Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2022 roku funkcjonariusze Policji z Komendy Powiatowej Policji w W. mł. asp. R. H. i sierż. B. K. pełnili służbę na terenie miasta W.. W zakresie powierzonych funkcjonariuszom zadań znajdowała się kontrola prędkości przy użyciu laserowego przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w kontroli ruchu drogowego. Funkcjonariusze Policji ustawili radiowóz na ul. (...) w W. – obwodnica miasta. Funkcjonariusze dokonywali pomiaru na prostym odcinku drogi w obszarze zabudowanym, na której obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h.

Ok. godz. 13:00, w stronę miejscowości R., jechał pojazd marki M. o nr rej. (...). Mł. asp. R. H. dokonał pomiaru jego prędkości z odległości 129,9 m. Moment pomiaru został zarejestrowany na karcie pamięci urządzenia. Nie zachodziły żadne warunki mogące zakłócić pracę przyrządu do pomiaru prędkości. Pomiar wykazał prędkość 95 km/h, a zatem o 45 km/h większą niż dopuszczalna. Wobec stwierdzenia przekroczenia dopuszczalnej prędkości, funkcjonariusz zatrzymał do kontroli drogowej kierującego, którym okazał się J. J.. Następnie zaproponował mandat karny kredytowany w wysokości 1000 zł i poinformował o prawie do odmowy przyjęcia mandatu. J. J. skorzystał z tego prawa. Wówczas przekazano J. J., że zostanie wobec niego skierowany wniosek o ukaranie do sądu.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego J. J. w części (k. 14)

- zeznania świadka R. H. (k. 8, 00:04:07-00:09:47 na k. 37v-38)

- dokumentacja zdjęciowa (k. 10)

Funkcjonariusz Policji dokonał pomiaru prędkości przy użyciu laserowego przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w kontroli ruchu drogowego o nazwie fabrycznej: (...) o numerze fabrycznym: (...), rok produkcji 2020, które posiadało świadectwo legalizacji ponownej wydane przez (...) w G., wystawione w dniu 14 stycznia 2022 roku i ważne do dnia 14 lutego 2023 roku. Świadectwo to stwierdza, że przyrząd ten spełnia wymagania określone w (...)z dnia 17 lutego 2014 r., w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2019 t. poz. 1081).

Dowód:

- kserokopia świadectwa legalizacji ponownej wydanej przez (...) (k. 6)

J. J. urodził się (...). Jest żonaty. Jest właścicielem nieruchomości. Obecnie przebywa na rencie w wysokości 3500 zł.

Dowód:

- dane o osobie podejrzanej o popełnienie wykroczenia (k. 16)

- dane o popełnionych wykroczeniach (k. 17)

Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 04 stycznia 2023 roku, sygn. akt II W 363/22 J. J. został ukarany karą 1500 zł grzywny. (k. 19) Obwiniony wniósł sprzeciw od w/w wyroku (k. 25-25v). W związku ze skutecznym wniesieniem sprzeciwu, niniejsza sprawa została skierowana do rozpoznania na rozprawie.

J. J. w toku czynności wyjaśniających przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Wskazał, że na desce rozdzielczej w samochodzie wyświetlają mu się znaki drogowe. Pokazywało mu się 90 km/h, jednak mógł przeoczyć zmianę znaku. W miejscu, w którym został zatrzymany było szczere pole i na przestrzeni 2 km nie było żadnego budynku, co utwierdziło go w przekonaniu, że może jechać 90 km/h. Obwiniony wyjaśnił, że uczestniczył w zasadzce zorganizowanej przez funkcjonariuszy Policji, którzy byli schowani za brzózkami w bocznej drodze, w szczerym polu. (k. 14)

J. J. nie stawił się przed Sądem. (k. 37)

Na wiarę zasługiwały wyjaśnienia obwinionego w części, w której potwierdził, że w dniu 25 października 2022 roku poruszał się pojazdem marki M. o nr rej. (...) i został zatrzymany do kontroli drogowej w związku z przekroczeniem prędkości. Wyjaśnienia w pozostałej części stoją w sprzeczności z zeznaniami przesłuchanego w charakterze świadka funkcjonariusza Policji, który zatrzymał J. J. do kontroli drogowej –R. H.. Zeznania funkcjonariusza Policji dotyczące miejsca wykonania pomiaru, prawidłowości jego wykonania, jak i panujących warunków nie budziły wątpliwości Sądu. W toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności mogące podawać w wątpliwość wiarygodność jego zeznań. Funkcjonariusze Policji ustawili radiowóz na ul. (...) w W. – tj. przy obwodnicy miasta W.. Funkcjonariusz R. H. dokonywał pomiaru na prostym odcinku drogi, co zostało zarejestrowane przez urządzenie. Z dołączonego do akt sprawy świadectwa legalizacji ponownej wydanego przez (...) wynika zaś, że przyrząd, którym dokonano pomiaru spełniał wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r., w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2019 t. poz. 1081).

