Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący : SSR Małgorzata Pawlikowska

Protokolant: sekr.sąd. Anna Sikorska

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2018 r. w Wąbrzeźnie na rozprawie sprawy

z powództwa A. C.

przeciwko P. C.

- o alimenty

1.zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powoda A. C. rentę alimentacyjną w kwocie po 100,-( sto ) złotych miesięcznie , płatną do jego rąk , do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat , poczynając od dnia 25.01.2017r.,

2. oddala powództwo w pozostałej części ,

3. nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi,

4. zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz adwokata J. B. kwotę 2.214 zł(dwa tysiące dwieście czternaście złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu ,-

5. nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Na oryginale właściwe podpisy.

III RC 13/17

UZASADNIENIE

Powód A. C. w dniu 25 stycznia 2017 roku wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego P. C. alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10-tego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, począwszy od dnia 01 stycznia 2017 roku, przelewem na wskazany numer rachunku bankowego. Powód argumentował, że jest osobą schorowaną. Przebył operację kręgosłupa i oczekuje na następny zabieg z uwagi na występujące nadal bóle w kręgosłupie i niedowład kończyn. Nadto ma stwierdzoną niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze oraz cukrzycę. Powód wskazał, że został wyrzucony z zajmowanego wraz z żoną mieszkania przy ul. (...) w W. i pozbawiony dostępu do swojego majątku. Mieszkanie i warsztat, w którym przedtem prowadził działalność gospodarczą pozostają we władaniu jego żony i syna. Obecnie wynajmuje pokój z możliwością korzystania z kuchni i łazienki. Z uwagi na stan zdrowia, jego źródło dochodu stanowi renta. Powód ponosi koszty związane z opłaceniem wynajmowanego lokalu, zakupem lekarstw, dojazdami do lekarza. Otrzymywana kwota nie wystarcza na bieżące utrzymanie i zaspokojenie jego podstawowych potrzeb. Pozwany P. C. ma natomiast możliwości finansowe pozwalające na obciążenie go obowiązkiem alimentacyjnym. Z jego wiedzy wynika, że P. C. pracuje jako kierowca, a jego zarobek łącznie z dietą może sięgać 6.000 zł miesięcznie. (k. 2-4)

W odpowiedzi na pozew P. C. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, że powód ani nie został pozbawiony majątku, ani wyrzucony z domu. Co prawda jest na rencie, ale posiada jedynie częściową niezdolność do pracy do czerwca 2017 roku, w związku z czym może wykonywać pracę zarobkową. P. C. podniósł nadto, że powód nigdy nie dbał o niego i jego matkę. Znęcał się nad nimi psychicznie i fizycznie oraz nadużywał alkoholu. Nie miał z ojcem dobrego kontaktu, to matka dbała o niego i o dom. W grudniu 2015 roku przeprowadził się z T. do W., by być blisko matki i uspakajać awanturującego się ojca. Powód wyraził wówczas zgodę, by zamieszkał w lokalu po byłym warsztacie. W marcu 2016 roku doszło do awantury, po której przeniósł się do mieszkania zajmowanego przez rodziców. W kwietniu 2016 roku A. C. wyprowadził się. Odtąd pozwany pomaga finansowo matce i opiekuje się nią. Ze względu na problemy ze zdrowiem nie miał pracy przez długi czas. Dnia 01 stycznia 2017 roku znalazł zatrudnienie i osiąga dochód w wysokości 2058 zł brutto. Otrzymywane wynagrodzenie przeznacza na dojazdy do pracy, płacenie miesięcznych zobowiązań związanych z mieszkaniem, zakup jedzenia dla siebie i matki oraz lekarstw. Jest po trzech operacjach i choruje na nadciśnienie tętnicze. (k. 39-42)

Na rozprawie w dniu 27 października 2017 roku pełnomocnik powoda oświadczył, że widzi możliwość zawarcia ugody, zgodnie z którą pozwany uiszczałby na rzecz pozwanego alimenty w kwocie po 150 zł miesięcznie. Pełnomocnik pozwanego nie wyraził na to zgody. (k. 282)

Na rozprawie w dniu 29 stycznia 2018 roku pełnomocnik powoda sprecyzował żądanie pozwu do kwoty alimentów po 150 zł miesięcznie. Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości. (k. 336)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. C. urodził się (...). Pozwany P. C. urodził się (...) i jest synem A. C. i W. C.. W. C. posiada nadto troje dzieci ze swojego poprzedniego związku małżeńskiego.

