Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 304/19

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych
konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo
wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie

21 lipca 2014 roku

sygn. akt VII K 181/13

2.

Sąd Rejonowy w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie

28 listopada 2014 roku

sygn. akt VII K 329/14

3.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie II Wydział Karny

28 sierpnia 2019 roku

sygn. akt II K 125/19

4.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie II Wydział Karny

22 października 2019 roku

sygn. akt II K 193/19

1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

skazanie P. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 21 lipca 2014 roku, sygn. akt VII K 181/13 za czyn z art. 279 § 1 kk popełniony w okresie od 01 lutego 2013 roku do 02 lutego 2013 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat tytułem próby, dozór kuratora, zobowiązanie do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej oraz do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu

i następnie zarządzenie postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 20 listopada 2014 roku, w sprawie VII Ko 937/14 wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

wykonanie kary orzeczonej w sprawie VII K 181/13 w całości;

skazanie P. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 28 listopada 2014 roku, sygn. akt VII K 329/14 za czyn z art. 297 § 1 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w nocy z 20 na 21 sierpnia 2014 roku na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat tytułem próby, dozór kuratora, obowiązek wykonywania pracy zarobkowej, naprawienie szkody,

i następnie zarządzenie postanowieniem Sądu Rejonowego w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 21 maja 2015 roku, w sprawie VII Ko 452/15 wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

wykonanie w części kary orzeczonej w sprawie VII K 329/14 w okresie od 08 grudnia 2017 roku do dnia 10 lipca 2018 roku;

skazanie P. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 28 sierpnia 2019 roku, sygn. akt II K 125/19 za czyn z art. 226 § 1 kk w zw. z art. 231a kk w zw. z art. 57a § 1 kk popełniony w dniu 04 kwietnia 2019 roku na karę 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, nawiązka na rzecz pokrzywdzonego, obowiązek wykonywania pracy zarobkowej, obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i następnie zarządzenie postanowieniem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 23 stycznia 2020 roku, w sprawie II Ko 1074/19 skazanemu w miejsce niewykonanej kary ograniczenia wolności zastępczą karę 182 dni pozbawienia wolności;

niewykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 125/19

skazanie P. C. wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 22 października 2019 roku, sygn. akt II K 193/19 za czyn z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 281 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełniony w nocy na 21 listopada 2018 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres zatrzymania od dnia 22 listopada 2018 roku od godziny 13.45 do 23 listopada 2018 r. do godziny 14.15 jako 2 dni pozbawienia wolności;

odbywanie od dnia 05 stycznia 2020 roku kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 193/19;

poprawne zachowanie P. C. w Zakładzie Karnym B.-F., w którym odbywa obecnie karę pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 193/19;

nieścisły i nierozerwalny związek podmiotowo przedmiotowy między poszczególnymi przestępstwami;

odpis wyroku w sprawie VII K 181/13

odpis postanowienia w sprawie VII Ko 937/14

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach i orzeczeniach

odpis wyroku sprawie VII K 329/14

odpis postanowienia w sprawie VII Ko 452/15

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach i orzeczeniach

odpis wyroku w sprawie II K 125/19

odpis postanowienia w sprawie II Ko 1074/19

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach i orzeczeniach

odpis wyroku w sprawie II K 193/19

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

informacja o pobytach i orzeczeniach

opinia o skazanym P. C.

odpisy wyroków w sprawach VII K 181/13, VII K 329/14, II K 125/19 i II K 193/19

k. 3

k. 4

k. 14-14v

k. 23-24v

k. 5

k. 6

k. 14-14v

k. 23-24v

k. 18

k.19

k. 14-14v

k. 23-24v

k. 7-7v

k. 14-14v

k. 23-24v

k. 22-22v

k. 3, k. 5, k. 18, k. k. 7-7v

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1,

1.2.1.3,

1.2.1.5,

1.2.1.7

1.2.1.10

1.2.1.1,

1.2.1.3,

1.2.1.5,

1.2.1.7

1.2.1.1,

1.2.1.3,

1.2.1.5,

1.2.1.7

1.2.1.2,

1.2.1.4,

1.2.1.6,

1.2.1.8

1.2.1.9

odpisy wyroków w sprawach VII K 181/13, VII K 329/14, II K 125/19 i II K 193/19

odpisy postanowień w sprawach VII Ko 937/14, VII Ko 452/15, II Ko 1074/19

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

opinia o skazanym P. C. i

informacja o pobytach i orzeczeniach

- nie budziły wątpliwości w zakresie ich treści,

- ich prawdziwość nie była kwestionowana w toku postępowania;

