która miał rzekomo wypić oskarżony.

Podkreślić należy, że w przypadku przyjęcia, że oskarżony spożywał alkohol po zdarzeniu nie jest możliwe przeprowadzenie obliczeń prospektywnych bez ustalenia godziny i ilości spożytego wcześniej alkoholu.

Nie jest możliwe więc kategoryczne ustalenie, na podstawie rachunku retrospektywnego i prospektywnego czy oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, bądź w stanie po użyciu alkoholu wracając z (...) do W.. Nie można zatem Ł. O. przypisać odpowiedzialności karnej w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 178a § 1 kk. Nadmienić należy, że bez znaczenia z uwagi na powyższą okoliczność pozostaje to, czy na trasie z (...) do W. (...) Ł. O. skończyło się paliwo i czy w związku z tym nie kierował motorowerem.

Mać powyższe na uwadze Sąd w punkcie I wyroku uniewinnił oskarżonego Ł. O. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Nadmienić należy, że w postępowaniu karnym oskarżony korzysta z domniemania niewinności wyrażonego w art. 5 § 1 kpk, tzn. nie musi udowadniać swej niewinności, lecz wina musi być udowodniona ponad wszelką wątpliwość. Ponadto zgodnie z treścią art. 5 § 2 kpk, niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. Przepis ten wyraża regułę in dubio pro reo, która jest naturalną konsekwencją domniemania niewinności. Jeżeli bowiem obowiązuje domniemanie niewinności oskarżonego, to nieudowodnionych zarzutów nie można mu przypisywać. Stąd też pojawiające się wątpliwości, jeżeli nie da się ich rozstrzygnąć, należy tłumaczyć na korzyść oskarżonego (S. W., Proces karny..., 2005, s. 246, por. jednak M. L., Znaczenie i funkcje zasady „in dubio pro reo” w procesie karnym, PiP (...), s. 97).

Zgodnie z art. 414 § 1 kpk, w razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie lub danych przemawiających za warunkowym umorzeniem postępowania, sąd wyrokiem umarza postępowanie albo umarza je warunkowo. Jednakże w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 kpk sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny.

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

3

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na postawie § 17 ust. 2 pkt 3, § 20 i § 4 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) na rzecz adw. M. G. (2) kwotę 723,24 (złotych w podatek VAT w wysokości 23 % tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej Ł. O..

Zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk, w razie uniewinnienia oskarżonego koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia publicznego - Skarb Państwa.

8. PODPIS