( dowód: okoliczności bezsporne, nadto odpis zupełny aktu urodzenia P. C. k. 5-5v)

Małżeństwo powoda z matką pozwanego zostało rozwiązane przez rozwód z winy powoda w 2017 roku. Powód wszczynał awantury i stosował przemoc psychiczną i fizyczną wobec W. C.. Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie wyrokiem z dnia 06 marca 2017 roku, w sprawie II K 56/16 skazał A. C. za znęcanie się w okresie od 10 lipca 2012 roku do 17 stycznia 2016 roku nad W. C.. Wyrok ten stał się prawomocny z dniem 19 października 2017 roku.

Przeciwko A. C. w Sądzie Rejonowym w Wąbrzeźnie toczyło się też postępowanie z art. 157 § 1 kk w sprawie II K 196/15, w którym pokrzywdzonym był jego klient. Wyrok zapadł w dniu 22 grudnia 2016 roku i stał się prawomocny z dniem 06 lipca 2017 roku. Na mocy tego orzeczenia powód został zobowiązany do zapłaty zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 3.000 zł. Z uwagi na nierealizowanie tego obowiązku, przeciwko A. C. została wszczęta egzekucja komornicza.

( dowód: przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; pismo z dnia 09.10.2017 r. k. 279; kserokopia wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania k. 296; uwierzytelnione kserokopie zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego k. 329-330v; kserokopia zaświadczenia o dokonanych wpłatach k. 384; akta sprawy II K 196/15 Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie; kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z 06.03.2017 r., w sprawie II K 56/16 k. 282-282v aktach sprawy III RC 87/16 Sadu Rejonowego w Wąbrzeźnie)

Powód A. C. posiada wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest szklarzem. Uprzednio prowadził w miejscu zamieszkania własną działalność gospodarczą– miał warsztat szklarski, następnie szewski. W związku ze stanem zdrowia obecnie pozostaje na rencie. A. C. choruje na wielopoziomową dyskopatię L-S. Przebył operację usunięcia przepukliny jądra miażdżystego L-S. Jest po złamaniu kości śródstopia lewego. Cierpi także na ostrogę piętową, nadciśnienie tętnicze i kardiomiopatię, cukrzycę i otyłość. Ostatnią operację przebył w dniu 20 lutego 2018 roku. Jest w trakcie dalszego leczenia neurologicznego i wymaga rehabilitacji.

A. C. orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 grudnia 2016 roku (nr akt 056122243) został uznany częściowo niezdolnym do pracy do dnia 30 czerwca 2017 roku. Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 stycznia 2017 roku (znak (...)) przyznano A. C. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 06 grudnia 2016 roku. Rentę tę przyznano mu do dnia 30 czerwca 2017 roku w kwocie 973,57 zł. Następnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał waloryzacji renty, jednak świadczenie to zostało też zmniejszone z powodu należności egzekwowanych na mocy tytułu wykonawczego, tj. o 288,84 zł. W związku z tym od 01 marca 2017 roku wysokość świadczenia otrzymywanego przez powoda wynosiła 690,56 zł. Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 lipca 2017 roku (znak (...)) ustalono A. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia 01 lipca 2017 roku i przyznano ją do dnia 31 lipca 2018 roku w wysokości 979,40 zł. Kwota ta jest pomniejszona w związku z egzekucją komorniczą. Świadczenie wypłacane powodowi wynosi aktualnie około 709 zł.

Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 30 stycznia 2017 roku ( (...)-47/17/WO) postanowiono zaliczyć A. C. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. W orzeczeniu wskazano, że nie da się ustalić, od kiedy istnieje niepełnosprawność, ale datuje się ją od dnia 12 grudnia 2016 roku. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydano do dnia 31 stycznia 2018 roku. W orzeczeniu wskazano, że powód jest zdolny do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 21 marca 2017 roku (SP-II. (...).1.14.2018) postanowiono zaliczyć A. C. ponownie do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Zostało one wydane do dnia 31 marca 2019 roku i również podano w nim, że powód jest zdolny do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej.