- nie budziły wątpliwości w zakresie ich treści,

- ich prawdziwość nie była kwestionowana w toku postępowania;

- nie budziła wątpliwości w zakresie jej treści,

- jej prawdziwość nie była kwestionowana w toku postępowania;

- nie budziły wątpliwości w zakresie ich treści,

- pochodziły od uprawionego podmiotu;

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla
ustalenia faktów)

Lp. faktu
z pkt 1.2.1
albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo
wyrok łączny, data wydania
wyroku albo wyroku łącznego
i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Rejonowy w Chełmnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Wąbrzeźnie z dnia 28 listopada 2014 roku, sygn. akt VII K 329/14

kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

2.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie z dnia 28 sierpnia 2019 roku, sygn. akt II K 125/19

na kara 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieopłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym

3.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie z dnia 22 października 2019 roku, sygn. akt II K 193/19

kara 1 roku pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

W pierwszej kolejności wskazać należy, że na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. 2020 poz. 1086) Sąd stosował przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz.U. 2020 poz. 1086), bowiem wszystkie kary w niniejszej sprawie zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie w/w ustawy.

Należało także mieć na uwadze treść art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw stanowi, że przepisów znowelizowanego rozdziału IX kodeksu karnego nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy (tj. 1 lipca 2015 roku) chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie tej ustawy. Z powyższego wynika, że w sytuacji, gdy wszystkie przestępstwa zostały popełnione przed 1 lipca 2015 roku oraz przed tą datą orzeczono prawomocnie kary za te przestępstwa, wyłączone jest stosowanie Kodeksu karnego w nowym brzmieniu. W wypadkach zaś popełnienia czynu w poprzednim stanie prawnym, a skazania po nowelizacji, do orzekania kary łącznej znajdzie zastosowanie reguła art. 4 § 1 kk. Oznacza to, że Sąd ustalając, że doszło do zbiegu przestępstw, będzie musiał ocenić, którą ustawę zastosować w zakresie ewentualnego orzeczenia kary łącznej, kierując się kryterium ustawy względniejszej (por. Nowelizacja prawa karnego 2015. Komentarz pod red. W. Wróbla, Krakowski Instytut Prawa Karnego Fundacja 2015, s. 912 - 915).

W przypadku P. C. wyroki w sprawach VII K 181/13 i VII K 329/14 wydane zostały pod rządami kodeksu karnego obowiązującego do dnia 30 czerwca 2015 roku. Natomiast wyroki w sprawach II K 125/19 i II K 193/19 zostały wydane po wejściu w życie z dniem 01 lipca 2015 roku ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks Karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku, poz. 396). Wobec powyższego, Sąd dokonywał oceny z punktu widzenia sytuacji prawnej P. C. i uregulowań dotyczących kary łącznej w brzmieniu do 30 czerwca 2015 roku i w brzmieniu od 1 lipca 2015 roku.

W oparciu o przepisy obowiązujące przed 01 lipca 2015 roku – Sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli zachodzą warunki pozwalające na orzeczenie kary łącznej określone w art. 85 kk, a dodatkowo osoba została skazana co najmniej dwoma prawomocnymi wyrokami (art. 569 § 1 kpk). Oznacza to, że warunki do wydania wyroku łącznego zachodzą wówczas, gdy dwoma lub więcej, prawomocnymi wyrokami, wymierzono wobec tej samej osoby kary tego samego rodzaju lub inne kary, jednak muszą to być kary podlegające łączeniu, za dwa lub więcej przestępstw popełnionych zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw. Nie ma natomiast znaczenia czy kary wymierzone takimi wyrokami zostały już wykonane, a w razie ich wykonania okres ten podlega zaliczeniu na poczet orzeczonej kary łącznej.