Zeznania złożone przez przesłuchanego w charakterze świadka funkcjonariusza Policji R. H. (k. 8, 00:04:07-00:09:47 na k. 37v-38) Sąd uznał za w pełni wiarygodne, ponieważ były spójne, logiczne, konsekwentne i bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość jego relacji. Świadek wskazał że pomiar został dokonany za pomocą przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w kontroli ruchu drogowego o nazwie fabrycznej: (...). Do kontroli pomiaru prędkości doszło na obwodnicy miasta W.. R. H. wskazał, że został przeszkolony do dokonywania pomiarów tym urządzeniem. Okoliczności te znajdują potwierdzenie także w notatce urzędowej sporządzonej po dokonanej kontroli drogowej. Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw do zakwestionowania treści zeznań tego świadka. Nie budziły żadnych wątpliwości Sądu i należy wykluczyć wpływ czynników zewnętrznych na wynik pomiaru prędkości. Nadto świadek jest osobą obcą w stosunku do obwinionego i nie ma żadnego interesu w tym, by bezpodstawnie go obciążać, nie jest zainteresowany konkretnym rozstrzygnięciem niniejszej sprawy.

Jako wiarygodne Sąd ocenił dowody z dokumentów. W ocenie Sądu, brak było podstaw do podważenia ich autentyczności i informacji w nich zawartych.

J. J. został obwiniony o to, że w dniu 25 października 2022 roku o godz. 12:58 w W. na drodze wojewódzkiej nr (...) w obszarze zabudowanym, kierując pojazdem marki M. o nr rej. (...) przekroczył dopuszczalną prędkość o 45 km/h, tj. o wykroczenie z art. 92a § 2 kw.

Zgodnie z art. 92a § 2 kw, kto, prowadząc pojazd mechaniczny, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, przekraczając je o ponad 30 km/h, podlega karze grzywny nie niższej niż 800 złotych

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.2022.988 t.j. z dnia 2022.05.11) stanowi, że prędkość dopuszczalna pojazdu lub zespołu pojazdów na obszarze zabudowanym wynosi 50 km/h.

Obwiniony znajdując się w obszarze zabudowanym - jadąc obwodnicą miasta, w pobliżu skrzyżowania z ulicą (...), przekroczył dozwoloną prędkość. Podczas dokonanego przez funkcjonariusza Policji pomiaru, J. J. jechał z prędkością 95 km/h, tj. o 45 km/h większą niż prędkość dopuszczalna. Pomiar prędkości pojazdu został dokonany za pomocą przyrządu do pomiaru prędkości pojazdów w kontroli ruchu drogowego o nazwie fabrycznej: (...). Wskazać należy, że urządzenie te posiada świadectwo legalizacji ponownej wydane przez (...) Świadectwo zostało wystawione w dniu 14 stycznia 2022 roku. Legalizacja ważna jest natomiast do dnia do dnia 14 lutego 2023 roku. Przyrząd ten spełnia wymagania określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r., w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (tekst jednolity Dz. U. z 2019 t. poz. 1081). Rozporządzenie te określa wymagania w zakresie konstrukcji, wykonania, materiałów oraz charakterystyk metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w kontroli ruchu drogowego (§ 1 pkt 1 w/w Rozporządzenia). Skoro zatem przyrząd otrzymał świadectwo legalizacji ponownej, to nie budzi wątpliwości, że mógł zostać wykorzystane do wykonania pomiaru. Moment popełnienia wykroczenia został zarejestrowany przez w/w urządzenie. W związku z tym, nie budzi wątpliwości, że J. J. w pełni wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92a § 2 kw.

Sąd uznał obwinionego J. J. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest wykroczenia z art. 92a § 2 kw i za to na podstawie art. 92a § 2 kw w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1500 złotych.

Przy wymiarze kary, Sąd miał na uwadze dyrektywy z art. 33 kw. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie kara grzywny w orzeczonym wymiarze jest adekwatna i spełnia kryteria z art. 33 § 1 kw. Kara ta nie jest nadmiernie surowa, a jednocześnie w pełni adekwatna do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu. Jest oczywistym bowiem, że każdy kierujący pojazdem mechanicznym zobowiązany jest do przestrzegania limitów prędkości usankcjonowanych znakami drogowymi. W niniejszej sprawie Sąd uznał wymierzenie obwinionemu kary grzywny w minimalnej wysokości 800 złotych za niezasadne, z uwagi na fakt, że w sprawie nie było żadnych okoliczności łagodzących. Zachowanie obwinionego cechowało się umyślnością. Przekroczenie prędkości było znaczne, w trakcie kontrolki zachowywał się arogancko.

Obwiniony posiada stały dochód w postaci renty. Kara w wymiarze 1500 złotych pozwoli na osiągnięcie celów kary tak w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego, jak i w płaszczyźnie społecznego jej oddziaływania.

Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 119 § 1 kpw i art. 21 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie 150 złotych tytułem opłaty oraz obciążył go zryczałtowanymi kosztami postepowania w wysokości 120 złotych, nie znajdując podstaw od zwolnienia obwinionego od kosztów, czyli skorzystania z wyjątku od reguły określonego w art. 118 § 1 kpw, albowiem w ocenie Sądu ich uiszczenie nie jest zbyt uciążliwe dla obwinionego ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

Sędzia

Natalia Dąbrowska