( dowód: przesłuchanie powoda 00:00:42-00:24:05 na k. 405-405v; zeznania świadka M. L. 00:42:25-00:56:59 na k. 152v-153, 00:27:10-00:34:05 na k. 282v; zeznania świadka T. G. 00:13:30-00:26:50 na k. 282v; zeznania świadka R. Ż. 00:34:25-00:38:35 na k. 282v; dokumentacja medyczna powoda: k. 6-8v, k. 15-19v, k. 25-31, k. 179-180, k. 214-224, k. 246-255, k. 320; kserokopia decyzji ZUS z 13.01.2017 r., znak (...) k. 12-13v; uwierzytelniona kserokopia decyzji z ZUS z 01.03.2017 r. znak: I/15/056122243 k. 212; uwierzytelniona kserokopia decyzji z ZUS z 18.07.2017 r. znak: I/15/056122243 k. 243-245; kserokopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z 30.01.2017 r. k. 172-172v; uwierzytelniona kserokopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z 21.03.2018 r. k. 400)

A. C. w 2016 roku wyprowadził się z mieszkania przy ul. (...) w W., które zajmował wspólnie z W. C.. Następnie w dniu 23 stycznia 2017 zawarł umowę najmu mieszkania w D., przy ul. (...). Z tego tytułu był zobowiązany uiszczać miesięcznie kwotę 500 zł. Obecnie mieszka w G. przy ul. (...) ze swoją konkubiną. Czynsz za mieszkanie wynosi 550 zł miesięcznie. Partnerka powoda nie dokłada się jednak do tej opłaty, jest w trakcie chemioterapii i swoje dochody, które stanowią zasiłki, przeznacza głównie na zakup lekarstw. Pozwany ponosi nadto następujące miesięczne koszty: media – ok. 120 zł, wyżywienie – ok. 250 zł, lekarstwa – ok. 150 zł, rehabilitacja – 160 zł, paliwo do samochodu – ok. 300 zł oraz prąd - ok. 100 zł co dwa miesiące. Łącznie zatem koszty utrzymania powoda to koszt około 1.500 zł. Powód posiada swój samochód, bowiem jest mu on niezbędny by dojeżdżać do lekarzy w innych miastach oraz na rehabilitację. Ponosi w związku z tym także koszty ubezpieczenia samochodu w kwocie 700 zł. Nadto zobowiązany jest do zapłaty zadośćuczynienia wynikającego z wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie II Wydziału Karnego, sygn. akt II K 196/15. Z tego tyłu toczy się przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. A. C. zmuszony jest korzystać z pomocy finansowej swoich sióstr.

( dowód: przesłuchanie powoda 00:00:42-00:24:05 na k. 405-405v; zeznania świadka M. L. 00:42:25-00:56:59 na k. 152v-153, 00:27:10-00:34:05 na k. 282v; zeznania świadka T. G. 00:13:30-00:26:50 na k. 282v; zeznania świadka R. Ż. 00:34:25-00:38:35 na k. 282v; kserokopie rachunków i faktur k. 20-24, k. 171, k. 293-295, k. 325-328; kserokopia umowy najmu lokalu przy ul. (...), D. k. 11, kserokopia wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania k. 296; uwierzytelnione kserokopie zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego k. 329-330v; kserokopia zaświadczenia o dokonanych wpłatach k. 384 )

Powód ma mieszkanie w kamienicy o pow. 72 m ², warsztat o pow. 48 m ² i garaż o pow. 18 m ². Stanowi to majątek wchodzący w skład wspólności ustawowej z W. C., który będzie podlegał podziałowi. Obecnie nieruchomości te pozostają we władaniu pozwanego i W. C.. Wyrokiem z dnia 21 marca 2018 roku, w sprawie III RC 37/16 Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie ustanowił rozdzielność majątkową A. C. i W. C. wynikającą z zawartego przez z nich małżeństwa z dniem 17 stycznia 2016 roku.