Analizując daty czynów oraz daty wydania wyroków zauważenia wymaga, że zbieg realny dotyczy wyłącznie kar orzeczonych w sprawach II K 125/19 i II K 193/19. Wyrok w sprawie II K 125/19 został wydany w dniu 28 sierpnia 2019 roku, a przed tą datą skazany dopuścił się popełnienia występku, za który skazano go w w/w procesie oraz występku, za który został skazany w sprawie II K 193/19.

Dokonując natomiast analizy pod kątem przepisów obowiązujących od dnia 01 lipca 2015 roku, skazania wymaga, że zgodnie z art. 85 § 2 kk, podstawą orzeczenia kary łącznej są nie tylko wymierzone, ale podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, za które wymierzono kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Oznacza to, że łączeniu nie podlegają kary, które już zostały wykonane.

Zgodnie z art. 87 § 1 kk, w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

W myśl w/w przepisów, łączeniu podlegają kary orzeczone w wyrokach w sprawach VII K 329/14, II K 125/19, II K 193/19. Żadna z tych kar nie została dotychczas wykonana w całości.

W niniejszej sprawie nie wystąpiły też okoliczności wyłączające wydanie wyroku łącznego w rozumieniu art. 85 § 3 kk, ponieważ żaden ze wskazanych wyroków zapadłych w stosunku do skazanego nie został orzeczony za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu a przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu z karą wykonywaną w chwili popełnienia, w skład której wchodzi kara, która była wykonywana w chwili popełnienia czynu.

Po dokonaniu analizy, Sąd doszedł do przekonania, że ustawą względniejszą dla skazanego jest zatem Kodeks karny w brzmieniu po 01 lipca 2015 roku.

4. WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z art. 85a kk, orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Łączeniu w niniejszej sprawie podlegała:

- kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- kara 1 roku ograniczenia wolności, która po zastosowaniu przelicznika z art. 87 § 1 kk równa jest 6 miesiącom kary pozbawienia wolności,

- kara 1 roku pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 86 § 1 kk, Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając w przypadku kary pozbawienia wolności - 20 lat. W tej sytuacji, stwierdzić należy, że kara łączna możliwa do wymierzenia wobec P. C. mieści się w granicach od 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności (najsurowsza z wymierzonych kar) do 3 lat pozbawienia wolności (suma orzeczonych kar).

Przystępując do wymiaru kary łącznej wobec skazanego w ramach wskazanych granic, Sąd miał na uwadze, że wymierzając kare łączną uwzględnić należy związek podmiotowo - przedmiotowy zachodzący między poszczególnymi przestępstwami. Im bardziej jest on ścisły, tym bardziej powinno się stosować zasadę absorpcji poszczególnych kar. Przez związek ten należy rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację, czas i miejsce popełnienia każdego z nich.

Analiza związku podmiotowo-przedmiotowego w niniejszej sprawie nie pozwala na przyjęcie, że był to związek ścisły i nieprzerwany. Zważyć należy, że nie pomiędzy wszystkimi przestępstwami popełnionymi przez P. C. zachodził bliski związek czasowy: czyn w sprawie VII K 329/14 został popełniony w nocy z 20 na 21 sierpnia 2014 roku, a czyn w sprawie II K 125/19 – 04 kwietnia 2019 roku, natomiast czyn w sprawie II K 193/19 – w nocy na 21 listopada 2018 roku. Zachodził natomiast między nimi bliski związek miejscowy - wszystkie czyny zostały popełnione w Wąbrzeźnie. Czyny skierowane były w zasadzie przeciwko innym rodzajowo dobrom - w sprawie VII K 329/14 skazany dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk, których przedmiotem ochrony jest mienie. W sprawie II K 125/19 popełnił przestępstwo z art. 226 § 1 kk, którego przedmiotem ochrony jest godność i powaga funkcjonariusza lub osoby mu przybranej, a pośrednio powaga organu, który reprezentuje. W sprawie II K 193/19 dopuścił się pomocnictwa w popełnieniu czynu z art. 281 kk, którego pierwszym przedmiotem ochrony jest własność, posiadanie lub inne prawa rzeczowe albo obligacyjne do rzeczy ruchomej, a drugim – nietykalność cielesna, wolność, zdrowie i życie człowieka.

Odnosząc powyższe do granic kary łącznej, zważywszy na okoliczności niniejszej sprawy, Sąd uznał, że zasadna jest ocena, że kara łączna powinna być wymierzona P. C. z zastosowaniem zasady asperacji. Dodatkowo za zastosowaniem zasady asperacji przemawiała potrzeba uwzględnienia prewencyjnego oddziaływania kary, tak w znaczeniu prewencji indywidualnej, jak i ogólnej. Skazany jest osobą, która nie wyciągnęła żadnych konstruktywnych wniosków ze swoich sprzecznych z prawem działań. Zaledwie po czterech miesiącach od warunkowego zwolnienia z zakładu karnego i to znajdując się w okresie próby, popełnił kolejne przestępstwo a za niespełna pięć miesięcy kolejne.

Przy orzekaniu kary łącznej wobec P. C. należało także uwzględnić opinię dotyczącą skazanego z miejsca odbywania kary pozbawienia wolności. W opinii wskazano, że dotychczasowe zachowanie skazanego jest poprawne. P. C. został dwa razy nagrodzony regulaminowo i nie był dotychczas karany dyscyplinarnie. Zachowanie skazanego w zakładzie karnym, choć jest okolicznością uwzględnianą przy wymiarze kary w wyroku łącznym, nie może jednocześnie być traktowane jako jedyny czynnik jej wymiaru. Skazany, który podporządkowuje się rygorom penitencjarnym i prezentuje postawy zgodne z regulaminem, realizuje swoje obowiązki i trudno uznawać to za nadzwyczajną zasługę, wystarczającą do zredukowania kary łącznej do najwyższej z wymierzonych kar.

W ocenie Sądu, zastosowaniu wobec P. C. zasady absorpcji sprzeciwiał się brak ścisłego związku przedmiotowo-podmiotowego popełnionych przestępstw, w tym przede wszystkim rozpiętość czasowa czynów. Na uwadze należało też mieć, że orzeczenie kary łącznej nie może stanowić dla skazanego swoistej premii, niwecząc cele jakie przyświecały sądom wymierzającym poszczególne kary jednostkowe. Analiza całokształtu wskazanych okoliczności, doprowadziła zatem Sąd do przekonania, że przy zastosowaniu wobec P. C. zasady asperacji powinna być wymierzona kara łączna 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

5. WYMIAR ŚRODKA KARNEGO

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU ŁĄCZNYM

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania,
zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

na podstawie art. 576 § 1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte wyrokiem łącznym pozostawiono do odrębnego wykonania;

zgodnie z art. 577 kpk, w wyroku łącznym należy, w miarę potrzeby, wymienić okresy zaliczone na poczet kary łącznej, w związku z tym, Sąd na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu:

- okres dotychczas odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie II K 193/19 od dnia 05 stycznia 2020 roku;

- okres zatrzymania w sprawie IIK 193/19 od dnia 22 listopada 2018 roku od godziny 13.45 do 23 listopada 2018 r. do godziny 14.15 jako 2 dni pozbawienia wolności;

- okres dotychczas odbytej kary pozbawienia wolności w sprawie VII K 329/14 od dnia 8 grudnia 2017 roku do 10 lipca 2018 roku

7. KOSZTY PROCESU

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

V

na podstawie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2019 roku poz. 18) zasądzono od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz adw. A. K. kwotę 147,60 zł wynagrodzenia za obronę wykonywaną z urzędu, w tym podatek VAT w stawce 23 % od tego wynagrodzenia

z uwagi na sytuację majątkową P. C., Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego od zapłaty wydatków, którymi obciążył Skarb Państwa

8. PODPIS