( dowód: przesłuchanie powoda 00:00:42-00:24:05 na k. 405-405v; przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; akta sprawy o sygn. III RC 37/16 Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie)

Pozwany P. C. ma wykształcenie średnie. Jest kawalerem i nie posiada dzieci. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. P. C. w 2017 roku zatrudniony był jako kierowca w firmie transportowej i osiągał dochód w wysokości 2058 zł brutto. Część osiąganego dochodu przeznaczał na pomoc finansową matce. Zrezygnował z tej pracy z uwagi na to, że nie radził sobie psychicznie. Decyzją Starosty (...) z dnia 27 lipca 2017 roku (znak:/ (...)) P. C. został z dniem 27 lipca 2017 roku uznany za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Decyzją Prezydenta Miasta T. z dnia 01 września 2017 roku (znak: FO- (...)) P. C. został z dniem 25 sierpnia 2017 roku uznany za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Następnie pozwany został zatrudniony na okres próbny od 01 września 2017 roku do 30 listopada 2017 roku na stanowisku asystent handlowy w Fundacji (...) w T.. Decyzją Prezydenta Miasta T. z dnia 27 marca 2018 roku (znak: FO- (...)) P. C. został z dniem 27 marca 2018 roku uznany za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Pozwanego finansowo wspiera jego przyrodnia siostra.

( dowód: przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; zeznania świadka I. K. 00:15:00-00:42:25 na k. 152v; zeznania świadka K. S. 00:56:59-01:04:31 k. 15; uwierzytelniona kserokopia decyzji Starosty (...) z 27.07.2017 znak:/ (...) k. 260; uwierzytelniona kserokopia Prezydenta Miasta T. z 01.09.2017 znak: FO- (...) k. 261; kserokopia zaświadczenia o zatrudnieniu z 11.09.2017 r.; uwierzytelniona kserokopia Prezydenta Miasta T. z 27.03.2018 r. znak: FO- (...) k. 386)

Orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności z dnia 20 października 2008 roku ( (...).wo. (...)-I- (...)) postanowiono zaliczyć P. C. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe. W orzeczeniu wskazano, że pozwany jest zdolny do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Orzeczeniem z dnia 09 października 2015 roku nr (...) Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w B. uznała P. C. za niezdolnego do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju – kategoria D.

( dowód: przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; kserokopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności z dnia 20.10.2008 r. k. 65, kserokopia orzeczenia (...) w B. z 09.10.2015 r. nr (...) k. 44-44v)

P. C. jest leczony z powodu nadciśnienia tętniczego oraz schorzeń układu ruchu. Cierpi na drętwienie rąk i nogi.

( dowód: przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; dokumentacja medyczna pozwanego: k. 45-55, k. 59-64, k. 66-76, k. 113-114)

P. C. mieszka obecnie ze swoją matką W. C. w mieszkaniu przy ul. (...) w W.. Przez jakiś czas mieszkał w T. z M. P., z którą prowadził wspólne gospodarstwo domowe, po czym ponownie wprowadził się do matki. Czynsz za mieszkanie wynosi - ok. 350 zł miesięcznie , prąd - ok. 60 zł miesięcznie. Nadto do stałych wydatków należy opłata za gaz – ok. 300 zł co dwa miesiące oraz podatek od nieruchomości. W okresie grzewczym za ogrzewanie uiszcza się kwotę 350 zł co dwa miesiące. Opłaty za mieszkanie wynoszą łącznie około od 800 do 1000 zł miesięcznie. Wydatki te pokrywa głównie jednak W. C. ze swojej emerytury w kwocie 1.100 zł. Jeśli nie wystarcza jej na to środków, to wysprzedaje rzeczy z mieszkania. Nadto pozwany ponosi koszty zakupu lekarstw i rehabilitacji – ok. 100 zł miesięcznie oraz wyżywienia – ok. 600 zł miesięcznie. P. C. posiada kredyt na kwotę 12 106,22 zł, który zaciągnął na zakup samochodu. Miesięczna rata wynosi 390,64 zł, a termin całkowitej spłaty wypada na dzień 10 listopada 2020 roku.

( dowód: przesłuchanie pozwanego 00:24:05-00:45:52 na k. 405v-406; zeznania świadka I. K. 00:15:00-00:42:25 na k. 152v; zeznania świadka K. S. 00:56:59-01:04:31 k. 153, uwierzytelniona kserokopia umowy najmu k. 263-266, zaświadczenie z (...) Bank (...) SA k. 313)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalając stan faktyczny oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony. W ocenie Sądu stanowią one wiarygodne źródło zawartych w nich informacji, a żadna ze stron nie podważyła ich autentyczności.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda A. C.. W ocenie Sądu były one spójne i logiczne, nadto zostały potwierdzone w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Powód przedstawił swoją sytuacje finansową, zdrowotną i mieszkaniową. Sąd uznał za wiarygodne w części przesłuchanie pozwanego w zakresie w jakim opisywał swoją sytuację majątkową. Natomiast Sąd odmówił wiary i mocy dowodowej zeznaniom P. C. w zakresie w jakim negował on partycypowanie powoda w kosztach utrzymania rodziny. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków I. K., K. S., M. L., T. B., T. G., R. Ż.. Ich zeznania były spójne i logiczne.

Powództwo zasługuje w części na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 128 kro, obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Kolejność obowiązku alimentacyjnego osób zobowiązanych określa art. 129 kro, który w § 1 stanowi, że obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi, natomiast z § 2 wskazanego powyżej przepisu wynika, że krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Pozwany P. C. należy do kręgu osób zobowiązanych do alimentacji, jest on bowiem synem powoda A. C.. Wskazać należy, że powód nie posiada innych dzieci poza pozwanym.

W niniejszej sprawie, aby przesądzić o zasadności roszczenia powoda musiała zostać przez niego wykazana przesłanka pozostawania w niedostatku. Poza szczególnym unormowaniem obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dzieci niezdolnych do samodzielnego utrzymania się, uprawniona do świadczeń alimentacyjnych – stosownie do art. 133 § 2 kro – jest tylko taka osoba, która znajduje się w niedostatku. Niedostatek jest pojęciem niedookreślonym. Najogólniej biorąc, w niedostatku znajduje się ten, kto nie może własnymi siłami zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb, o których mowa w art. 135 § 1 kro, w szczególności nie ma niezbędnych ku temu środków i nie może ich uzyskać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych. Jeżeli własnymi siłami może zaspokoić swoje potrzeby tylko częściowo, obowiązek alimentacyjny zobowiązanego ogranicza się do ich niezaspokojonej części (wyr. SN z 20.2.1974 r., III CRN 388/73, OSN 1975, Nr 2, poz. 29; wyr. SN z 19.5.1975 r., III CRN 55/75, OSN 1976, Nr 6, poz. 133; wyr. SN z 20.1.2000 r., I CKN 1187/99, L.).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie powód A. C. wykazał, że pozostaje w niedostatku, bowiem nie jest on w stanie własnymi siłami zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb. Powód przez całe dotychczasowe życie pozostawał aktywny zawodowo, prowadził własną działalność gospodarczą. Aktualnie jedyne źródło dochodu powoda stanowi renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która przysługuje mu do dnia 31 lipca 2018 roku. Powód posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane do dnia 31 marca 2019 roku. Możliwości zarobkowe powoda są, ograniczone - jest on zdolny do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Niewątpliwie zatem A. C. jest osobą schorowaną, cierpi na: wielopoziomową dyskopatię L-S, jest po złamaniu kości śródstopia lewego, ma ostrogę piętową, nadciśnienie tętnicze, kardiomiopatię, cukrzycę. Wskazać należy, że powód podejmował się prac dorywczych, by uzyskać dodatkowy dochód. Dolegliwości bólowe jednak stanowiły istotną przeszkodę, uniemożliwiając mu pracę. W 2016 roku powód przeszedł pierwszą operacje dyskopatii L/S, jednakże ból powrócił po dwóch miesiącach od operacji. A. C. poddawał się dalszemu leczeniu, jednakże konieczny okazał się kolejny zabieg. W dniu 20 lutego 2018 roku A. C. został poddany następnej operacji. Z zaświadczenia lekarskiego z dnia 23 kwietnia 2018 roku wynika, że powód nie jest zdolny do pracy z uwagi na to, że jest w trakcie dalszego leczenia. Podkreślenia wymaga także fakt, że z uwagi na wykształcenie i wyuczony zawód powodowi trudno byłoby znaleźć zatrudnienie niewymagające pracy fizycznej, a taką uniemożliwia mu stan zdrowia. Co więcej, A. C. musi poddawać się leczeniu rehabilitacyjnemu, które odbywa się w różnych porach. Trudno byłoby mu zatem pogodzić pracę zawodową z rehabilitacją.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powodowi jest wypłacana renta w wysokości około 709 zł. Przyznane świadczenie jest pomniejszane z uwagi na zobowiązanie powoda wynikające z orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie, w sprawie o sygn. II K 196/15 zadośćuczynienia w kwocie 3.000 zł. Nie posiada on innych źródeł dochodu. Korzysta on jednak z pomocy finansowej sióstr. Kwota otrzymywana tyłem renty nie wystarcza bowiem na zaspokojenie jego wszystkich usprawiedliwionych potrzeb. Pozwany wskazał, że jest zobowiązany do zapłaty czynszu za wynajmowane mieszkanie w kwocie 550 zł, nadto ponosi następujące miesięczne koszty: media – ok. 120 zł, wyżywienie – ok. 250 zł, lekarstwa – ok. 150 zł, rehabilitacja – 160 zł, oraz prąd - ok. 100 zł co dwa miesiące. Powód posiada swój samochód, bowiem jest mu on niezbędny by dojeżdżać do lekarzy przyjmujących poza jego miejscem zamieszkania oraz na leczenie rehabilitacyjne. Powód ponosi w związku z tym także koszty paliwa w wysokości ok. 300 zł miesięcznie. Łącznie zatem koszty utrzymania powoda to koszt około 1.500 zł. Zestawienie uzasadnionych wydatków złożone przez powoda wskazało przybliżone koszty jego utrzymania i dowiodło tego, że z własnych dochodów nie jest w stanie obecnie utrzymać się samodzielnie. Niewątpliwie powód znajduje się w niedostatku, nie jest w stanie sam własnymi siłami zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb. Przede wszystkim do usprawiedliwionych potrzeb powoda zaliczyć należało mieszkanie, wyżywienie, rehabilitację, lekarstwa. Z racji swojego stanu zdrowia powód niewątpliwie wymaga leczenia. Nie ma żadnych możliwości, aby te potrzeby były zaspokojone ze świadczenia rentowego. O ile więc renta powoda wystarcza w zasadzie na opłaty podstawowe i wyżywienie to zaspokojenie dodatkowych potrzeb – opłacenia rehabilitacji i koszty zakupu lekarstw wymaga wsparcia osób trzecich.

Co prawda powód ma mieszkanie w kamienicy o pow. 72 m ², warsztat o pow. 48 m ² i garaż o pow. 18 m ² w W.. Stanowi to majątek wchodzący w skład wspólności ustawowej. Obecnie nieruchomości te są we władaniu pozwanego i W. C., z którą powód pozostaje skonfliktowany. Trudno sobie zatem wyobrazić, by doszło między nimi do porozumienia odnośnie zbycia któregokolwiek ze składników majątku. Między A. C. a W. C. nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego, w tym również więzi gospodarczej. Nie są razem, nie podejmują wspólnych decyzji i w ocenie Sądu mając na uwadze wyrok skazujący za znęcanie się powoda nad W. C., nie można wymagać, by dochodzili sami do porozumienia w tej kwestii. Z tych samych przyczyn zamieszkanie przez powoda w warsztacie czy garażu w celu zmniejszenia jego wydatków byłoby rozwiązaniem mogącym pogłębić istniejący konflikt, bowiem strony dzieląc wspólne podwórze nie uniknęłyby spotkania ze sobą.

Sąd nie miał wątpliwości, że możliwości płatnicze pozwanego nie pozwalają na zasądzenie od niego alimentów w żądanej przez powoda wysokości. Wskazać należy, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają z jednej strony usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, z drugiej strony zaś możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego (por. wyr. SN z 10.10.1969 r., III CRN 350/69, OSNPG 1970, Nr 2, poz. 15). W sprawie ustalono, że pozwany natomiast jest obecnie osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. W 2017 roku pracował jako kierowca, ale zrezygnował z niej. Wówczas pomagał finansowo swojej matce. P. C. posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane na stałe. W orzeczeniu wskazano, że jest on zdolny do zatrudnienia w warunkach pracy chronionej. Obecnie jest leczony z powodu nadciśnienia tętniczego oraz schorzeń układu ruchu. Cierpi na drętwienie rąk i nogi. Mieszka razem z matką w mieszkaniu przy ul. (...). Opłaty za mieszkanie ponoszone są przez W. C.. Pozowany pozostaje też częściowo na utrzymaniu swojej przyrodniej siostry. Pozwany ponosi koszty zakupu lekarstw i rehabilitacji – ok. 100 zł oraz wyżywienia – ok. 600 zł. P. C. posiada kredyt na kwotę 12 106,22 zł, zaciągnięty na zakup samochodu. Miesięczna rata wynosi 390,64 zł, a termin całkowitej spłaty wypada na dzień 10 listopada 2020 roku. Kierując się dyspozycją art. 129 § 2 krio należało ustalić obowiązek w sposób sprawiedliwy, w sposób odpowiadający możliwościom zarobkowym i majątkowym pozwanego. Uwadze Sądu nie uszedł fakt, że aktualnie pozwany jest w nienajlepszej sytuacji finansowej. Pozwany nie posiada jednak całkowicie ograniczonej zdolności zarobkowania. Może on wykonywać pracę zgodnie ze swoimi możliwościami psychofizycznymi. W ocenie Sądu obecnie nie wykorzystuje on swoich wszystkich możliwości zarobkowych. Jest on osobą młodą, posiada wykształcenie średnie, a zatem istnieje duże prawdopodobieństwo znalezienia przez niego zatrudnienia, tym bardziej z uwagi na spadającą obecnie stopę bezrobocia w Polsce. Z uwagi na wiek, schorzenia, na które cierpi, dyspozycyjność a także przede wszystkim wykształcenie z pewnością łatwiej będzie mu znaleźć zatrudnienie niż powodowi, w szczególności niepolegające na wykonywaniu pracy fizycznej.

Jednym z podstawowych założeń polskiego prawa rodzinnego jest obowiązek wzajemnego wspierania się członków rodziny. Biorąc pod uwagę warunki społeczne i ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego uznać należy, iż zasądzenie alimentów od pozwanego w realiach niniejszej sprawy jest zasadne. Powód aktualnie jest osobą schorowaną. Wcześniej prowadził własną działalność gospodarczą i zamieszkiwał z rodziną. Uwadze Sądu nie uszedł fakt, że niewątpliwie relacja między powodem a pozwanym nie układa się obecnie najlepiej. Bezsprzecznie bywały sytuacje, że zachowanie powoda jako ojca pozwanego odbiegało od przyjętych norm dbałego rodzicielstwa. Powód bowiem w okresie od 10 lipca 2012 roku do 17 stycznia 2016 roku wszczynał awantury i używał przemocy wobec matki pozwanego. P. C. nie miał jednak statusu osoby pokrzywdzonej w sprawie karnej o znęcanie toczącej się przed Sądem Rejonowym w Wąbrzeźnie przeciwko A. C.. Rzekomy fakt znęcania się nad pozwanym przez powoda w jego dzieciństwie nie znalazł potwierdzenia w zgormadzonym materiale dowodowym. Strony zamieszkiwały razem do czasu, gdy pozwany wyprowadził się po osiągnięciu pełnoletności. Twierdzenia powoda, że tylko matka dbała o dom i uiszczała wszelkie opłaty nie są przekonywujące. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje również, że powód angażował się w zaspokajanie potrzeb syna. W ocenie Sądu powód partycypował w kosztach utrzymania rodziny. A. C. i W. C. łączyła ustawowa wspólność majątkowa. Małżeństwo wspólnie nabyło na własność nieruchomości, na których zakup nie stać by było samej W. C..

W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego P. C. na rzecz powoda A. C. rentę alimentacyjną w kwocie po 100 złotych miesięcznie, płatną do jego rąk, do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 25 stycznia 2017 roku. Sąd mając na uwadze sytuację finansową pozwanego w pozostałej części oddalił powództwo. Zasądzenie alimentów w żądanej przez powoda wysokości nie odpowiadałoby w przekonaniu Sądu możliwościom finansowym P. C..

Sąd nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi w oparciu o treść art. 102 kpc.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz na rzecz adwokata J. B. kwotę 2.214 zł (dwa tysiące dwieście czternaście złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu, zgodnie z treścią Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714 z dnia 2016.10.18).

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt 1 kpc wyrokowi w pkt 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Na oryginale właściwe podpisy.